„Królestwo za mgłą” to niezwykła historia życia niezwykłej Osoby – Pani Zofii Posmysz - napisana w formie dialogu z autorem Panem Michałem Wójcikiem (podobnie jak „Ptaki drapieżne...”).
Na okładce widnieje numer: 7566. To numer obozowy, bo Pani Zofia była więźniarką obozu Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Jednak nie zakwalifikowałabym tej książki do typowej literatury obozowej. Rozmowa podzielona jest na 15 spotkań, z których każde dotyczy nieco innego tematu lub innej osoby. Oczywiście osnową całej historii jest II Wojna Światowa i życie obozowe, ale pokazane z nieco innej perspektywy. Mąż Pani Zofii stwierdził, że w Jej książce („Pasażerka”) jest „za mało rzeczywistości obozowej” i w tej książce podobnie. Skupia się Ona bardziej na relacjach międzyludzkich i psychologicznej stronie przytoczonych sytuacji i zachowań, była świadkiem ludzkich zachowań esesmanów.
Przeczytałam już różne książki różnych autorów nawiązujące do tematu wojny czy obozów i każda z nich jest inna, widać w nich zupełnie inny charakter osoby opisującej swoje przeżycia. Pani Zofia starała się żyć najbliższą chwilą, nie wybiegać w przyszłość, nie snuć planów, które mogłyby się nie zrealizować, nie liczyć na koniec wojny, który mógłby nie nadejść wystarczająco szybko. Nie wiem, czy w Jej podejściu przejawia się bardzo silny charakter, czy jednak najgorsze przeżycia pozostawiła w głębi serca, postanawiając się od nich odciąć. W książce wspomina, że była ofiarą eksperymentów paramedycznych, jednak o tym mówić nie chce… Dowiadujemy się tylko, że wiele lat musiała się leczyć i cierpieć z powodu efektu tych eksperymentów.
Pani Zofia opowiada, co stało się dalej, po odzyskaniu wolności. O budowaniu życia na nowo, zdobywaniu wykształcenia, pracy, sytuacji w Polsce po wojnie (wspomina o „wyzwolicielach radzieckich”, o religianctwie, wpływie ówczesnej władzy).
Mną najbardziej wstrząsnęła historia Pani Marty. Nie tej z powieści, ale tej prawdziwej – koleżanki Pani Zofii. Doświadczona boleśnie w obozie, ułożyła sobie życie, by znów zostać potwornie skrzywdzoną przez los. To się w mojej głowie nie mieści. Powiedziałabym, że po przeżyciu piekła obozu człowiek powinien być już nietykalny, że limit cierpień został już wielokrotnie przekroczony. A tymczasem to wcale nie musi być koniec…
Porównanie obozu do królestwa, a całej obozowej historii do baśni jest niezwykle szokujące, ale jakże trafne. Przecież to przekracza nasze najśmielsze wyobrażenia.
Pani Zofia żyje dalej, wyszła z obozu fizycznie i mentalnie. Wygrała z oprawcami. Można tylko podziwiać Jej hart ducha i mieć nadzieję, że piekło, które przeżyła nigdy nie powróci.

„Królestwo za mgłą” to niezwykła historia życia niezwykłej Osoby – Pani Zofii Posmysz - napisana w formie dialogu z autorem Panem Michałem Wójcikiem (podobnie jak „Ptaki drapieżne...”).
Na okładce widnieje numer: 7566. To numer obozowy, bo Pani Zofia była więźniarką obozu Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Jednak nie zakwalifikowałabym tej książki do typowej...