Rozczarowanie. Książka jest chaotyczna, część informacji wartościowa, ale większość niewiele zmieniła w moich zasobach wiedzy.

Rozczarowanie. Książka jest chaotyczna, część informacji wartościowa, ale większość niewiele zmieniła w moich zasobach wiedzy.

Pierwsza część książki bardzo chaotyczna, zupełnie oderwana od chronologii wydarzeń - niestety, takie skakanie po datach nie miało żadnego sensu. Druga część zdecydowanie lepsza, mocno skłaniała czytelnika do refleksji i przenosiła do teraźniejszości - szczególnie ostatnie rozdziały.
Mniej więcej w połowie książki odczułam, jakby to była typowa biografia Hitlera, a nie przedstawienie historii za pomocą jego domu/domów. W tym momencie było za dużo faktów, które nie wnosiły zupełnie nic i w żadnej sposób nie były powiązane z miejscem zamieszkania.
Zabrakło mi także informacji o wcześniejszych domach, tych z czasów dzieciństwa. Ten kawałek historii także jest bardzo ciekawy - szczególnie biorąc pod uwagę dalsze ich losy. Zrekompensowały to liczne przypisy źródeł oraz zdjęcia i szkice architektoniczne miejsc, na których skupiała się ta książka.
"Dom Hitlera" to książka mocno wybrzmiewająca i rezonująca w czytelniku, przedstawiająca dyktatora jako domownika i przyziemnego człowieka.

Pierwsza część książki bardzo chaotyczna, zupełnie oderwana od chronologii wydarzeń - niestety, takie skakanie po datach nie miało żadnego sensu. Druga część zdecydowanie lepsza, mocno skłaniała czytelnika do refleksji i przenosiła do teraźniejszości - szczególnie ostatnie rozdziały.
Mniej więcej w połowie książki odczułam, jakby to była typowa biografia Hitlera, a nie...

Ta książka była tak wyjątkowa! To niesamowite jaką narrację dotyczącą człowieka można stworzyć na podstawie tego w jakim domu mieszka czy jakimi otacza się przedmiotami.
Nigdy nie sądziłam, że temat architektury III Rzeszy i tego jak zostawała ona wykorzystywana w celach propagandowych pochłonie mnie tak bardzo. Ponadto bardzo podobało mi się dogłębne analizowanie dzieł, na które się powoływała (na przykład odręcznego rysunku sypialni Hitlera, zdjęć Hoffmana, artykułach Fitz-Geralda),by ukazać, że sposób w jaki były konstruowane służył starannemu utworzeniu określonej narracji na temat Hitlera.
Szanuję autorkę za ogrom wykonanego reaserchu, ponad 100 stron przypisów mówi samo za siebie.

Ta książka była tak wyjątkowa! To niesamowite jaką narrację dotyczącą człowieka można stworzyć na podstawie tego w jakim domu mieszka czy jakimi otacza się przedmiotami.
Nigdy nie sądziłam, że temat architektury III Rzeszy i tego jak zostawała ona wykorzystywana w celach propagandowych pochłonie mnie tak bardzo. Ponadto bardzo podobało mi się dogłębne analizowanie dzieł,...

Zachęciła mnie wysoka ocena na LC, ale jak dla mnie "Dom Hitlera" to dość przeciętna i nierówna książka. Kilka rozdziałów okazało się całkiem ciekawych jak np. te o ocieplaniu wizerunku Hitlera, poprzez fotografowanie i pokazywanie się z dziećmi, pozowanie na dobrego gospodarza i sąsiada, przyjaciela zwierząt i wegetarianina. W innych natomiast autorka szczegółowo opisywała jak wyglądały mieszkania i gabinety, w których przebywał i pracował Hitler, co się w nich znajdowało, jakiej zastawy stołowej używał (ciężko mi było przez to przebrnąć),a także sporo miejsca poświęciła jego domowi w Berghofie zarówno temu jak wyglądał za życia Hitlera, ale również co się z nim działo po jego śmierci.
Czytałam tę pozycję bardzo długo i choć lubię książki o Hitlerze to ta mnie wynudziła i rozczarowała.

Zachęciła mnie wysoka ocena na LC, ale jak dla mnie "Dom Hitlera" to dość przeciętna i nierówna książka. Kilka rozdziałów okazało się całkiem ciekawych jak np. te o ocieplaniu wizerunku Hitlera, poprzez fotografowanie i pokazywanie się z dziećmi, pozowanie na dobrego gospodarza i sąsiada, przyjaciela zwierząt i wegetarianina. W innych natomiast autorka szczegółowo opisywała...

