Antoni Sygietyński

Ceniony w swoim czasie krytyk literacki, muzyczny i teatralny, naturalistyczny powieściopisarz, zwolennik realizmu w malarstwie i naturalizmu w prozie, pianista, pedagog. Jego najstarszy brat Karol zginął w powstaniu styczniowym, a majątek rodzinny uległ konfiskacie. Dorastał w Warszawie. Przyjaźnił się z Aleksandrem Gierymskim. W 1869 roku podjął naukę w klasie fortepianu w warszawskim Instytucie Muzycznym. Studiował też w słynnym konserwatorium w Lipsku, w Wiedniu oraz estetykę i historię sztuki w Paryżu. W czasie pobytu w stolicy Francji nawiązał współpracę z kilkoma warszawskimi gazetami.

Do kraju powrócił w 1881 roku z poślubioną córką argentyńskiego farmera. Prowadził zajęcia z fortepianu w Instytucie Muzycznym oraz wykłady z estetyki. Współpracował z licznymi pismami. W latach 1888-1893 był działaczem Ligi Polskiej. Podejmował też działalność polityczną, związał się ze Związkiem Demokratycznym, redagował jego czasopismo. W 1907 roku został na krótko osadzony w Cytadeli Warszawskiej. Był członkiem Polskiej Partii Postępowej oraz Stronnictwa Narodowo-Postępowego. Pod koniec życia pełnił funkcję naczelnika wydziału prasowo-widowiskowego w Komisariacie Rządu. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. D-5-12).

Ojciec założyciela zespołu Mazowsze, Tadeusza Sygietyńskiego.