Nuuuuuuuudy. Jeszcze gorszą od poprzedniej. Przeczytałem na siłę bo nie lubię zostawiać zaczętych książek. Ta jest wybitnie płytka, bez polotu, bez akcji, bez niczego. Nie polecam. Nic nie wnosi do serii więc spokojnie można sobie darować i wziąć do czytania coś lepszego, na przykład instrukcję od żelazka.

Nuuuuuuuudy. Jeszcze gorszą od poprzedniej. Przeczytałem na siłę bo nie lubię zostawiać zaczętych książek. Ta jest wybitnie płytka, bez polotu, bez akcji, bez niczego. Nie polecam. Nic nie wnosi do serii więc spokojnie można sobie darować i wziąć do czytania coś lepszego, na przykład instrukcję od żelazka.

Od piątego tomu seria staje się nie do wytrzymania. Autocytaty zaczynają przeważać nad nowymi wątkami, akcja co i rusz grzęźnie na kilkanaście lub więcej stron (a przecież to ma być lektura bardzo rozrywkowa),co gorsza nie dlatego, że Autor oddaje się jakimś choćby potencjalnie wartościowym przemyśleniom, lecz z powodu znacznie bardziej banalnego, typowego dla kiepskiej proweniencji narturszczyków (do których Autor nie należy): opisy nic nie wnoszące opisy codziennych czynności (jedna po drugiej),piętrzące się afektywno - dwubiegunowe relacje bohaterów, bezsensowne dygresje fabularne... Nie.

Od piątego tomu seria staje się nie do wytrzymania. Autocytaty zaczynają przeważać nad nowymi wątkami, akcja co i rusz grzęźnie na kilkanaście lub więcej stron (a przecież to ma być lektura bardzo rozrywkowa),co gorsza nie dlatego, że Autor oddaje się jakimś choćby potencjalnie wartościowym przemyśleniom, lecz z powodu znacznie bardziej banalnego, typowego dla kiepskiej...

Pomieszanie z poplątaniem.

Pomieszanie z poplątaniem.

Jak na książkę, którą czytałam lata temu i która mi się w sumie średnio podobała, to zaskakująco często wracam do niej myślami.

Nie czytałam innych z serii, to miała być lektura-wypełniacz. Wielkich oczekiwań tak czy siak nie miałam.

Pamiętam nieco senną scenerię, klimat noir, jakieś intrygi, śledztwa. Pamiętam, że cała warstwa sci-fi wydała mi się nawet ciekawie zrealizowana, była elementem tła bardziej niż czymkolwiek innym, bardzo dyskretna. Dodatkiem - poza tym, to był kryminał.

A potem było zakończenie. Inni recenzenci wspominają absurd i groteskę, i tak jest. Ja jednak, z czujnością uśpioną przez poprzednie 3/4 książki, weszłam w nie jak w bagno - nie dlatego, że mnie wciągnęło (właściwie to chyba musiałam przerwać lekturę i odetchnąć, co mi się nie zdarza prawie nigdy),ale dlatego że nagle byłam po pas w wątpliwego pochodzenia mazi z gatunku tych, co łatwo się nie spiorą. Pamiętam to jako najbardziej obrzydliwe fragmenty, na jakie w moim czytelnictwie trafiłam - obrazy tak jak je pamiętam nie są szokujące, ale ich odbiór w moim umyśle jakoś się spotęgował i wzmocnił.

Pamiętam też długie spojrzenie na zdjęcie autora na okładce, i pytania, co on sobie u licha wyobrażał.

Podsumowując - nie jest to wybitne, ale dla mnie, dla tamtego jednego przeżycia, było warto!

Jak na książkę, którą czytałam lata temu i która mi się w sumie średnio podobała, to zaskakująco często wracam do niej myślami.

Nie czytałam innych z serii, to miała być lektura-wypełniacz. Wielkich oczekiwań tak czy siak nie miałam.

Pamiętam nieco senną scenerię, klimat noir, jakieś intrygi, śledztwa. Pamiętam, że cała warstwa sci-fi wydała mi się nawet ciekawie...

Trup ściele się gęsto. Mordy brutalnie obrzydliwe. Elementy groteskowe liczne. Wartka, absurdalnie pokręcona akcja jest. Lekki cynizm bohaterów uśmiechający się półgębkiem. Element zwierzęcej inteligencji w osobie Montego i Al(i)Ena. Mnogo interesująco zaprezentowanych gadżetów codziennego użytku, ułatwiających rozwikłanie akcji kryminalnej.
Mało Chandlera, głównie w cytatach.
Rozrywka przyjemna i nienachalna.

Trup ściele się gęsto. Mordy brutalnie obrzydliwe. Elementy groteskowe liczne. Wartka, absurdalnie pokręcona akcja jest. Lekki cynizm bohaterów uśmiechający się półgębkiem. Element zwierzęcej inteligencji w osobie Montego i Al(i)Ena. Mnogo interesująco zaprezentowanych gadżetów codziennego użytku, ułatwiających rozwikłanie akcji kryminalnej.
Mało Chandlera, głównie w...

