Szpital od kuchni.

Oddział dzienny w szpitalu psychiatrycznym - zgodnie z opisem, to zdecydowanie nie jest coś, co kojarzy się dobrze. Czy to rzeczywiście jednak miejsce tak fatalne? To jedna z niewielu książek, które pokazują jak wygląda rzeczywistość na takim właśnie oddziale. Przy pokazaniu wszystkich blasków i cieni tego miejsca i panującej w nim rzeczywistości.

Książka to swoisty dziennik pełen zapisków z terapii na dziennym oddziale szpitala psychiatrycznego. Takie dwanaście tygodni "w pigułce". Spektrum bohaterów - dosyć szerokie... Na pierwszym planie główna bohaterka, która trafia na oddział z przyczyn poniekąd zawodowych, okazuje się jednak, że przyczyny dla których potrzebuje pomocy tkwią dużo głębiej. Pozostali bohaterowie to współtowarzysze terapii, jednak tak naprawdę tylko zarysowani pod kątem charakterologicznym. W zasadzie książka jako taka nie zagłębia się zanadto w sferę opisu bohaterów, co można poczytać za jej minus - ale o minusach tej pozycji nieco później (niestety - będą).

Przed minusami - trochę plusów ;) Bardzo ciekawie opisano bowiem codzienność szpitala psychiatrycznego, formy terapii, cele jej poszczególnych elementów, założenia jakie mają zostać osiągnięte. Tutaj opisy są dosyć szczegółowe, przy jednoczesnej polemice dotyczącej tego, czy dana forma pracy z pacjentem jest i może być skuteczna. Ale to odniesienia do głównej bohaterki, nie można więc w sumie pod tym kątem generalizować, nie jest bowiem powiedziane, że to co nie działa w jednym przypadku nie zadziała w innym (i odwrotnie). W każdym razie - ta część książki jest bez wątpienia na duży plus.

Minusy? Bohaterowie... Niejednokrotnie nie mamy zielonego pojęcia (czytając) dlaczego ktoś czuje się tak, a nie inaczej. "Głębi" bohaterów też brak, może poza główną postacią, ale tutaj też można mieć zastrzeżenia... "Oddział dzienny" jako swoisty dziennik jest do tego w swej formie nieco chaotyczny fabularnie, co może być irytujące, ale wynika to z przyjętej konwencji pisania - można zatem przymknąć na to oko. Pisarsko jednak... wybitne dzieło to nie jest ;) Przy całym szacunku rzecz jasna dla autorki za podjęcie tematu i napisanie tej książki. No ale "pisarskiego efektu wow"... no po prostu nie ma.

Zależy kto to będzie czytał, ale nieuniknione jest dostrzeżenie zarówno plusów jak i minusów tej lektury. Wymagający czytelnicy dostrzegą zapewne przewagę minusów... Nie należy jednak zapominać o tym, że - mimo wszystko - książki takie jak ta są nie tylko ciekawe, ale i ważne. Pokazują bowiem pewien świat będący tematem tabu, rzeczywistość, o której raczej nie chcemy na co dzień słyszeć i bohaterów z problemami, którzy są w ostatecznym rozrachunku takimi samymi ludźmi jak my wszyscy. O tym trzeba pamiętać. I dostrzec ten wielki, ogromny plus tego, że książki takie jak ta powstają.

Dziękuję Wydawnictwu Psychoskok za egzemplarz recenzencki.

Recenzja także na:
https://cosnapolce.blogspot.com/2018/12/oddzia-dzienny-magdalena-bieniek.html

Szpital od kuchni.

Oddział dzienny w szpitalu psychiatrycznym - zgodnie z opisem, to zdecydowanie nie jest coś, co kojarzy się dobrze. Czy to rzeczywiście jednak miejsce tak fatalne? To jedna z niewielu książek, które pokazują jak wygląda rzeczywistość na takim właśnie oddziale. Przy pokazaniu wszystkich blasków i cieni tego miejsca i panującej w nim...

