Druga opowieść jest łatwiejsza w odbiorze od pierwszej , jednak nie pochłonęła mnie. Jest to historia pewnej niegodziwości , wyrównania rachunków i spłacenia długów. Akcja przenosi do Dzikiego Zachodu.

Druga opowieść jest łatwiejsza w odbiorze od pierwszej , jednak nie pochłonęła mnie. Jest to historia pewnej niegodziwości , wyrównania rachunków i spłacenia długów. Akcja przenosi do Dzikiego Zachodu.

Mroczny western fantasy. Trochę jakby Stephen King napisał Zabić Drozda - może po prostu nie moje klimaty. Gorszy od pierwszej książki tej serii, mdławy szczególnie pod koniec, kiedy wiadomo że się nie zdynamizuje i nie zaskoczy niczym więcej, chociaż początek był obiecujący. Przeczytana (A.Hausner) nadal nieźle chociaż czuć że lektor bardziej zmęczony i momentami myli barwy postaci.

Mroczny western fantasy. Trochę jakby Stephen King napisał Zabić Drozda - może po prostu nie moje klimaty. Gorszy od pierwszej książki tej serii, mdławy szczególnie pod koniec, kiedy wiadomo że się nie zdynamizuje i nie zaskoczy niczym więcej, chociaż początek był obiecujący. Przeczytana (A.Hausner) nadal nieźle chociaż czuć że lektor bardziej zmęczony i momentami myli...

Kolejne opowiadanie ze zbioru Upiór Południa gdzie elementem wspólnym jest upał i żar tj. warunki pogodowe. Tym razem po Afryce w tym opowiadaniu jesteśmy w High Hill w czasach Dzikiego Zachodu. Kolejne rzadko przeze mnie spotykane połączenie fantastyki z Dzikim Zachodem, patrząc na to, co przeczytałem. Sam początek scena jest taka sam Barlow, szeryf High Hill i jego pomocnicy trafiają na pewne zwłoki, które później z należytym szacunkiem chowają w prowizorycznym grobie (jak w Westernach).
Pokrótce streszczę to opowiadanie:
Jakiś czas później w High Hill pojawia się bandyta ścigany w 4 Stanach m.in. za zabójstwo 3 ludzi i napad na bank, Ralph Hitchcomb. Złapanie tego bandyty okazuje się dosyć łatwym zadaniem dla szeryfa Barlowa, choć sam przyznaje iż było zbyt łatwo, zbyt podejrzane. Następnie przez Burmistrza Statforda i jego przyjaciół z nazwijmy to Rady Miejskiej, Ralph Hitchomb nie jest na pierwszy rzut oka tym za kogo się podaje. Sam Szeryf Barlow okazuje się być niedoinformowany o zbrodniach 34-letniego bandyty. Później się okazuje, że Lucas Rockstone, przyjaciel Statforda zlecił zabójstwo Solomona Benbowa przez Ralpha celem zyskania ziemi Benbowa bogatej w zasoby. Aby pozbyć się jedynego świadka Ralph jest zabity tzn. miał się tym zając Statford, ale się pojawił inny Ralph Hitchcomb. Tak ten Ralph Hitchomb, który siedział w areszcie w High Hill był chodzącym trupem „dosłownie i w przenośni”. Potem Ralph zaczyna się mścić na swoich byłych zleceniodawcach i ich rodzinach. Gdzies w połowie opowiadania jasno pokazano motyw zemsty i już wiadomo jak się fabuła opowiadania potoczy się dalej. Może sztampowe, ale jednak po takim dosyć chimerycznym początku coś drgnęło. Oczywiście Ralph oprócz tzn. spłacenia długów – zemsta, robi dwie dobre rzeczy. Pierwszą to wskrzeszenie Pana Bobbiego, kotka córki szeryfa Mary, który pies sąsiadów zeżarł, a po drugie uzdrowienie chorej na ciężką chorobę Mary. Ralph wyjaśnia Barlowowi czemu tak wobec niego postąpił, jak nawet w imię ludzkiej przyzwoitości/miłosierdzia etc. robi coś z pozoru błahego tj. w tym przypadku chowanie zmarłego Ralpha to „taki dług” trzeba spłacić.