Książka jest naprawdę świetna! Traktuje, jak można domyślić się z tytułu o domu Hitlera, niejednym z resztą. Niesamowite jest to, że ludzie niczego nieświadomi, dawali się owijać wokół palca, po tym jak zobaczyli, jak "skromnie" Hitler żył. Patrząc z perspektywy czasu wydaje się nam to niemożliwe, no bo jak? Nikt nie widział, jaki jest naprawdę? Nie wiem. W każdym razie on i jego sztab, doskonale wiedzieli, jak ocieplić wizerunek. Nawet, gdy w tym czasie ginęły miliony ludzi, to publikowane zdjęcia tak oczytanego i światowego człowieka, jasno pokazywały, że nie jest możliwe, że ktoś taki ma coś wspólnego z ludobójstwem. Dzisiaj doskonale wiemy, że to była jedynie idealna propaganda.

Książka jest naprawdę świetna! Traktuje, jak można domyślić się z tytułu o domu Hitlera, niejednym z resztą. Niesamowite jest to, że ludzie niczego nieświadomi, dawali się owijać wokół palca, po tym jak zobaczyli, jak "skromnie" Hitler żył. Patrząc z perspektywy czasu wydaje się nam to niemożliwe, no bo jak? Nikt nie widział, jaki jest naprawdę? Nie wiem. W każdym razie on...

"Dom Hitlera" to absolutnie wyjątkowa pozycja z tych traktujących o Fuhrerze. Opisuje bowiem Hitlera z zupełnie innej perspektywy, zaglądając do jednego z najbardziej prywatnych aspektów życia człowieka - jego domów. Książka obfituje w ciekawe opisy miejsc i zdarzeń, jednak za dużo uwagi poświęcono w niej posiadłości Berghof. Nie było to jedyne lokum Hitlera, a mimo to "Dom Hitlera" koncentruje się głównie na tym obiekcie. Zabrakło mi tutaj rozszerzonej analizy warunków mieszkalnych Hitlera sprzed lat trzydziestych, a nawet dwudziestych.
Jednym z najciekawszych rozdziałów był dla mnie ten taktujący o Gerdy Troost - postaci słabo znanej przeciętnemu czytelnikowi, odgrywającej bez wątpienia istotną rolę w otoczeniu Hitlera. Despina Stratigakos poświęciła Troost aż cały rozdział i tylko trzy zdjęcia, co tworzy dość wyraźną dysproporcję.
Zabrakło mi w tej książce fotografii innych miejsc zamieszkania Fuhrera niż Berghof, ale wciąż uważam, że jest to książka interesująca i wartościowa, w wyjątkowy sposób ukazująca postać jednego z największych zbrodniarzy w historii.

"Dom Hitlera" to absolutnie wyjątkowa pozycja z tych traktujących o Fuhrerze. Opisuje bowiem Hitlera z zupełnie innej perspektywy, zaglądając do jednego z najbardziej prywatnych aspektów życia człowieka - jego domów. Książka obfituje w ciekawe opisy miejsc i zdarzeń, jednak za dużo uwagi poświęcono w niej posiadłości Berghof. Nie było to jedyne lokum Hitlera, a mimo to...

„Dom Hitlera” napisała Despina Stratigakos, amerykańska historyczka architektury, i nie nadepnęła przy tym na żadną niebezpieczną minę, która mogłaby wysadzić książkę w powietrze. Postanowiła opisać miejsca zamieszkania Hitlera i pokazać, jak propaganda nazistowska kreowała „domowy” wizerunek wodza, bardzo odmienny od publicznego. Sprawca II wojny światowej po raz kolejny okazuje się fenomenalnym strategiem, ale książka nie jest oczywiście apoteozą jego geniuszu. Już we wstępie autorka wskazuje, co chciała powiedzieć: manipulacja nazistowska wspięła się na wyżyny profesjonalizmu i oplątywała społeczeństwo w sposób wręcz doskonały, ale nie możemy zapominać czemu i komu służyła. W obozach koncentracyjnych ginęli ludzie, wódz potrzebował więc ocieplenia wizerunku.
Więcej w recenzji na stronie: http://zcyklu.pl/na-czasie/590/Hitler-w-domu

„Dom Hitlera” napisała Despina Stratigakos, amerykańska historyczka architektury, i nie nadepnęła przy tym na żadną niebezpieczną minę, która mogłaby wysadzić książkę w powietrze. Postanowiła opisać miejsca zamieszkania Hitlera i pokazać, jak propaganda nazistowska kreowała „domowy” wizerunek wodza, bardzo odmienny od publicznego. Sprawca II wojny światowej po raz kolejny...

Uśmiechnięty Hitler wita się z dziećmi, Hitler na polanie karmi jelonki, Hitler odpoczywa z psem u boku, Hitler w zamyśleniu kontempluje widok na Alpy, Hitler gawędzi z młodą kobietą z wiwatującego tłumu – takie scenki z udziałem wodza III Rzeszy mogli podziwiać Niemcy na powszechnie dostępnych pocztówkach. I podziwiali, bo byli ciekawi człowieka, który zyskiwał coraz większe poparcie, a sztab speców od propagandy zgrabnie manipulował tym zainteresowaniem.