„Oddział dzienny” to opisane dwanaście tygodni oddziału dziennego w poradni zdrowia psychicznego. Poszczególne rozdziały przedstawiają kolejne tygodnie, a chronologia ta ma za zadanie jawność zmian, stawania na nogi po przeżytej traumie oraz jasny przekaz zadań tych wspólnych jak i tych osobistych.

Wspólnie z autorką 9 kobiet w całkiem różnym wieku oraz po najróżniejszych przejściach zostaje decyzją lekarską skierowana na leczenie. Leczenie bardzo specyficzne i mało znane, ponieważ na oddziale dziennym, ale nie całodobowym. Pod opieką 8 innych kobiet-lekarzy-psychologów, psychiatrów, terapeutów oraz pielęgniarki mają przeżyć wspólnie kilka godzin każdego powszedniego dnia. Codziennie od godziny 9 mają być razem i się leczyć ze swoich urazów, lęków, nawyków… a pomóc w tym ma plan zajęć.

Poniedziałek: Społeczność terapeutyczna (podzielona na kilka części; każda opowiada jak minął jej poprzedni dzień, noc, poranek oraz jakie uczucia towarzyszyły; przedstawianie wiadomości ze świata, kraju, lokalne, kulturalne oraz sportowe — jedna kobieta, jeden temat, a następnie ustalenie która jakie wiadomości przygotuje na kolejny dzień; omawiane są sprawy organizacyjne typu nieobecności); Psychoterapia grupowa (pierwsze dwa tygodnie są to treningi dobrych skojarzeń — przynosimy kolejno pozytywne skojarzenia zapachowe, dotykowe, wzrokowe; kolejne tygodnie są typową psychoterapią gdzie rozmawiamy lub milczymy na tematy trudne lub lekkie, ale najbardziej osobiste jak tylko możliwe); trening Nordic walking (profesjonalne treningi w pobliskim lesie).

Wtorek: Społeczność terapeutyczna, film, analiza filmu (pełnometrażowy film, każdego wtorku inny, a następnie omawianie fragmentów, sytuacji i skojarzeń z życiem codziennym, naszymi problemami, nawykami, lękami),Ćwiczenie psychologiczne (rysunki, zagadki, gry, drzewo przeżyć, 10 przykazań dobrego słuchacza, przeszłość, teraźniejszość, przyszłość, worek szczęścia).

Środa: Społeczność terapeutyczna, Terapia zajęciowa (wyjścia-bowling, kino, spacer, lody, gry, robienie sałatki, kartek świątecznych, filcu, tworzenie scenariusza oraz późniejsze odgrywanie go),Relaksacja (nauka i praktyka odprężania ciała fizycznie),Psychoedukacja (potrzeby, emocje, stres, używki, lekarstwa, bóle, odpowiedzialność, poczucie własnej wartości, higiena snu, odwlekanie).

Czwartek: Społeczność terapeutyczna, Warsztat psychologiczny (zadania warsztatowe, psychoedukacja w praktyce),Psychoterapia grupowa, Psychorysunek (rysowanie, malowanie, a następnie wzajemne omawianie).

Piątek: Społeczność terapeutyczna, Terapia zajęciowa.

Książka zawiera zdjęcia prawdziwych prac, wykresów, zadań, liścików wraz z opisami. Autorka subiektywnie opisuje swoje zmagania z leczeniem w grupie tak różnych osób. Początkowo umysł otwarty, ciekawy, stopniowo się angażuje, by odkryć, że nie wszystkim kobietom równo zależy, nie wszystkie są w stanie zaangażować się w choćby podobnym stopniu. Koniec jest jakby poddaniem się i chęcią zaakceptowania odrębności jednostki. Uczy się bycia odpowiedzialnym jedynie za swoje czyny i słowa. Nauka asertywności troszkę niestandardowej, bo pozwalającej na bycie nieszablonowym bez zrozumienia dlaczego dana osoba taką właśnie chce być.

