Książka wymyka się jednoznacznej ocenie. Autor PRL zna z opowiadań, więc na wiarę przyjmuje pewne, z góry narzucone tezy.Poniekąd wspiera się wiedzą czerpaną od autorytetów, niestety wśród tych autorytetów na pierwszym miejscu plasuje się Stanisław Tym, wspierany niekiedy przez bardzo wąskie grono artystów filmu wspomnianego okresu, w tym Jerzego Gruzę, Kazimierza,Zofię Czerwińską i artystkę jednego przeboju Krystynę Podleską. Na plus Zawadzkiemu należy policzyć dość rzetelne przedstawienie tzw. Cenzury, której pracownicy musieli wspinać się na wyżyny intelektualne, aby wyłapać wszelkie aluzje polityczne, a i to im się nigdy do końca nie udawało. Dość wiernie przedstawił także tow. Wiesława, znanego także z tego, że z poczucia humoru był w stu procentach wyjałowiony. W czterech częściach poznajemy wybiórczo film, serial, kabaret i estradę tamtych lat. Wśród filmów niestety skupia się na "Rejsie" i "Misiu", wśród seriali tajemniczym sposobem dostrzega coś zabawnego w nie tylko w Klossie, ale nawet w "Czterdziestolatku". Wśród kabaretów dostrzega co prawda Egidę, ale nie zauważa Piwnicy pod Baranami i "60 minut na godzinę", wyśpiewując peany pod adresem Lipińskiej i Kabaretu Starszych Panów. Dostrzega Pomarańczową Alternatywę, ale np. takie felietony Wiecha już nie istnieją wg Zawadzkiego. Jednak nie polecam

Książka wymyka się jednoznacznej ocenie. Autor PRL zna z opowiadań, więc na wiarę przyjmuje pewne, z góry narzucone tezy.Poniekąd wspiera się wiedzą czerpaną od autorytetów, niestety wśród tych autorytetów na pierwszym miejscu plasuje się Stanisław Tym, wspierany niekiedy przez bardzo wąskie grono artystów filmu wspomnianego okresu, w tym Jerzego Gruzę, Kazimierza,Zofię...