"Czas płynął, co jest w zasadzie jego obowiązkiem."
Wielki Żółw ATuin przemierzał Wszechświat, niosąc na sobie świat Dysku. Przeżywał kolejną historię, w której ósma córka ósmego syna, Eskarina Kowal, urodziła się w wiosce ledwie widocznej na mapie wioski o romantycznej nazwie Głupi Osioł. Ciotka, wiejska czarownica Babcia Weatherwax, odkrywa w niej talent magiczny i uczy ją prostych zaklęć. Czeka ich podjęcie decyzji, czy udadzą się na Niewidoczny Uniwersytet i Eska będzie mogła zostać magiem. Przecież kobiety nie mogą zostać magami. Dlaczego? - zapyta dociekliwy Czytelnik i otrzyma najgłębszą z możliwych odpowiedzi - Bo tak!
W trzecim tomie Świata Dysku Pratchett nawiązuje fabularnie do Czarnoksiężnika z Archipelagu autorstwa Ursuli K Le Guin. Takie nawiązania nie są już dla mnie nowością po przeczytaniu pierwszych dwóch tomów z tego uniwersum. Nie zaskakuje mnie też interpretacja, gdyż satyryczno-ironiczny język jest najmocniejszym atutem Autora. Równoumagicznienie czytałem nie dla zawiłej fabuły, tylko dla rewelacyjnego stylu narracji, w pełni ukazującej żyletę umysłu pisarza.Pisarza, wplatającego w swoją narrację problematykę społeczną, w danym przypadku jest to równość płci i magia.
"Jeśli magia daje ludziom to, czego chcą, to rezygnacja z magii może dać im to, czego naprawdę potrzebują". Magia różne może mieć wymiary, a postęp cywilizacyjny również może być magiczny.
Lektura zawiera wszystko to, co powinna zawierać dobra satyra. Czytelnik z rozbawieniem czyta kolejne rozdziały, które dają równolegle szansę na refleksję i zastanowienie się nad prawami, rządzącymi światem i społeczeństwem.

"Czas płynął, co jest w zasadzie jego obowiązkiem."
Wielki Żółw ATuin przemierzał Wszechświat, niosąc na sobie świat Dysku. Przeżywał kolejną historię, w której ósma córka ósmego syna, Eskarina Kowal, urodziła się w wiosce ledwie widocznej na mapie wioski o romantycznej nazwie Głupi Osioł. Ciotka, wiejska czarownica Babcia Weatherwax, odkrywa w niej talent magiczny i uczy...