Na dobrą sprawę spodziewałam się po tej książce czegoś innego. Do wypożyczenia jej z biblioteki zachęcił mnie chwytliwy tytuł i po części opis z tyłu okładki. Wydawało mi się, że będę miała do czynienia z dość ciekawą powieścią obyczajową i w zasadzie tak było. Nie przewidziałam jednak wątku poruszającego problem mniejszości seksualnych (co oceniam na plus) oraz - od strony technicznej - tak kiepskiego tłumaczenia.
Fabuła, prawdę mówiąc, taka sobie. Dwie przeciętne rodziny zmagające się w wieloma problemami, dwóch młodych chłopaków, którzy przypadkiem poznają się w szkole i rozpoczynają dość zażyłą znajomość. Dużo opisów uczuć, przemyśleń... Całkiem szczegółowe portrety bohaterów. Jonathan - jedynak, ukochany syn mamusi; Bobby - zagubiony młodzieniec z rozbitej rodziny; Clare - kobieta wyzwolona. Żadnej z tych postaci nie obdarzyłam sympatią. Odbierałam ich jako ludzi chłodnych, niezdolnych do szczerej przyjaźni czy bezinteresowności. Autor niejednokrotnie opisywał ich niechęć do innych opierającą się na pozornie bezsensownych motywach - Jonathan nienawidził Ericha, bo nie potrafił się w nim zakochać, polubić go, aż wreszcie dlatego, że ten był chory na AIDS. Wszyscy ci ludzie są w pewien sposób ułomni, nierzeczywiści. Aż nie chce się wierzyć, że możemy tacy być.
Jedną ze spraw, które nie dawały mi spokoju w trakcie czytania "Domu na krańcu świata", był przekład. Z natury jestem dość wyrozumiałą osobą, ale to przekraczało wszelkie granice. Mnóstwo tragicznie sztucznych dialogów, opierających się na wyrazach "och" i "no, jakby", nie pozwalało skupić się na lekturze. Co chwilę łapałam się za głowę i zastanawiałam się, czy tylko mi się wydaje, czy to faktycznie brzmi aż tak beznadziejnie. Dam sobie uciąć rękę, że te dialogi były gorsze niż narracja niektórych książek dla młodzieży (Ekhem, ekhem).
Jeśli macie ochotę na powieść o trudnych wyborach, niezdecydowaniu oraz braku dojrzałości, sięgnijcie po "Dom na krańcu świata". Wydaje mi się jednak, że jest to taka lekturka, bez której można się obyć.

Na dobrą sprawę spodziewałam się po tej książce czegoś innego. Do wypożyczenia jej z biblioteki zachęcił mnie chwytliwy tytuł i po części opis z tyłu okładki. Wydawało mi się, że będę miała do czynienia z dość ciekawą powieścią obyczajową i w zasadzie tak było. Nie przewidziałam jednak wątku poruszającego problem mniejszości seksualnych (co oceniam na plus) oraz - od strony...