„Oddział dzienny” to opisane dwanaście tygodni oddziału dziennego w poradni zdrowia psychicznego. Poszczególne rozdziały przedstawiają kolejne tygodnie, a chronologia ta ma za zadanie jawność zmian, stawania na nogi po przeżytej traumie oraz jasny przekaz zadań tych wspólnych jak i tych osobistych.

Wspólnie z autorką 9 kobiet w całkiem różnym wieku oraz po najróżniejszych...

Magdalena Bieniek w swojej książce pt:"Oddział dzienny" opowiada nam jak wygląda terapia na oddziale otwartym szpitala psychiatrycznego. W formie dziennika przekazuje nam to co zapamiętała z każdego dnia pobytu trwającej pięćdziesiąt siedem dni terapii. Spotykając się przez te wszystkie dni z kilkuosobową grupą kobiet pokazuje nam jak wygląda i w jaki sposób przebiega leczenie pacjentów. Terapia ma za zadanie nie tylko uwalniania ludzi z ich lęków, ale także nauczyć współistnienia w świecie ludzi, otworzyć się na świat, oraz poznać samego siebie. Według autorki tej opowieści z pobytu w tego typu placówkach można wynieść wiele pozytywnych emocji, oraz ciekawych doznań, a co najważniejsze spotkać się ze zrozumieniem i akceptacją innych osób biorących udział w terapii. Na sam koniec warto podkreślić, że pobyt w tego typu placówkach nie jest obowiązkowy, a może wnieść do naszego życia trochę ukojenia i spokoju.

Magdalena Bieniek w swojej książce pt:"Oddział dzienny" opowiada nam jak wygląda terapia na oddziale otwartym szpitala psychiatrycznego. W formie dziennika przekazuje nam to co zapamiętała z każdego dnia pobytu trwającej pięćdziesiąt siedem dni terapii. Spotykając się przez te wszystkie dni z kilkuosobową grupą kobiet pokazuje nam jak wygląda i w jaki sposób przebiega...

Spisany słowo w słowo dziennik z wielotygodniowej psychoterapii grupowej. Może i jakiś potencjał i sens to ma, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Czytając, ma się wrażenie, że to zapiski wybitnie egocentrycznej uczennicy gimnazjum. Bohaterka jest do bólu skoncentrowana na sobie, choć wciąż podkreśla, jak nieustannie myśli i dba o innych. Jest wszechwiedząca, wręcz przemądrzała, nie uznaje cudzych racji... trudno ją polubić. A w całości naprawdę trudno doszukać się jakiejś konkluzji czy głębi. Mały plusik za rzetelność i szczegółowość owych notatek.

Spisany słowo w słowo dziennik z wielotygodniowej psychoterapii grupowej. Może i jakiś potencjał i sens to ma, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Czytając, ma się wrażenie, że to zapiski wybitnie egocentrycznej uczennicy gimnazjum. Bohaterka jest do bólu skoncentrowana na sobie, choć wciąż podkreśla, jak nieustannie myśli i dba o innych. Jest wszechwiedząca, wręcz...

Zgodnie z definicją z Wikipedii, psychika to całokształt procesów oraz dyspozycji niematerialnych, psychicznych człowieka. Każdy z nas ma inną psychikę, która obejmuje procesowy poznawcze, emocje, procesy motywacyjne oraz osobowość, która determinuje nasze zachowanie. Jednak są chwile, gdy psychika nie wytrzymuje natłoku emocji, myśli, nie jest w stanie poradzić sobie z wydarzeniami i właśnie wtedy wskazane jest, by zasięgnąć pomocy u profesjonalisty.

