Chaos, chaos, chaos....

Ksiazke kupilam, bo z opisu wynikalo, ze akcja rozgrywa sie w Lodzi (jestem lodzianka). Ale oprocz paru nazw ulic, wymienionych przy takich "waznych" (!) zdarzeniach jak "skrecila w Zachodnia", "jestem na Dolach" nic wiecej z Lodzi ani klimatu tego miasta w niej nie ma. Rownie dobrze mozna by wymienic kilka nazw ulic z innego miasta.

Ksiazke charakteryzuje chaos - zarowno jezeli chodzi o watki i osoby bohaterow jak i o sformatowanie tekstu. Poszczegolne rozdzialy nie sa wyraznie oddzielone, podwojny odstep w tekscie to za malo przy wprowadzeniu nagle tylu osob i watkow naraz. Trudno sie polapac, kiedy zaczyna sie nowy podrozdzial i nowy watek, zwlaszcza jezeli nie czyta sie ksiazki ciegiem, tylko trzeba ja odlozyc na dzien-dwa.

Czytalam juz wiele ksiazek z retrospekcyjnym watkiem. Nigdy mi to nie przeszkadzalo. Ale tu po raz pierwszy przezylam, ze retrospekcja jest podwojna - nie tylko watek o wiele wczesniejszy, ale do tego jeszcze lecacy chaotycznie wstecz, tzn. najpierw mamy 1977 rok, pozniej 1978, a potem nagle 1973, a nastepnie 1972. Te cztery retrospekcyjne wstawki, wrzucone chyba na chybil trafil, nie stanowia jakiegos watku, ktory by cos wyjasnial z wydarzen terazniejszych czy stanowil jakas calosc. Z czyms taki jeszcze sie nigdzie w literaturze nie spotkalam, to wprowadza dodatkowy zamet w aktualnych watkach, ktorych jest mnostwo, moim zdaniem za duzo. Za duzo osob , wprowadzonych naraz, trudno sie polapac, kto z kim jest spokrewniony i kto z kim robi interesy. I co te chaotycznie wstawione retrospekcje mialy wyjasniac.

Nie podoba mi sie spora ilosc przeklenstw w ksiazce i dosc prostackie dialogi. Czy tak rozmawiaja teraz osoby dorosle? I przedstawiciele wladzy? A Mania - czy ona nadaje sie do prowadzenia kawiarni, nawet jezeli opiekuje sie nia Julia? I sama Julia - do konca nie zrozumialam, kim byli jej rodzice ani co tak naprawde przeszla i w jaki sposob wyszla z polswiatka. 428 stron chaosu to troche za wiele, zeby sie w tym wszystkim rozeznac. Byc moze zrozumialabym lepiej, kto z kim i skad pochodzi, gdybym - znajac juz teraz watek glowny, ktory ujawnia sie na koncu niemalze - przeczytala ksiazke jeszcze raz. Ale szkoda mi po prostu na to czasu. Sa lepsze ksiazki. Nie moge tego nazwac kryminalem ani nawet przyjemnym czytadlem do rozrywki. Trudno mi znalezc inne okreslenie na to niz chaos.

W przeciwienstwie do wielu poprzednich recenzji jest jedna rzecz, ktora mi sie w tej ksiazce podobala i sklonila mnie do kupna (oprocz mylnej zapowiedzi, ze to ksiazka o Lodzi) - to okladka. Wzruszajaca twarz dziecka, w tle kobieta pochylajaca sie nad dzieckiem - ta tytulowa czarodziejka z pierwszych stron tekstu. Uwazam, ze graficznie jest bardzo dobra, oddaje glowny watek ksiazki natychmiast, a przy nadmiarze elementow graficznych - takze symbolicznie nadmiar watkow i osob w tresci. Mnie sie podoba. Jedyna rzecz, ktora mi sie w tej ksiazce podoba.

Chaos, chaos, chaos....

Ksiazke kupilam, bo z opisu wynikalo, ze akcja rozgrywa sie w Lodzi (jestem lodzianka). Ale oprocz paru nazw ulic, wymienionych przy takich "waznych" (!) zdarzeniach jak "skrecila w Zachodnia", "jestem na Dolach" nic wiecej z Lodzi ani klimatu tego miasta w niej nie ma. Rownie dobrze mozna by wymienic kilka nazw ulic z innego miasta.

Ksiazke...