TRZY WYJĄTKOWE KOBIETY
Zdolna, inteligentna, chociaż tak naprawdę nijaka Ellie, pierwsza z trzech bohaterek tej powieści nie zrobiła na mnie wrażenia. Byłam sobie w stanie wyobrazić jej zachowanie w danym momencie, choć tak naprawdę wewnątrz pozostała dla mnie pusta. Co innego Marthe, która zaznaczyła swoją obecność znacznie wyraźniej i to nie tylko z powodu kalectwa, a raczej delikatności i odwagi zarazem. Podobnie jak Iris, będąca zlepkiem cech waleczności i sprytu, ale też kobiecości ukrytej pod powierzchnią uczuciowych pragnień. Każda z tych postaci przedstawia odrębną historię, każda jest na swój sposób wyjątkowa, choć jak już wspomniałam, nie wszystkie powieściowe kobiety obdarzyłam jednakową sympatią. Jako że na samym początku przyszło mi się spotkać z niezbyt trafiającą w mój gust Ellie, moje odczucia względem tej bohaterki przerzucają się także na moją opinią o całej książce.

NUDNO, INTRYGUJĄCO… WIĘC JAK?
Zaczęło się niby ciekawie, choć w rzeczywistości nieco nudnawo. Rozwlekłe opisy, brak poruszenia akcji, rozmowy na temat roślinności i projektów… Męczyłam się. Jedyne co podtrzymywało mnie na duchu, to owiany enigmatyczną nutą mroku klimat, który dawał nadzieję na rozwój wydarzeń. Śmiałam przypuszczać, że z prozą Deborah Lewrenson raczej się nie polubimy, choć po cichu liczyłam na to, że jeszcze coś może się zmienić. I zmieniło się, ale dopiero za jakiś czas. Kiedy druga z trzech historii, ta dotycząca niewidomej Marthe, wniosła element niosącej niebezpieczeństwo wojny, powieść nabrała tempa i charakteru. Przekonały mnie pełne tragedii, ale też miłości wydarzenia, które sięgały aż po opowieść o Iris. Choć przyznam szczerze, że przez długi czas naprawdę główkowałam nad tym, jak autorka połączy wszystkie te elementy poszczególnych działów w jedno, pod koniec osłupiałam mając na rękach autentyczną, gęsią skórkę. Osłupiałam. Warto było przez to przebrnąć, by poczuć coś takiego.

MALOWNICZE TŁO
Mieszane uczucia pojawiają się zarówno w kwestii bohaterów, jak też i konstrukcji całej akcji. Na pewno jednak nie w przypadku otoczki. Sądzę, że książka ma ogromne szanse u wielbicieli malowniczych opisów, zakątków pachnących kwiatami, na czele których dumnie prezentuje się wabiąca zapachem lawenda. Zawierucha wojenna, zagrożenie, przeszłość upominająca się o dziś, a na tym poruszającym wyobraźnię tle kroczą jednostki, które pozornie nie mogą zrobić nic, tak naprawdę czyniąc wiele.

Cała recenzja na: https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2017/04/nadmorski-ogrod-deborah-lewrenson-trzy.html#more

TRZY WYJĄTKOWE KOBIETY
Zdolna, inteligentna, chociaż tak naprawdę nijaka Ellie, pierwsza z trzech bohaterek tej powieści nie zrobiła na mnie wrażenia. Byłam sobie w stanie wyobrazić jej zachowanie w danym momencie, choć tak naprawdę wewnątrz pozostała dla mnie pusta. Co innego Marthe, która zaznaczyła swoją obecność znacznie wyraźniej i to nie tylko z powodu kalectwa, a...