Książka, która przeniosła mnie do czasów dzieciństwa, zgromadzeń przy trzepaku, oranżady w proszku i kluczach na szyi, później troszkę do młodości i głupich zagrywek, szpanowania, odkopała trochę teraźniejszość, mój dzień dzisiejszy, dała do myślenia. Niby zwyczajna powieść o jeszcze zwyczajniejszym tytule, a treści cała masa. Cudownie wymalowana przyjaźń dwóch kobiet. Urodziły się w tym samym dniu, mieszkały niedaleko, razem chodziły do szkoły, wspólnie snuły plany i marzenia, każda śniła swój sen o przyszłości. Przyszłość zawitała do nich szybciej niż się spodziewały, nie zawsze w takim wydaniu i oprawie w jakiej mogły sobie tego życzyć. Jedno się nie zmieniło i nie zaskoczyło, ich przyjaźń. Przyjaciółki na dobre i złe, jak jednej źle, to druga pociesza, jak jedna przegina, to druga "nakopie" prosto w twarz, jak jedna szczęśliwa, to drugiej również jest dobrze. Taka przyjaźń to skarb. Jednej wyszło lepiej, bo mąż i dzieci, drugiej trochę trudniej było dojść do właściwego miejsca na ziemi. Jednak każdej coś było przeznaczone i zadane.
Piękna powieść o zwyczajnych kobietach, takich, którym się czasami "nie chce", które mają lenia, chandrę, "nerwa", które marzą, kochają, dbają, dogadzają, pracują i martwią się, czasami na zapas. To powieść o przyjaźni, jaką ma moc i wartość, ile może dać, i jakie są jej barwy. Czekam na ciąg dalszy.
pogodanaczytanie.blogspot.com

Książka, która przeniosła mnie do czasów dzieciństwa, zgromadzeń przy trzepaku, oranżady w proszku i kluczach na szyi, później troszkę do młodości i głupich zagrywek, szpanowania, odkopała trochę teraźniejszość, mój dzień dzisiejszy, dała do myślenia. Niby zwyczajna powieść o jeszcze zwyczajniejszym tytule, a treści cała masa. Cudownie wymalowana przyjaźń dwóch kobiet....