Zachęcona pozytywnymi opiniami oraz przejęta swoją ignorancją sięgnęłam w końcu po kultowe dzieła kolumbijskiego pisarza - "Sto lat samotności" i następnie "Miłość w czasach zarazy". I chyba miałam słuszność opierając się tym książkom od liceum, bo szczerze mówiąc - nie mam pojęcia, co w nich może zachwycać... No mnie nie zachwycają, chociaż nastawiona byłam jak najbardziej pozytywnie.

Obie opowieści baaardzo mi się dłużyły i naprawdę z nieskrywaną radością je skończyłam i z jeszcze większą odłożyłam. Same historie mało wciągające, złożone z epizodów, bez których opowieść wcale by nie ucierpiała. Wiecie, są takie książki, w których wszystko jest potrzebne i na swoim miejscu. Te niestety do nich nie należą. Język w większości prosty i staranny, niestety w niektórych momentach przełamany nieuzasadnionymi wulgaryzmami, o których ktoś tu wcześniej pisał. Pasowały tam jak pięść do nosa...

Oczywiście podkreślam, że to subiektywna opinia. Po prostu czytałam lepsze książki i może za dużo wymagam, bo każdy pisarz ma przecież swój własny styl. :)

Zachęcona pozytywnymi opiniami oraz przejęta swoją ignorancją sięgnęłam w końcu po kultowe dzieła kolumbijskiego pisarza - "Sto lat samotności" i następnie "Miłość w czasach zarazy". I chyba miałam słuszność opierając się tym książkom od liceum, bo szczerze mówiąc - nie mam pojęcia, co w nich może zachwycać... No mnie nie zachwycają, chociaż nastawiona byłam jak najbardziej...