(...)"Każdy przychodzi na świat z przypisaną sobie ilością rżnięć i jeśli się ich nie wykorzysta, wszystko jedno z jakich przyczyn, z własnej czy z cudzej winy, dobrowolnie czy pod przymusem, traci się je na zawsze."

"Płakała tylko w chwilach zajadłej wściekłości, na tyle gwałtownej, na ile pochodziła ona z jej lęku przed poczuciem winy, wtedy jednak wściekała się tym bardziej, im bardziej płakała, bo nie mogła darować sobie okazywanej płaczem słabości."

"To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie."

"Ujął jej zimną i zaciśniętą z przerażenia dłoń, splótł jej place ze swoimi palcami i niemal szeptem zaczął opowiadać jej o swoich innych morskich podróżach. (...) Mówiąc do niej w ciemnościach, delikatnie musnął opuszkami palców łuk jej szyi, musnął jedwabny puszek ramion, uciekający brzuch. (...) Po pewnym czasie ponownie ujął jej dłoń w swoje ręce i wówczas poczuł, że już jest ciepła i rozluźniona, ale pokryta jeszcze delikatną rosą. Czas jakiś leżeli w milczeniu, nieruchomo, on czekając na odpowiedni moment, by uczynić następny ruch, ona zaś oczekując tego ruchu, ale nie wiedząc, z której strony może nadejść, podczas gdy ciemność poszerzała się wypełniona jej coraz intensywniejszym oddechem. Nagle puścił ją i skoczył w pustkę: zmoczył językiem opuszek serdecznego palca i lekko dotknął jej zaskoczonego sutka, ona zaś poczuła śmiertelną salwę, jakby dotknął do odsłoniętego nerwu."

(...)"Każdy przychodzi na świat z przypisaną sobie ilością rżnięć i jeśli się ich nie wykorzysta, wszystko jedno z jakich przyczyn, z własnej czy z cudzej winy, dobrowolnie czy pod przymusem, traci się je na zawsze."

"Płakała tylko w chwilach zajadłej wściekłości, na tyle gwałtownej, na ile pochodziła ona z jej lęku przed poczuciem winy, wtedy jednak wściekała się tym...