Skończyłam czytać książkę Grocholi „Kryształowy Anioł” I prawdę mówiąc, jestem pozytywnie zaskoczona! Wiedziałam, że ta autorka pisze całkiem nieźle, co mogłam stwierdzić po obejrzeniu filmu „Nigdy w życiu”. A przede wszystkim, że ma świetne poczucie humoru. Ale jednak wiadomo, że film to nie to samo co książka. Nigdy nie sięgałam po jej twórczość, byłam uprzedzona banalnością, powtarzającymi się schematami historii miłosnych, co można zauważyć w każdej komedii romantycznej. Szczerze mówiąc, nigdy mnie nie zaintrygowała. Aż do teraz. „Kryształowego Anioła” dostałam na 21 urodziny. Przeczytałam go jednym tchem:) Chociaż książka ma spore rozmiary, to nie mogłam się od niej oderwać. Tocząca się historia Sary poprzeplatana jest innymi historiami, które w pewnych momentach łączą się ze sobą. To naprawdę poruszająca, pełna samotności, przyjaźni i miłości opowieść. Ale co najważniejsze pełna humoru. Wybuchać śmiechem w najbardziej nieoczekiwanych momentach, przez co mój chłopak patrzy na mnie jak na wariatkę:) Co tu dużo pisać, zakochałam się w jej sposobie pisania. I po przeczytaniu wszystkich książek Coelha, Grochola jest miłą odskocznią od jego stylu pisania. Co więcej, po przeczytaniu biografii Coelha, wydaje mi się nadętym bufonem, któremu sława i pieniądze uderzyły do głowy. Już mnie tak nie pociąga swoją osobą ani twórczością jak kiedyś. Za to bezwarunkowo i całkowicie oddaje się „w ręce” Grocholi:) Polecam!

Skończyłam czytać książkę Grocholi „Kryształowy Anioł” I prawdę mówiąc, jestem pozytywnie zaskoczona! Wiedziałam, że ta autorka pisze całkiem nieźle, co mogłam stwierdzić po obejrzeniu filmu „Nigdy w życiu”. A przede wszystkim, że ma świetne poczucie humoru. Ale jednak wiadomo, że film to nie to samo co książka. Nigdy nie sięgałam po jej twórczość, byłam uprzedzona...