Ralph Hitchcomb jawi się tutaj jako prawdziwy Ganther O’Dimm z gier CD Projekt RED, które z kolei te gry były na podstawie książek Sapkowskiego, tj. diabeł, który tylko tutaj przechodził i tylko spłacił swoje długi co do joty. Owszem oprócz samej kreacji Ralpha na osobę szukająca vendetty i ją wypełniającą , którą kojarzy mi się z tą postacią z gier, to jeszcze dorzuciłbym patrząc tylko na sam prolog Metal Gear Solid V: The Phantom Pain od Hideo Kojimy jeśli chodzi o sposób zemsty moce piekielne itp.
Chociaż motyw zemsty w tym opowiadaniu nie wprowadza efektu zaskoczenia, nawet więcej w ok. połowy opowiadania, jak już wspomniałem, wiem jak to opowiadanie się zakończy tj. udaną vendettą.
Sam początek opowiadania dał mi do zastanowienia nad kwestią relacji ceny „medium rozrywki” do czasy spędzonego z nim. Owszem porównywanie książki – powieści/opowiadania (jak to było w tym przypadku tutaj) do gier wideo jest bezzasadne ze względu na to, że to są inne „media rozrywki” inaczej są budowane. Jednakże czytając, moim zdaniem, chimeryczny prolog byłem trochę zaniepokojony czy coś będzie się dalej działo czy też nie. Wtedy myślałem, że kupiłem kota w worku, jednakże druga połowa opowiadania nawet mi się podobała mimo, że spodziewałem się tego co miałem się spodziewać. Jak wspomniałem porównywanie nie ma sensu gier wideo do książki w relacji cena do godzin spędzonych. Sam prolog nie jako mnie zachęcił do takiej a nie innej refleksji mimo, że logicznie rzecz biorąc nie ma żadnego uzasadnienia, ot takie bardzo luźnie skojarzenie.
Cóż dlatego 5/10 za chimeryczny prolog i pierwszą połowę oraz mimo, że II połową była lepsza to jednak uśredniając to opowiadanie daje ocenę taką jak na początku zdania. Po prostu to jest przeciętne opowiadanie. Tyle.

Kolejne opowiadanie ze zbioru Upiór Południa gdzie elementem wspólnym jest upał i żar tj. warunki pogodowe. Tym razem po Afryce w tym opowiadaniu jesteśmy w High Hill w czasach Dzikiego Zachodu. Kolejne rzadko przeze mnie spotykane połączenie fantastyki z Dzikim Zachodem, patrząc na to, co przeczytałem. Sam początek scena jest taka sam Barlow, szeryf High Hill i jego...

Jakoś nigdy nie zaliczałam Mai Lidii Kossakowskiej do grona ulubionych pisarek. Ale po jej książki zawsze sięgałam z wielką przyjemnością. W sumie przeczytałam wszystkie jej utwory dostępne w bibliotece, z wyjątkiem "Upiora Południa". W naszej bibliotece nie ma pierwszego tomu tego cyklu i odkładałam tą lekturę do czasu, aż na niego trafię. Nawet w ostatni poniedziałek sprawdzałam w internetowym katalogu czy biblioteczne zbiory nie wzbogaciły się o jakieś nowości tej autorki. Jeszcze zanim rozeszła się tragiczna wiadomość i stało się jasne, że nowych utworów już raczej nie będzie. Ale to właśnie skłoniło mnie do sięgnięcia po ten tom. Ostatecznie to nie byłaby pierwsza seria, którą czytam nie po kolei.
Autorka sama uważała, że "Upiór Południa" to jej najlepsze dzieło. Po przeczytaniu zaledwie jednej części trudno mi to ocenić, ale mnie bardziej podobał się "Takeshi". Ta powieść, choć wciągająca, przypomina mi opowieść z dreszczykiem, rodem z Dzikiego Zachodu. Coś jak jeden z odcinków "Strefy Mroku", lub innego, podobnego, amerykańskiego serialu. Czytając inne utwory pani Kossakowskiej doszłam do wniosku, iż musi ona być miłośniczką kotów, gdyż zawsze tak pięknie o nich pisze. Tu też umieściła 'koci wątek'. W sumie "Pamięć umarłych" to niezła lektura dla osób lubiących powieści z dreszczykiem. Ale chyba nie najlepiej trafiłam z momentem na czytanie tej pozycji. Jedna z postaci w tej książce ginie w ogniu. Biorąc pod uwagę okoliczności, dość makabryczny opis tej śmierci, sprawia jeszcze bardziej przerażające wrażenie.
Myślę, że odejście autorki pozbawiło nas, czytelników wielu chwil przy lekturze doskonałych utworów, które mogłyby jeszcze powstać. Mnie zostało do przeczytania jeszcze kilka pozycji, których nie ma w bibliotece i oczywiście ten cykl do skończenia.

