Po ostatnim akapicie przez kilka sekund pozostawałem z oczami szeroko otwartymi ze zdumienia. Świetna opowieść! Bardzo spodobała mi się jej konstrukcja z rozdzialikami poświęconymi wymarłym gatunkom żab. To (a także zakończenie) połączyło ją z rzeczywistością, dodało jej akcentu literatury faktu. Z kolei na płaszczyźnie fabularnej mocno marquezująca - momentami miałem wrażenie, że wszystko dzieje się w Macondo, wśród znajomych rodziny Buendiów. To historia o pasji, obsesji i poświęceniu, z nutą typowo latynoskiej magii codzienności.
Więcej gwiazdek dać nie mogę, ze względu na objętość - mam wrażenie, że historię można by jeszcze bardziej dokręcić na kolejnych 100-150 stronach, bo na to zasługuje.

Po ostatnim akapicie przez kilka sekund pozostawałem z oczami szeroko otwartymi ze zdumienia. Świetna opowieść! Bardzo spodobała mi się jej konstrukcja z rozdzialikami poświęconymi wymarłym gatunkom żab. To (a także zakończenie) połączyło ją z rzeczywistością, dodało jej akcentu literatury faktu. Z kolei na płaszczyźnie fabularnej mocno marquezująca - momentami miałem...

Ta ziemia ciągle ostrzega a czerpanie z jej źródeł pradawnych lęków stanowi dla mnie ogromną przyjemność. Nazwałbym ją rozkoszną trucizną, paraliżującą ze strachu ale jednocześnie wzbudzającą fascynację głosem tajemnicy. Poszukiwanym od lat i trudnym do zarejestrowania śpiewem ostatnich egzemplarzy wymierającego gatunku, nie ma znaczenia czy chodzi o ludzi czy zwierzęta. Ważne jest przesłanie spotykanych na każdej stronie znaków. Po haitańskiej ziemi należy stąpać bardzo ostrożnie, wręcz z namaszczeniem oddając się przeżywaniu pojedynczych słów, wypowiedzianych wśród potu i gorąca. A także łez, ponieważ nagromadzenie śmiercionośnego jadu sprzyja płaczom i lamentom słabszych. Nie żałuję, że będąc wmieszanym w tropikalną historię Mayry Montero mogłem na nią spojrzeć z tej zupełnie innej, laickiej strony. Nauczyłem się przy tym, że frustracji cywilizowanego świata nie można topić w zagarniętym przez symbole i rytuały kręgu magii.

Na długo zapamiętam szmery nie z tego świata, wydobywające się z "Przybądź, ciemności" odgłosy przeklętych miejsc. Na zboczach Casetaches czai się niepokój, tak wielki, że nawet naukowa pasja musi ulec sile przeznaczenia. Ponieważ stare przepowiednie Montero zawsze mówią prawdę i zupełnie nie ma powodu do ich lekceważenia. Kto zbagatelizuje upomnienia, ten musi się liczyć na porachunki z żywymi, a może i nawet z umarłymi. Na Haiti jest duszno a naładowana oczekiwaniem na coś ostatecznego atmosfera przytłacza natężeniem obsesji. Odniosłem wrażenie, że w powieści urodzonej na Kubie pisarki, ci co umarli, tak naprawdę nigdy nie odchodzą. Ich historia nie kończy się na utracie twarzy po śmierci, dopiero wtedy zaczyna się nowe życie.

Jako czytelnik poczułem się niezastąpionym obserwatorem herpetologicznej ekspedycji. Przypuszczałem, że jako jedyna osoba z wyprawy będę w stanie zachować zdrowy rozsądek i z mieszaniny wiary z nauką wydestylować przydatne dla mnie informacje. Pomyliłem się. Z mającego wyostrzone zmysły tropiciela egzotycznych faktów, wpadłem w sidła wilgotnej i obcej ziemi. Mayra Montero potrafi diametralnie odmienić punkt widzenia, już po kilkunastu stronach lektury można zmienić zdanie o celu powieści. Przetykana łacińskimi nazwami historia płaza to tylko przyczynek do utraty rozumu. Bo do obłędu tu bardzo blisko. Przykuł moją uwagę sposób przekazywania przez pisarkę pewnych praw. Niczym w transie, jej bohaterowie dokonują tego, jakby za chwilę mieli się rozpłynąć w nicości. Jak duchy.

