Bardzo prosta, niezbyt długa powieść. Opowiada o losach zwierząt (głównie zająca),które są antropomorfizowane. Pisane jest to staropolskim językiem, w którym pełno jest przekrętnego stylu zdań, trudnych nazw, niespotykanych czasowników odrzeczownikowych (i odwrotnie),więc czyta się nie najlepiej. Styl opisu przyrody mogę trochę porównać do Arkadego Fiedlera, ale ten jeden z moich ulubionych autorów pisze przynajmniej jasno i stosuje się do polskich reguł konstrukcji zdań.

Losy zwierząt przeplatane są z bardzo ubogą w akcję (a za to bogatą w treści umoralniające) losami kilku mieszkańców wsi. Nie da się nikogo z nich lubić, ani obstawiać czyjąś stronę :P

No można przeczytać, no dałem w końcu aż 5/10, no ale po co? No! A jeśli jakiś nauczyciel was do tego przymusza, bo to wybitny przykład naturalizmu - cóż...

Bardzo prosta, niezbyt długa powieść. Opowiada o losach zwierząt (głównie zająca),które są antropomorfizowane. Pisane jest to staropolskim językiem, w którym pełno jest przekrętnego stylu zdań, trudnych nazw, niespotykanych czasowników odrzeczownikowych (i odwrotnie),więc czyta się nie najlepiej. Styl opisu przyrody mogę trochę porównać do Arkadego Fiedlera, ale ten jeden...

„Zając” Adolfa Dygasińskiego przypomniał mi, dlaczego tak bardzo nie lubię naturalizmu. Niby prosta historia bezuchego szaraka, na którego wszyscy polują, a który po prostu chce żyć, i prowadzona równolegle opowieść o ludzkim bezuchym szaraku – strzelcu dworskim we wsi Morzelany – Jakubie Malwie, a czytanie jej cholernie uwiera, boli…Wszystko można powiedzieć o tej książce, tylko nie to, że czas spędzony na jej lekturze był przyjemny.

Styl Dygasińskiego jest oszczędny, ale plastyczny. Autor bezbłędnie trafia w czułe miejsca czytelnika. I jest to kopniak z półobrotu, a nie mizianko. Rozdziały opisujące życie zająca i Jakuba są naprzemienne, choć nieustannie się splatają. Czytanie ich to nurkowanie w odmętach ludzkiej bezmyślności, podłości i znieczulicy. I ma się z reguły tylko moment na złapanie oddechu, wytchnienie. Pisarz wcale nie epatuje okrucieństwem, ale odziera wszystko z pozorów cywilizacji, zostawiając najbardziej pierwotne instynkty.

To nie jest powieść, którą bym chciała komukolwiek polecić, a jednak uważam, że warto ją poznać. To nie jest lektura dla relaksu. Ale doceniam to, jak jest napisana i jak bardzo była w stanie mnie wytrącić z dobrego samopoczucia. Choć przez niektóre fragmenty brnęłam wbrew sobie, to jednak równie mocno kibicowałam zającowi i współczułam Jakubowi. Nie żałuję, że po nią sięgnęłam i na pewno nie będzie to moje ostatnie spotkanie z Dygasińskim.

„Zając” Adolfa Dygasińskiego przypomniał mi, dlaczego tak bardzo nie lubię naturalizmu. Niby prosta historia bezuchego szaraka, na którego wszyscy polują, a który po prostu chce żyć, i prowadzona równolegle opowieść o ludzkim bezuchym szaraku – strzelcu dworskim we wsi Morzelany – Jakubie Malwie, a czytanie jej cholernie uwiera, boli…Wszystko można powiedzieć o tej książce,...

Klasyka gatunku. Szkoda, że książka Dygasińskiego nie jest już lekturą szkolną. Pozycja obowiązkowa!

Klasyka gatunku. Szkoda, że książka Dygasińskiego nie jest już lekturą szkolną. Pozycja obowiązkowa!