Jakoś nigdy nie zaliczałam Mai Lidii Kossakowskiej do grona ulubionych pisarek. Ale po jej książki zawsze sięgałam z wielką przyjemnością. W sumie przeczytałam wszystkie jej utwory dostępne w bibliotece, z wyjątkiem "Upiora Południa". W naszej bibliotece nie ma pierwszego tomu tego cyklu i odkładałam tą lekturę do czasu, aż na niego trafię. Nawet w ostatni poniedziałek...

Jedna z moich ulubionych książek. Świetny klimat, ciekawa fabuła o nietypowym zakończeniu, genialnie napisana.

Jedna z moich ulubionych książek. Świetny klimat, ciekawa fabuła o nietypowym zakończeniu, genialnie napisana.

Jak sensownie nakreślić fabułę powieści, którą od biedy dałoby się zamknąć w dwóch zdaniach? Napisałem: dwóch? Przy odrobinie wysiłku umysłowego ograniczyłbym się nawet do jednego zdania, które mogłoby się rozpocząć na ten przykład tak: „Niecnie zdradzony i podstępnie otruty rewolwerowiec…”

Więcej narzekań:
https://iluzyt.pl/recenzja/94/Kossakowska/Upior_poludnia__Pamiec_umarlych

Jak sensownie nakreślić fabułę powieści, którą od biedy dałoby się zamknąć w dwóch zdaniach? Napisałem: dwóch? Przy odrobinie wysiłku umysłowego ograniczyłbym się nawet do jednego zdania, które mogłoby się rozpocząć na ten przykład tak: „Niecnie zdradzony i podstępnie otruty rewolwerowiec…”

Więcej...

Powiem szczerze. Podchodziłem do serii z dystansem, pierwszy tom był po prostu "OK"
Nie było szału, owacji na stojąco, lecz drugi tom do mnie przemówił. Pozwolił na chwilę zapomnienia w mistycznym, klimacie z westernu oproszonego sporą dawką fantastyki. Zakończenie sprawiło, że pojawiła się łezka w oku. Poruszająca historia, pełna emocji, piękna historia o honorze. A przynajmniej ja ją tak zapamiętam.

Powiem szczerze. Podchodziłem do serii z dystansem, pierwszy tom był po prostu "OK"
Nie było szału, owacji na stojąco, lecz drugi tom do mnie przemówił. Pozwolił na chwilę zapomnienia w mistycznym, klimacie z westernu oproszonego sporą dawką fantastyki. Zakończenie sprawiło, że pojawiła się łezka w oku. Poruszająca historia, pełna emocji, piękna historia o honorze. A...

Kunszt Kossakowskiej niestety w tej książce mnie nie powalił, książka jest dobra sama w sobie ale nie przepadam za motywami dzikiego zachodu i rewolwerowców.
Uwielbiam książki tej autorki, jednak przebrnięcie przez tą zajęło mi trochę czasu ;) mimo wszystko polecam bo trudności na początku były zrekompensowane wspaniałym finałem :)

Kunszt Kossakowskiej niestety w tej książce mnie nie powalił, książka jest dobra sama w sobie ale nie przepadam za motywami dzikiego zachodu i rewolwerowców.
Uwielbiam książki tej autorki, jednak przebrnięcie przez tą zajęło mi trochę czasu ;) mimo wszystko polecam bo trudności na początku były zrekompensowane wspaniałym finałem :)

To moje pierwsze spotkanie z Kossakowską i teraz żałuję, że tak późne. Znakomicie oddany klimat miasteczka na Dzikim Zachodzie. Czasami podczas lektury stawał mi przed oczyma Czarny Rycerz z Mrocznej Wieży, ale to bardzo luźne i dalekie skojarzenie. Książka na pewno zapadła mi w pamięci, z uwagi na to, że czytając o spiekocie Południa otaczały mnie wyjątkowo upalne, sierpniowe dni.

To moje pierwsze spotkanie z Kossakowską i teraz żałuję, że tak późne. Znakomicie oddany klimat miasteczka na Dzikim Zachodzie. Czasami podczas lektury stawał mi przed oczyma Czarny Rycerz z Mrocznej Wieży, ale to bardzo luźne i dalekie skojarzenie. Książka na pewno zapadła mi w pamięci, z uwagi na to, że czytając o spiekocie Południa otaczały mnie wyjątkowo upalne,...

Krwawe, drastyczne polecam miłośnikom horroru.

Krwawe, drastyczne polecam miłośnikom horroru.