Tak jak poprzednie tomy przeczytałam "Tęsknotę" jednym tchem i z niesłabnącym zainteresowaniem. Dużo tu nieprzewidywalnych zdarzeń, życiowych niespodzianek, codziennych smutków i radości.

Bardzo spodobał mi się sposób opisania inności dwojga bohaterów - ułomnej dziewczyny i wzbudzającego postrach wyglądem i zachowaniem malca. Może dokonuję jakiejś nadinterpretacji, ale odebrałam te wątki jako ponadczasowe motywy postaci, które nie z własnej winy naznaczone zostały jakimś piętnem. Gdy śledziłam narodziny i pierwsze lata życia chłopca, na myśl przychodził mi mitologiczny Minotaur, który nie miał wpływu na to, jakim przyszedł na świat...
Miałam też skojarzenia bardziej realistyczne i przyziemne, a odnoszące się do osób niepełnosprawnych fizycznie i intelektualnie, które - mimo wielu zmian w świadomości społecznej - często wciąż traktowane są jak ludzie drugiej kategorii, budzą lęk albo chorobliwą ciekawość...

Z czystym sumieniem mogę już stwierdzić, że uzależniłam się od tej sagi, więc gdy tylko skończę czytać "Dziewczynę na klifie", wrócę do burzliwych perypetii Ludzi Lodu.

Tak jak poprzednie tomy przeczytałam "Tęsknotę" jednym tchem i z niesłabnącym zainteresowaniem. Dużo tu nieprzewidywalnych zdarzeń, życiowych niespodzianek, codziennych smutków i radości.

Bardzo spodobał mi się sposób opisania inności dwojga bohaterów - ułomnej dziewczyny i wzbudzającego postrach wyglądem i zachowaniem malca. Może dokonuję jakiejś nadinterpretacji, ale...