"Polka" to dziennik, niby ciążowy, ale jednak poprzetykany sprawami z ciążą (ani z Polską, bo tę można uznać za temat pomocniczy) w ogóle niepowiązanymi; Gretkowska marnuje czas czytelnika, wyliczając zabytki, które zwiedziła podczas urlopu w Grecji, streszczając program telewizyjny o Halloween, który oglądała, ciągnąc umiarkowanie ciekawy wywód o Hannibalu Lecterze, wrzucając w tekst wywiad udzielony dla "Zwierciadła" albo kawałek felietonu o Ally McBeal. Wszystko to przyprawia okazjonalnymi mądrościami, które z braku kontekstu nie mają wielkiej wartości, a czasem są wręcz grafomańskie. A może po prostu mam opory przed przyjmowaniem opinii od kogoś, kto na początku dziennika próbuje uleczyć cystę akupunkturą? Język...? Najeżony mamusiowymi zdrobnieniami ("...płeć - a tam płeć - płećka Maleństwa"), choć ogólnie bardzo sprawny, za wyjątkiem terminów czy fraz anglojęzycznych, które roją się od żałosnych byków ("rodzina Boundych", "remeke" - zamiast remake, "Only for stuff" zamiast "staff", "percing" zamiast piercing, "Big Mother watching yourself" zamiast "herself"). Cała "Polka" to moim zdaniem niestety raczej strata czasu i artystyczna wydmuszka, godna polecenia tylko tym, którzy lubią czytać prywatne wynurzenia znanych literatów.

"Polka" to dziennik, niby ciążowy, ale jednak poprzetykany sprawami z ciążą (ani z Polską, bo tę można uznać za temat pomocniczy) w ogóle niepowiązanymi; Gretkowska marnuje czas czytelnika, wyliczając zabytki, które zwiedziła podczas urlopu w Grecji, streszczając program telewizyjny o Halloween, który oglądała, ciągnąc umiarkowanie ciekawy wywód o Hannibalu Lecterze,...