Pierwsza pozycja w mojej kolekcji spod pióra Irvinga. Fabuła z niewykorzystanym potencjałem. Lekko zagmatwana. Dużo wstawek odbiegających od głównej fabuły, które choć dobrze osadzają historię w ramach czasowych są w mojej opinii zbyt rozległe.

Pierwsza pozycja w mojej kolekcji spod pióra Irvinga. Fabuła z niewykorzystanym potencjałem. Lekko zagmatwana. Dużo wstawek odbiegających od głównej fabuły, które choć dobrze osadzają historię w ramach czasowych są w mojej opinii zbyt rozległe.

Wyjątkowo nudna książka,rzadko mi się zdarza aby nie doczytać książki do końca ale tej czytać się nie dało,czas poświęcony tej książce uważam za sttacony

Wyjątkowo nudna książka,rzadko mi się zdarza aby nie doczytać książki do końca ale tej czytać się nie dało,czas poświęcony tej książce uważam za sttacony

Jak lubię Irvinga, i jego styl, tak tej książki nie polecam nikomu, nawet wielbicielom jego prozy. Jest chaotyczna, dziwaczna.

Jak lubię Irvinga, i jego styl, tak tej książki nie polecam nikomu, nawet wielbicielom jego prozy. Jest chaotyczna, dziwaczna.

Przygodę z Irwingiem zacząłem od "Świata wg. Garpa" oraz "Regulaminu tłoczni win" które okazały się dla mnie wybitne. Zachęcony tymi pozycjami sięgam od czau do czasu po inne książki autora i niestety jest różnie. Uwolnić Niedźwiedzie zawiodła mnie najbardziej.... Bardzo się cieszę, że nie zacząłem czytać wg. kolejności wydanych książek, ponieważ prawdopodobnie nigdy bym nie dotarł do perełek wyżej wymienionych. Autor świetnie odnajduje się a amerykańskich realiach, zdecydowanie gorzej w europejskich. Autora polecam, tą konkretną książkę tylko koneserom Irwinga.

Przygodę z Irwingiem zacząłem od "Świata wg. Garpa" oraz "Regulaminu tłoczni win" które okazały się dla mnie wybitne. Zachęcony tymi pozycjami sięgam od czau do czasu po inne książki autora i niestety jest różnie. Uwolnić Niedźwiedzie zawiodła mnie najbardziej.... Bardzo się cieszę, że nie zacząłem czytać wg. kolejności wydanych książek, ponieważ prawdopodobnie nigdy bym...

Zmęczyłem!

Zmęczyłem!

Książka inna niż pozostałe Irvinga. Dużo w niej sprzeczności i irracjonalnych opisów. Nie do końca ją zrozumiałam.

Książka inna niż pozostałe Irvinga. Dużo w niej sprzeczności i irracjonalnych opisów. Nie do końca ją zrozumiałam.

Debiut Irvinga jest słabą książką: dwaj gówniarze szaleją po Wiedniu i robią różne figle, jakieś to bez ładu i składu, bardzo szybko porzuciłem lekturę.

Debiut Irvinga jest słabą książką: dwaj gówniarze szaleją po Wiedniu i robią różne figle, jakieś to bez ładu i składu, bardzo szybko porzuciłem lekturę.

John Irving jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Kocham jego powieści, bohaterów, życiowe wybory przed którymi ich stawia i absurdalne sytuacje, w których ich umieszcza. Wszystko, absolutnie wszystko.
To jest jego najsłabsza książka. Może dlatego, że debiut i dopiero się rozkręcał...
Kto wie jak potoczyłaby się moja przygoda z Irvingiem, gdyby to była pierwsza książka jaka wpadła mi w ręce. Prawdopodobnie nigdy by się nie zaczęła, bo ciężko byłoby mnie przekonać do sięgnięcia po więcej.
Szczerze - to nigdy jej nie dokończyłam (a czytałam nawet scenariusze do filmów na podstawie powieści autora). Może kiedyś...

John Irving jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Kocham jego powieści, bohaterów, życiowe wybory przed którymi ich stawia i absurdalne sytuacje, w których ich umieszcza. Wszystko, absolutnie wszystko.
To jest jego najsłabsza książka. Może dlatego, że debiut i dopiero się rozkręcał...
Kto wie jak potoczyłaby się moja przygoda z Irvingiem, gdyby to była pierwsza książka...

