Ten komiks to niekontrolowany chaos, z którego można czerpać frajdę. Na wstępie wrażenie robi jego objętość - to historia licząca ponad dwieście stron. Można ją czytać bez znajomości poprzednich przygód X-Men (jedynie początek może wtedy powodować konfuzję), a najważniejsza sprawa zostaje wyjaśniona i zakończona.

"Bitwa Atomu", podobnie jak "Wojna domowa", opiera się na rozłamie wśród bohaterów, choć nie tylko na tym. Ponadto nie jest tak poukładana i przemyślana. Dzieje się dużo, co rusz oglądamy starcia, patosu dodają także dialogi, ale w tym nie do końca wszystko ma sens. Scenarzyści stawiają na szybką akcję, zaintrygowanie czytelnika tajemnicami i niespodziewane zwroty wydarzeń z podróżami w czasie na czele, nie zawsze przekonując motywacjami postaci i scenami. Chaos czuć głównie wśród charakterów. Wydaje się, że herosi zabierają głos i milkną na życzenie twórców, którym nie udaje się wszystkich odpowiednio przedstawić.

Mimo to dla fanów superbohaterów "Bitwa Atomu" to dobra rozrywka, taka, w której przypadku serce mówi "było fajnie!", zaś rozum krzyczy "chaos, nadmierny patos, to było chwilami bardzo naiwne, mogło być lepiej!".

Ten komiks to niekontrolowany chaos, z którego można czerpać frajdę. Na wstępie wrażenie robi jego objętość - to historia licząca ponad dwieście stron. Można ją czytać bez znajomości poprzednich przygód X-Men (jedynie początek może wtedy powodować konfuzję), a najważniejsza sprawa zostaje wyjaśniona i zakończona.

"Bitwa Atomu", podobnie jak "Wojna domowa", opiera się na...