Magdalena Bieniek opowiada o przebiegu 12-tygodniowej terapii. Razem z nią uczestniczymy w zajęciach, poznajemy inne kobiety oraz ich historie. Każda z nich boryka się z innym problemem, który powoduje, że odczuwają niemoc i obojętność wobec tego, co dzieje się wokół nich. Pamiętnik jest napisany w staranny sposób. Autorka za pomocą prostego języka ukazała prawdziwy przebieg terapii, który nijak ma się do wyobrażeń każdego z nas. Bardzo spodobało mi się, że książka nie przedstawia suchych faktów, form terapii, tylko biją z niej emocje, Ciekawym zabiegiem jest również umieszczenie zdjęć niektórych ćwiczeń, dzięki czemu znacznie łatwiej można sobie zobrazować to, jak przebiegają te zajęcia i czemu one służą. Poza tym, stanowią miłą odskocznię od treści pisanej ;)

Podsumowanie: W dzisiejszych czasach, gdzie większość z nas uczestniczy w wyścigu szczurów, gdzie chcemy być najlepsi na każdym kroku, problemy, z którymi zmagają się bohaterki dziennika Magdaleny Bieniek są coraz częstsze. Autorka pokazuje, że w takich chwilach najważniejsze jest, by mieć wsparcie najbliższych oraz by dać sobie pomóc. Lektura „Oddziału dziennego” otworzyła mi oczy na to, co praca i nieustanna presja ze strony społeczeństwa może zrobić z psychiką człowieka. Stanowi ciekawe spojrzenie na terapię, która większości z nas kojarzy się jako środek walki z chorobą psychiczną. Pouczająca książka, myślę, że powinien przeczytać ją każdy, kto chociażby odczuwa dyskomfort przy codziennych czynnościach.
_________________
http://ja-ksiazkoholik.blogspot.com/2017/03/magdalena-bieniek-oddzia-dzienny.html

Zgodnie z definicją z Wikipedii, psychika to całokształt procesów oraz dyspozycji niematerialnych, psychicznych człowieka. Każdy z nas ma inną psychikę, która obejmuje procesowy poznawcze, emocje, procesy motywacyjne oraz osobowość, która determinuje nasze zachowanie. Jednak są chwile, gdy psychika nie wytrzymuje natłoku emocji, myśli, nie jest w stanie poradzić sobie z...

Zawsze, gdy słyszy się słowa "Oddział dzienny", pierwsze co przychodzi nam na myśl to Szpital Psychiatryczny. Gdybyśmy poszli dalej tym tokiem myślenia, zapewne dojdziemy w końcu do choroby psychicznej. Dużo osób myśli, że do tego szpitala, trafiają tylko osoby chore psychicznie. A jak jest naprawdę? Jak naprawdę wygląda oddział dzienny w takich szpitalach?
Książka Magdaleny Bieniek, idealnie przybliża nam ten temat.

"... Niezręczne było mówienie o swej niepewności, ale jednocześnie pocieszające, że nie jest się w tej sytuacji samemu..."


"Oddział dzienny" to książka, w formie pamiętnika, opisująca 12 tygodni z życia i uczestnictwa na oddziale, która zawiera wiele zdjęć z różnych ćwiczeń plastycznych, oraz opisami i przemyśleniami Pani Magdaleny.
Książka jest napisana bardzo prostym językiem. Historia jest bardzo prawdziwa, zmuszająca do wielu refleksji nad sobą i własnym życiem. Czytając, odnosi się wrażenie, jakby poznawało się od nowa prawdę o życiu..

W książce pojawia się wiele postaci, ale nie będę ich tutaj opisywać - pozostawię Wam poznawanie każdej dziewczyny z osobna. Dodam tylko, że każda osoba pojawiająca się w książce, wzbudzała we mnie bardzo różne reakcje. Osobiście bardzo wczułam się w tę książkę, tak bardzo, że postanowiłam troszkę iść tokiem myślenia każdej z bohaterek.

Co mi się bardzo spodobało, to, to, że praktycznie każde opisywane ćwiczenie plastyczne, które odbywały się na zajęciach, były przedstawione na fotografiach. Wiem, to takie niby mało znaczące, a jednak cieszy. Był to miły przerywnik, pomiędzy większymi dawkami emocji.