Ucieczka przed szaleństwem i przed samotnością, a może szaleństwo jest konsekwencją samotności i na odwrót ? Książka ,, Uwolnić niedźwiedzie ‘’ ma w sobie ten pierwiastek Irvinowski, jest jego jednak mniej niż zazwyczaj. Czarny humor, ale taki inny jakiś taki nasz Irving w tym przypadku bardziej uważa na słowa i na to co robi, nie daje się pochłonąć całkowicie szaleństwu. Erotyka czuć ją, słychać, ale w sposób delikatny. Nie ma tutaj o dziwo ? drwin ze strony autora. Erotyka pokazana w sposób wstydliwy. Pierwszy raz jak coś bardzo niezwykłego, czuć wobec drugiej osoby wstyd to takie naturalne. Czuć wstyd to znak, że nie pogubiliśmy się jeszcze za bardzo na tym świecie, że jest jeszcze wszystko z nami w porządku, chociaż może wydawać się nam na pierwszy rzut oka całkiem zgoła inaczej. Ale nie, jest dobrze, jest tak jak trzeba. Poczucie bliskości, fascynacja erotyczna, strach przed zranieniem, strach przed skrzywdzeniem nie tylko mam na myśli siebie samego, ale także tą drugą osobę. Niepewność. Pożądanie i pociąg erotyczny, ale tym razem nie ma tutaj wyrachowania, nie ma wyrafinowania, są uczucia, a nie tylko chęć zwykłego fizjologicznego upuszczenia płynów. Dlaczego tak delikatnie ? Dlaczego tak wyszukanie ? Dlaczego w tak wysublimowany , niezwykle uczuciowy sposób ? A dlaczegóż by nie ? Co nie ma na świecie wrażliwców ? Nie ma na świecie osób które dopiero przy kimś wyjątkowym potrafią na nowo odkryć nie tylko samego siebie, ale także drugiego człowieka ? Dziwiąc się samemu sobie, że ta druga osoba potrafiła w nas wskrzesić tą drugą jakże wrażliwą część naszego ,, ja ‘’, odkrycie drugiej strony jasnej strony księżyca, która pozostawała przez tak długi czas nie odkryta Jest jeszcze możliwość taka, że nie poznając tej osoby nigdy ,,ta ‘’ nasza część nie była by odkryta. Chociaż twierdzę osobiście, że przypadków nie ma. I że tak się stało jak się stało, to tak musiało się po prostu stać. Mieliśmy szansę i musimy ją wykorzystać w odpowiednim czasie i w odpowiedni sposób.
Oprócz ciekawej podróży sentymentalnej, podróży z cyklu ,, pamiętniki motocyklowe ‘’ mamy tutaj niezwykle smutną , a zarazem brutalną prawdziwą opowieść o bestialstwie drugiej wojny światowej, której to historia ciągnie się przez całe dalsze pokolenia. Druga wojna światowa jako kolejny przykład następnej bezsensownej wojny w której to życie w sposób bezsensowny straciły miliony . Co nas to nauczyło ? W sumie …..nic. Jesteśmy nadal tacy sami rządni władzy, żądamy kariery, pieniędzy , wpływów. Chciwi . Pazerni. Bezczelni. Nieludzcy. Ludzkość nie uczy się na własnych błędach, nie uczymy się na błędach przeszłości. Nie potrafimy zmieniać teraźniejszości, nie potrafimy prostować jej aby nadać prosty tor w przyszłość. Ciągle i wiecznie otacza nas jako ludzi ten wredny, szaleńczo- obłąkańczy rechot historii.
Szaleńcem nie jest ten który chce normalnie żyć i funkcjonować w tym zwariowanym świecie, świecie nie przystosowanym dla nadwrażliwców. To nie oni nie dorośli to świata, tylko ten świat który znamy nie dorósł do nich taka jest niestety albo stety prawda, którą wielu próbuje negować i nadawać własny i przemyślany tor swoim jakże niecnym , szelmowskim działaniom. Szleńscy to siedzą tam na wysokich stołkach próbując rządzić światem i ludzkością, mówiąc im jak mają żyć, paradoksalnie o tym sami nie wiedząc. Nie liczy się pieniądz , nie liczy się kariera nie liczy się nic co materialne na tym świecie, ponieważ wszystko to jest przemijalne, jest tylko pyłem. Liczy się drugi człowiek liczą się uczucia. Miłość. Przyjaźń. Pomoc. Wsparcie dla drugiego człowieka. Liczy się czas poświecony drugiej osobie. Liczą się słowa wypowiedziane w porę , w odpowiednim momencie. Liczy się wszystko to co może dostrzec serce, a nie oczy. Serce widzi wszystko to co dla oczu jest niedostrzegalne.
Uwolnić niedźwiedzie. Uwolnić samego siebie z oków niewoli, z kajdan które krępują nie tylko i nie tyle nasze ciało, ale więzią naszą duszę.

Poszukiwanie własnego ja. Szukanie własnej drogi w życiu, szukanie , próby odnalezienia własnego miejsca na ziemi. Szukanie tej jednej, jedynej osoby w życiu przy której będziemy nie tylko szczęśliwi, ale będziemy wolni, naturalni, prawdziwie prawdziwi, tak prawdziwi , że momentami możemy nawet samych siebie nie poznawać. Myśleć, że to wszystko to jest tylko piękny nierealny sen. Marzenie. Ale to jest prawda . Tak powinno wyglądać nasze życie, być tak piękne, tak cudowne, że właśnie momentami może wydawać się nierealne. Niczym piękny, zbyt piękny sen aby mógł być prawdziwy. Paradoks.

Ucieczka przed szaleństwem i przed samotnością, a może szaleństwo jest konsekwencją samotności i na odwrót ? Książka ,, Uwolnić niedźwiedzie ‘’ ma w sobie ten pierwiastek Irvinowski, jest jego jednak mniej niż zazwyczaj. Czarny humor, ale taki inny jakiś taki nasz Irving w tym przypadku bardziej uważa na słowa i na to co robi, nie daje się pochłonąć całkowicie szaleństwu....

Po tej lekturze da się zauważyć pewną tendencję: nieszczególnie porywisty debiutant często przeistacza się w mistrza, podczas gdy cudowne dziecko literatury często okazuje się stratą czasu i nadziei. Myśle, że ta powieść to dobry sygnał dla rozpoczynających swoją literacką wędrówkę, która pełna może być frustracji, niezadowolenia i zmarnowanych pozornie godzin. Warto pisać dalej.

Po tej lekturze da się zauważyć pewną tendencję: nieszczególnie porywisty debiutant często przeistacza się w mistrza, podczas gdy cudowne dziecko literatury często okazuje się stratą czasu i nadziei. Myśle, że ta powieść to dobry sygnał dla rozpoczynających swoją literacką wędrówkę, która pełna może być frustracji, niezadowolenia i zmarnowanych pozornie godzin. Warto pisać...