Pocztówki były oczywiście jednym z wielu elementów kampanii wizerunkowej Fuhrera; już na początku lat 30. zauważono bowiem, że prywatne życie Hitlera ma spory potencjał, co później przez lata z powodzeniem wykorzystywano. Despina Stratigakos skupiła się na siedzibach Adolfa, niejednokrotnie opisywanych i pokazywanych na łamach prasy, także zagranicznej. W całej tej machinie propagandowej nie sposób pominąć roli naczelnej projektantki wnętrz Gerdy Troost oraz fotografa Heinricha Hoffmanna, którzy z oddaniem realizowali i ulepszali idee swojego zleceniodawcy. Skromnie urządzone mieszkania miały sugerować, że przywódca Niemiec jest człowiekiem wręcz przeciętnym, z kolei gruntowna przebudowa Kancelarii Rzeszy miała symbolizować odnowę narodowej estetyki, a pośrednio odnowę moralną narodu.

"Dom Hitlera" jest fascynującą lekturą, ponieważ daje miarodajny wgląd w mechanizmy nazistowskiego – dziś powiedzielibyśmy – marketingu politycznego. Ta książka jednocześnie przypomina, jak skutecznym narzędziem propagandowym może stać się sztuka, (od zwykłych fotografii po architekturę),i uświadamia, jak trwałe okazały się efekty działań doradców Adolfa, w końcu symbolika nazistowska (ideologia niestety również) ma się wciąż całkiem nieźle.

http://czytankianki.blogspot.com/2018/01/hitler-udomowiony.html

Uśmiechnięty Hitler wita się z dziećmi, Hitler na polanie karmi jelonki, Hitler odpoczywa z psem u boku, Hitler w zamyśleniu kontempluje widok na Alpy, Hitler gawędzi z młodą kobietą z wiwatującego tłumu – takie scenki z udziałem wodza III Rzeszy mogli podziwiać Niemcy na powszechnie dostępnych pocztówkach. I podziwiali, bo byli ciekawi człowieka, który zyskiwał coraz...

Zaskakująco interesująca książka o tak niszowym zagadnieniu. Nawet osoby interesujące się historią drugiej wojny światowej w jej wymiarze polityczno-społecznym – mogłyby uznać, że książka jest dość hermetyczna. A tu niespodzianka, analizując tak teoretycznie poboczny wątek życia Wodza III Rzeszy, możemy spojrzeć na niego z innego puntu widzenia i ujrzeć przy okazji mechanizm kreowania przekazu propagandowego. To ciekawe jak bardzo poboczna (dla mnie) kwestia wystroju wnętrza mogła mieć znaczenie przy politycznych negocjacjach. To na swój sposób było przecież wprowadzenie nowej reguły gry do znanego już świata dyplomacji. Reguł które określa tylko jedna strona.Reguły która zastanawiała oponentów.

Poza tym mnóstwo ciekawych informacji o życiu Hitlera, jego estetycznym otoczeniu.

Dodatkowo Autor ciekawie analizuje jak kwestia „domów” była przedstawiana w prasie zagranicznej- to też był element sterowany przez władze III Rzeszy.

Książka jest także swoistym albumem – z uwagi na fakt że niejako jest o architekturze, zatem dobrej jakości zdjęcia są nieodzowne.
Książka niszowa, ale nie mogę się do niczego przyczepić a pozyskałem sporo ciekawej wiedzy, stąd tak wysoka ocena.

Zaskakująco interesująca książka o tak niszowym zagadnieniu. Nawet osoby interesujące się historią drugiej wojny światowej w jej wymiarze polityczno-społecznym – mogłyby uznać, że książka jest dość hermetyczna. A tu niespodzianka, analizując tak teoretycznie poboczny wątek życia Wodza III Rzeszy, możemy spojrzeć na niego z innego puntu widzenia i ujrzeć przy okazji...

Najsłabszy rozdział w mojej opinii to ten o postrzeganiu Hitlera w zagranicznej prasie. Reszta rozdziałów na bardzo wysokim, równym poziomie. Książka jest wstrząsająca mimo tego, że znałam wcześniej wiele faktów w niej zawartych. Niech to świadczy o tej pozycji.

Najsłabszy rozdział w mojej opinii to ten o postrzeganiu Hitlera w zagranicznej prasie. Reszta rozdziałów na bardzo wysokim, równym poziomie. Książka jest wstrząsająca mimo tego, że znałam wcześniej wiele faktów w niej zawartych. Niech to świadczy o tej pozycji.