W miejscu, gdzie Okrągłe Morze spotyka się z Oceanem Krawędziowym, w skleconej byle jak drewnianej chacie na plaży umiera ostatni Strażnik Wrót. Tara rara rara ra – Ghost Busters!

Pratchettowski Strażnik Wrót (trochę podobny do wujka Oswalda, jak statuetka Oskara do wujka pewnej pani) był rzeczywiście równie nieogarnięty, co postać grana w „Pogromcach duchów” przez Ricka Moranisa. Pustelnicze życie i dwa obowiązki na krzyż okazały się dla niego tak wyczerpujące, że nie zdążył wyszkolić ucznia. To niedopatrzenie wykorzystała dzika idea, radosna i samolubna pozostałość po zatopionym mieście, która opuściła pozbawiony strażnika tajemniczy pagórek i wyruszyła na poszukiwanie głów do opętania. Tak właśnie do Świata Dysku powróciło dawno zapomniane kino.
(...)
„Ruchome obrazki” Terry`ego Pratchetta to doskonała, wielopiętrowa kpina z przemysłu filmowego, pełna odniesień do popkultury i przekomicznych scen. Autor, daleki od dydaktyzmu, ale celujący we wnikliwej satyrze, postawił ludzkości diagnozę, która nie traci na aktualności: kino, to „nowo zawieszone słońce w niebie marzeń” (określenie Melchiora Wańkowicza) ogłupia nas dokumentnie – sprawia, że razem z rozsądkiem i zdrowym dystansem tracimy instynkt samozachowawczy. Dziś naszym dzieciom świecą inne słońca (internet, smartfon), ale mechanizm pozostaje ten sam.

Fragmenty recenzji opublikowanej na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2018/09/21/magia-holy-woodu-wczasnie-wami/

W miejscu, gdzie Okrągłe Morze spotyka się z Oceanem Krawędziowym, w skleconej byle jak drewnianej chacie na plaży umiera ostatni Strażnik Wrót. Tara rara rara ra – Ghost Busters!

Pratchettowski Strażnik Wrót (trochę podobny do wujka Oswalda, jak statuetka Oskara do wujka pewnej pani) był rzeczywiście równie nieogarnięty, co postać grana w „Pogromcach duchów” przez Ricka...