Polecam, polecam, polecam. Książka dała mi zupełnie inny obraz oddziału dziennego w szpitalu psychiatrycznym i teraz zdaje sobie sprawę z tego, jak mylne miałam założenie o tym, co tam się dzieje. Mam nadzieje, że i Wam książka przypadnie do gustu.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Psychoskok.
Link do recenzji
http://kobiecerecenzje365.blogspot.com/2017/03/magdalena-bieniek-oddzia-dzienny.html

Zawsze, gdy słyszy się słowa "Oddział dzienny", pierwsze co przychodzi nam na myśl to Szpital Psychiatryczny. Gdybyśmy poszli dalej tym tokiem myślenia, zapewne dojdziemy w końcu do choroby psychicznej. Dużo osób myśli, że do tego szpitala, trafiają tylko osoby chore psychicznie. A jak jest naprawdę? Jak naprawdę wygląda oddział dzienny w takich szpitalach?
Książka...

Trudno mi jednoznacznie napisać jaka jest książka. Na pewno jest to pozycja ktora polecę tym którzy czują dyskomfort w codziennym życiu, niemoc w starciu z trudnymi sytuacjami dnia codziennego. Nie kazdy ma odwagę pokazać swoje prawdziwe uczucia, emocje, slabosci i lęki a autorka pomimo swoich lęków zaufała innym by ukoic swoje emocje po wyniszczajacych relacjach jakie panowaly w pracy. Żyjemy w czasach gdzie wszyscy żyją bardzo intensywnie, przemy do przodu zapominajac o sobie samym. Po lekturze uswiadomilam sobie ze musimy na nowo poznac to co odczuwamy w sytuacjach trudnych, ale tez wtedy gdy nie ma tzw. "cisnienia" . Czas zwolnić i wysiąść z tego wyscigu szczurów gdzie każdy stara sie byc pierwszy, najlepszy, jedyny. Czas zaczac żyć dla siebie. Szczerze polecam " Oddział dzienny "

Trudno mi jednoznacznie napisać jaka jest książka. Na pewno jest to pozycja ktora polecę tym którzy czują dyskomfort w codziennym życiu, niemoc w starciu z trudnymi sytuacjami dnia codziennego. Nie kazdy ma odwagę pokazać swoje prawdziwe uczucia, emocje, slabosci i lęki a autorka pomimo swoich lęków zaufała innym by ukoic swoje emocje po wyniszczajacych relacjach jakie...

Uważam, ze czasem każdemu z nas potrzebne jest wsparcie, a poznieważa nie każdy zdecyduje się na terapie, warto wyruszyć na ten "Oddział dzienny".

Autorka bardzo szczegółowo opisuje zajęcia, które odbywają się na takowej terapii stąd możemy poczuć się jak jej uczestnicy.

Jak dla mnie najważniejsza zaleta ksiazki, to możliwość uzyskania wsparcia we własnym domu i świadomość, że nie tylko my mamy problemy.

Uważam, ze czasem każdemu z nas potrzebne jest wsparcie, a poznieważa nie każdy zdecyduje się na terapie, warto wyruszyć na ten "Oddział dzienny".

Autorka bardzo szczegółowo opisuje zajęcia, które odbywają się na takowej terapii stąd możemy poczuć się jak jej uczestnicy.

Jak dla mnie najważniejsza zaleta ksiazki, to możliwość uzyskania wsparcia we własnym domu i...

Bardzo chciałam dotrwać do końca książki, cały czas czekałam na to "coś". tego czegoś tam nie ma. jak na tak cienką książkę, strasznie długo się ją czyta. plus za polecenia dobrych filmow. i właściwie to tyle pozytywów.

Bardzo chciałam dotrwać do końca książki, cały czas czekałam na to "coś". tego czegoś tam nie ma. jak na tak cienką książkę, strasznie długo się ją czyta. plus za polecenia dobrych filmow. i właściwie to tyle pozytywów.