Dwie gwiazdki daję za pierwszy epizod w książce, z kradzieżami u starszej pani.
Potem im dalej, tym gorzej.
Powieść jest idiotyczna, chaotyczna i absurdalna. Nie przekonałby mnie obrońca tego bełkotu, który powiedziałby, że to symboliczne, o inwigilacji wszechświatowej, możliwości spisku itd. Nawet gdyby taki był cel tego produktu, to należałoby to zrobić jakoś z sensem.
Ilość beznadziejnego ględzenia w pierwszej osobie, celebrowania całkowicie nieistotnych czynności, jak polewanie drinka, czy przypalania jajecznicy (to są tacy ludzie na świecie, co nie potrafią zrobić jajecznicy?),jakichś durnych rozważań, przyprawić może czytelnika o wściekłość. Sceny łóżkowe o żenadę. Do tego zakończenie z detektywem idiotą, który wzorem niejakiego Jamesa Bonda pcha się sam bez przygotowania w objęcia wroga będąc do tego nieudacznikiem, któremu można w każdej chwili dać w łeb czymkolwiek, albo wstrzyknąć w tyłek narkotyk - to kwintesencja debilizmu w tej książce.
Sceny w kopalni wywołują wymioty. Karykatura. Obrzydliwość. Brak wyobraźni fabularnej.
Pierwszy tom był w miarę zabawny, a potem każdy kolejny coraz gorszy, ten osiągnął szczyty grafomanii.
Coś okropnego. Nie polecam, bo wkurza. Działa na nerwy. Do tego można zwymiotować.
To już nie jest rozrywka. Lepiej rozerwać się granatem, niż to czytać.

Dwie gwiazdki daję za pierwszy epizod w książce, z kradzieżami u starszej pani.
Potem im dalej, tym gorzej.
Powieść jest idiotyczna, chaotyczna i absurdalna. Nie przekonałby mnie obrońca tego bełkotu, który powiedziałby, że to symboliczne, o inwigilacji wszechświatowej, możliwości spisku itd. Nawet gdyby taki był cel tego produktu, to należałoby to zrobić jakoś z...

Ogólnie : niezła, a nawet dobra. Szczegółowo: najlepsza z dotychczasowych tomów. Dębski wreszcie , w odróżnieniu od pozostałych tomów serii, w których albo się powielał, albo tworzył treść groteskowo-płytką, tym razem napisał COŚ. w COŚ się dzieje, COŚ nas intryguje i zaskakuje, COŚ jest inne. Albo dorósł sam Dębski, albo wydoroślał nam Owen - naprawdę momentami powiało powagą i klasyczną/staromodną fantastyką-taką w niektórych przypadkach z lat '80: trochę naiwną, trochę siermiężną, trochę surową, ale wciągającą. Ni ma ten tomik prawdziwy kryminalny charakterek. Ten pomysł 2 historii w 3 częściach był zaskakujący, ale ciekawy i nowatorski - to też wpłynęło na "przymus" czytania do końca i uzyskania odpowiedzi. No cóż, to już prawie koniec serii, przede mną finał i mam nadzieję, że autor nie obniży poprzeczki w porównaniu do tej części.

Ogólnie : niezła, a nawet dobra. Szczegółowo: najlepsza z dotychczasowych tomów. Dębski wreszcie , w odróżnieniu od pozostałych tomów serii, w których albo się powielał, albo tworzył treść groteskowo-płytką, tym razem napisał COŚ. w COŚ się dzieje, COŚ nas intryguje i zaskakuje, COŚ jest inne. Albo dorósł sam Dębski, albo wydoroślał nam Owen - naprawdę momentami powiało...

Nie pasuje mi styl pisania. Choć fabuła... Hm.

Nie pasuje mi styl pisania. Choć fabuła... Hm.

Powieść nieco inna niż wcześniejsze,podzielona na trzy części..z historią w środku która,z pozoru tylko,odbiega od fabuły.Książka zdecydowanie lepsza niż poprzednie,a zakończenie powala i zaskakuje..tego się nie spodziewałem ;)

Powieść nieco inna niż wcześniejsze,podzielona na trzy części..z historią w środku która,z pozoru tylko,odbiega od fabuły.Książka zdecydowanie lepsza niż poprzednie,a zakończenie powala i zaskakuje..tego się nie spodziewałem ;)

Całkiem fajnie poprowadzone 4/5 książki, ale niestety rozwiązanie bardzo mnie rozczarowało. Rodem z kiepskiego filmu s-f. Ale może właśnie takie miało być? Niemniej jednak nie pasuje mi ono do reszty książki.

Całkiem fajnie poprowadzone 4/5 książki, ale niestety rozwiązanie bardzo mnie rozczarowało. Rodem z kiepskiego filmu s-f. Ale może właśnie takie miało być? Niemniej jednak nie pasuje mi ono do reszty książki.