Moja ocena tej książki w skali od 1 do 10 to mocne 100.

Pierwsza część była dla mnie mdła. Za dużo opisów, za dużo nijakości i za dużo pustego romansu. Tak jak pisałam w opinii do pierwszego tomu, tylko postać Rhysanda kusiła mnie do EWENTUALNEGO sięgnięcia po drugą część.

Łudząc się, że jak w przypadku serii "Szklany tron" główna bohaterka zmieni obiekt swoich westchnień, sięgnęłam po drugi tom szybciej niż zakładałam, że to zrobię. Przez pierwszych kilka rozdziałów przedzierałam się dosłownie w piorunującym tempie, cały czas gadając do siebie w myślach "No weźże go już zostaw głupia dziewczyno! Postaw się!"

Od scen w Velaris jednocześnie delektowałam się tą książką jak i czekałam na nieuchronny wstrząs, jeśli autorka zdecydowałaby się na dawkę dramatyzmu z jakiej zasłynęła właśnie w przygodach Celaeny. Każda kolejna strona, która przybliżała mnie do zakończenia była dla mnie jak dźgnięcie igłą w otwartą ranę. Przy tak dobrych książkach moją największą bolączką jest to, że taki poziom ekscytacji można odczuwać tylko raz, przy pierwszym czytaniu. Więc z jednej strony chciałam dowiedzieć się jak się to zakończy, a z drugiej próbowałam jak najbardziej odwlec ten moment - chyba, każdy wie co mam na myśli.

Naprawdę bałam się tego, co Maas może zaserwować na koniec tej książki, bo wiedziałam, że nie mam co liczyć na łzawe szczęśliwe zakończenie. Ale na całe szczęście 'mile' się zaskoczyłam, bo mogło być o wiele, wieeeeele gorzej. Bałam się, że po przeczytaniu tego tomu będę musiała zbierać się emocjonalnie do kupy przez miesiąc, jak nie dłużej (co do tej pory zdarzyło mi się 2 razy i nie było to fajne uczucie). Ale po takim zakończeniu będę czekać z ekscytacją na kolejną część, gdzie jak podejrzewam, krew i flaki będą się lały strumieniami ;)

Teraz z jednej strony cieszę się, że przeczytałam już tę fantastyczną książkę, ale z drugiej boję się, że w tym roku lepszej już nie będę miała okazji czytać. Maas zawiesiła poprzeczkę wręcz niebotycznie wysoko. Z tak wspaniale skonstruowanego świata jest niesamowicie trudno wrócić do szarej i ponurej rzeczywistości. I po książkach tego typu, zawsze takie odczucia dokuczają mi najbardziej - te odczucia, że w każdej chwili zamieniłabym się z tymi bohaterami książkowymi na życia.

Moja ocena tej książki w skali od 1 do 10 to mocne 100.

Pierwsza część była dla mnie mdła. Za dużo opisów, za dużo nijakości i za dużo pustego romansu. Tak jak pisałam w opinii do pierwszego tomu, tylko postać Rhysanda kusiła mnie do EWENTUALNEGO sięgnięcia po drugą część.

Łudząc się, że jak w przypadku serii "Szklany tron" główna bohaterka zmieni obiekt swoich...