Zaiste, zwierzęcy bohaterowie zarysowani smakowicie, bardziej charakterni niźli ludzcy. Niespodziewanie krytyczna, skomplikowana koncepcyjnie i narracyjnie powieść.

Aż się prosi o lekturę eko-krytyczną, o uwagę posthumanistów... Doprawdy, żwawa proza!

Zaiste, zwierzęcy bohaterowie zarysowani smakowicie, bardziej charakterni niźli ludzcy. Niespodziewanie krytyczna, skomplikowana koncepcyjnie i narracyjnie powieść.

Aż się prosi o lekturę eko-krytyczną, o uwagę posthumanistów... Doprawdy, żwawa proza!

"Zając" to powieść naturalistyczna, ukazująca równoległe płaszczyzny życia ludzi i zwierząt wraz z pierwiastkami emocjonalno - nastrojowymi.
Bohaterami są mieszkańcy wsi Morzelany, psy, lis- Kita oraz okaleczony zając, zwany graczem, na którego polują niemal wszyscy ze wsi.
A głównym wątkiem jest paralela ośmiu lat życia bezuchego szaraka oraz nadwornego strzelca Jakuba Malwy. Bezuchy gracz całe swoje życie musi kryć się i uciekać przed myśliwymi i psami, żyjąc w ciągłym strachu. Strzelec Malwa jest biedny i uczciwy lecz słaby i ustępliwy, wykorzystywany przez wszystkich.
Bardzo refleksyjna powieść, pełna mądrości życiowych i wartościowych przemyśleń, mówiąca przede wszystkim o życiu zwierząt, które tak samo jak ludzie doświadczają bólu, cierpienia, miłości i namiętnosci, samotności i rozczarowania. A także o niewdzięczności i zasłużonej karze za złe czyny. " Wdzięcznosci nie ma, bo ona musi od stworzeń wychodzić, a te są niewdzięczne; ale sprawiedliwość pochodzi od samego Boga i ona nigdy nikogo nie minie."
Autor używa bogatego języka, zaczerpniętego ze źródeł codziennej mowy ludowej i bardzo plastycznie opisuje krajobraz wiejski.

"Zając" to powieść naturalistyczna, ukazująca równoległe płaszczyzny życia ludzi i zwierząt wraz z pierwiastkami emocjonalno - nastrojowymi.
Bohaterami są mieszkańcy wsi Morzelany, psy, lis- Kita oraz okaleczony zając, zwany graczem, na którego polują niemal wszyscy ze wsi.
A głównym wątkiem jest paralela ośmiu lat życia bezuchego szaraka oraz nadwornego strzelca Jakuba...

Literatura polska składa się z utworów genialnych, o których jednak nie mówi się w szkole.. Utworem wybitnym jest "Zając" Dygasińskiego - polskiego naturalisty. W dziele tym każdy znajdzie coś dla siebie. Otrzymujemy obraz dwóch światów: świata zwierząt i ludzi. Okazuje się jednak, że oba mają ze sobą wiele wspólnego. Człowiek jest tylko jednym z wielu gatunków zwierząt, który stawia czoła podobnym problem co tytułowy Zając. Fabuła wciąga, prowadzona jest wyśmienicie. Utwór naszpikowany został rozmaitymi mądrościami i przemyśleniami narratora, przemyśleniami niezwykle wartościowymi. Polecam każdemu! Szkoda, że nie wszystkim jest dane wiedzieć o tak wyjątkowych dziełach!!

Literatura polska składa się z utworów genialnych, o których jednak nie mówi się w szkole.. Utworem wybitnym jest "Zając" Dygasińskiego - polskiego naturalisty. W dziele tym każdy znajdzie coś dla siebie. Otrzymujemy obraz dwóch światów: świata zwierząt i ludzi. Okazuje się jednak, że oba mają ze sobą wiele wspólnego. Człowiek jest tylko jednym z wielu gatunków zwierząt,...

Jak na powieść pozytywistyczną czyta się lekko i szybko. Miłe toto.

Jak na powieść pozytywistyczną czyta się lekko i szybko. Miłe toto.