Jedna z najlepszych pozycji z całego księgozbioru poświęconego literaturze obozowej z czasów totalitarnych reżimów w Europie.
Wiadomo, że krzywdy doznawane przez dzieci chwytają za serce najbardziej. Jak dodamy do tego dziecięcą ufność, radość i chęć życia i skonfrontujemy to ze wszelkim okropieństwami jakie serwuje machina obozów zagłady, efekt będzie niezwykle przejmujący. Imre Kertesz swojej najsłynniejszej powieści „nie wymóżdżył” sobie w jakieś Budapesztańskiej kawiarni, lecz przerobił ją na własnej skórze – i to od deski do deski. Praktycznie cała jego rodzina zginęła w niemieckich obozach zagłady, a on sam jako wczesno-nastoletni chłopieć cudem przeżył w hitlerowskiej machinie śmierci.
Przeczytałem już wiele książek poświęconych tematyce obozowej, ale ta jest wyjątkowa, ze względu na głównego bohatera. Jest nim młody chłopiec, który nie potrafi przejrzeć sytuacji, w której się znalazł. Oczami zagubionego dziecka odmalowuje sobie bajkowy obraz obozu niczym scenerię ze świata „Alicji z krainy czarów”. Np. SS-manów pierwotnie postrzegał jako dżentelmenów, którzy postawni i schludni utrzymywali porządek w plugawym otoczeniu, a ich majestatyczny chód z pejczami w ręku postrzegał jako spacer eleganckiego pana na wychodnym w parku.
Tworzenie sobie alternatywnej rzeczywistości pomagało chłopcu przetrwać pierwszy okres w obozie, ale żelazna logika Niemców, polegająca na wyniszczeniu więźniów poprzez katorżniczą pracę i niewystarczające wyżywienie, zaczęła działać. Chłopiec, który był okazem zdrowia i energii witalnej przeistoczył się w ciągu kilku miesięcy w bezwładny ludzki zezwłok, trzymający się resztkami sił psychicznych ostatniej iskry życia. Niezwykłe wrażenie zrobił na mnie opis sceny, w której w samym środku zimy administracja szpitala wyposażyła chorych w tragikomiczne czepki na głowę z zagadkowym ogonkiem na czole, jak sam autor mówi , był to czepek, w który ubiera się aktorów odgrywających rolę Mefistofelesa w przedstawieniach szkolnych. Jednocześnie chłopca zostawiono bez pomocy, gdy na otwartej ranie na nodze wszy żerowały wprost na odsłonionym mięsie i składały w nim gnidy.
Jednak, jak to kiedyś mawiano, „młodość grzeje” i nasz bohater cudem doczekał wyzwolenia. Przeżył, ale zapłacił dużą cenę. Z naiwnego dziecka stał się kimś na kształt zgorzkniałego starca, który nie może pogodzić się z bezsensem tego świata.
Na koniec dodam, że nasz bohater jako węgierski Żyd przebywał w obozie mniej więcej przez rok. Zagłada węgierskich Żydów rozpoczęła się w 1944r., gdy sojusznicze wcześniej Węgry zostały zajęte przez wojska niemieckie. Z pewnością fakt, że ich eksterminacja rozpoczęła się już u schyłku wojny, dała naszemu bohaterowi większe szanse na przeżycie tego koszmaru. Szansy tej nie mieli w większości polscy Żydzi, którzy jako pierwsi padli ofiarą zagłady.
Lektura jest naprawdę wstrząsająca i w pełni zasługuje na literacką nagrodę Nobla, którą otrzymała.

Jedna z najlepszych pozycji z całego księgozbioru poświęconego literaturze obozowej z czasów totalitarnych reżimów w Europie.
Wiadomo, że krzywdy doznawane przez dzieci chwytają za serce najbardziej. Jak dodamy do tego dziecięcą ufność, radość i chęć życia i skonfrontujemy to ze wszelkim okropieństwami jakie serwuje machina obozów zagłady, efekt będzie niezwykle...