Żeby przeczytać tę książkę, to wcale nie trzeba się interesować herpetologią. Pod płaszczykiem wiedzy o żabach Mayra Montero ukryła mroczne aspekty, dotyczące zakazanych dla obcych ludzi miejsc. Jeśli ktoś zaryzykuje przeczytanie "Przybądź, ciemności", to musi się liczyć z konsekwencją "przyjazdu" na Haiti. Ponieważ lektura książki sprowadza się nie tylko do tropienia śladów żaby ale przede wszystkim do zrozumienia motywów działania bohaterów Montero. Więc wszystko odbywa się tak, jakby samemu przyszło uczestniczyć w łańcuchu ciemnych wróżb. Nie każdy ma tak silne nerwy, żeby grzebać się w zapachu śmierci. Nie dla wszystkich ta książka o długo noszonym bólu. Jednak wytrwali doczekają nagrody a jest nią satysfakcja z odwiedzenia miejsc z nienaruszalną tradycją.

Ta ziemia ciągle ostrzega a czerpanie z jej źródeł pradawnych lęków stanowi dla mnie ogromną przyjemność. Nazwałbym ją rozkoszną trucizną, paraliżującą ze strachu ale jednocześnie wzbudzającą fascynację głosem tajemnicy. Poszukiwanym od lat i trudnym do zarejestrowania śpiewem ostatnich egzemplarzy wymierającego gatunku, nie ma znaczenia czy chodzi o ludzi czy zwierzęta....

Interesująca rzecz. O poszukiwaniu żaby. Właściwie żaba jest tylko pretekstem, czego dowodzi choćby to, że w ogóle nie można jej znaleźć tam, gdzie szukali bohaterowie opowieści.

Książka bardzo fajnie napisana, plastycznym językiem, wręcz czytelnik widzi gorące, rozdygotane haitańskie powietrze. Ale, uprzedzam, to powieść dość brutalna i ze scenami seksu – dobrze podanymi, ale mało smacznymi.

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2021/12/mayra-montero-przybadz-ciemnosci.html

Interesująca rzecz. O poszukiwaniu żaby. Właściwie żaba jest tylko pretekstem, czego dowodzi choćby to, że w ogóle nie można jej znaleźć tam, gdzie szukali bohaterowie opowieści.

Książka bardzo fajnie napisana, plastycznym językiem, wręcz czytelnik widzi gorące, rozdygotane haitańskie powietrze. Ale, uprzedzam, to powieść dość brutalna i ze scenami seksu – dobrze podanymi,...

Książka, której tłem jest dość ciekawa dyscyplina naukowa - herpetologia. Nie o płazach jednak jest ta powieść, a - jak to często w literaturze hiszpańskojęzycznej - przenikaniu się świata realnego ze światem legend, podań i zabobonów miejscowej ludności (tym razem Haiti). Egzotyczna, nie tylko ze względu na miejsce akcji. Opowieści Thierry'ego Adriena wciągają.

Książka, której tłem jest dość ciekawa dyscyplina naukowa - herpetologia. Nie o płazach jednak jest ta powieść, a - jak to często w literaturze hiszpańskojęzycznej - przenikaniu się świata realnego ze światem legend, podań i zabobonów miejscowej ludności (tym razem Haiti). Egzotyczna, nie tylko ze względu na miejsce akcji. Opowieści Thierry'ego Adriena wciągają.

Victor, amerykański naukowiec z problemami małżeńskimi, udaje się na Haiti w poszukiwaniu bardzo rzadkiej żaby. Jego pomocnikiem i przewodnikiem jest Thierry, starszy Haitańczyk o trudnej przeszłości. Naprzemienna narracja pierwszoosobowa obu bohaterów przerywana jest krótkimi informacjami o wyginięciu różnych gatunków żab w różnych zakątkach świata. To właśnie te doniesienia zainspirowały autorkę do napisania tej książki.

Racjonalne, naukowe podejście człowieka Zachodu miesza się tu z przesądami i wierzeniami Haitańczyków. Mamy wudu i zombie, mamy też naukowców owładniętych obsesją znalezienia rzadkich okazów zwierząt i roślin za wszelką cenę. Gotowi są zapłacić nawet tę najwyższą...

Dobrze mi się to czytało, książka trzymała w napięciu. Ciekawiły mnie też opowieści Thierry'ego, ale też trochę przerażały, bo bohater dorastał w czasach krwawych rządów Papy Doca. Haiti jest tu przedstawione jako nieprzyjazne miejsce, dzikie, pełne niejasnej magii i nieprzewidywalne. Interesująca pozycja, polecam.

Victor, amerykański naukowiec z problemami małżeńskimi, udaje się na Haiti w poszukiwaniu bardzo rzadkiej żaby. Jego pomocnikiem i przewodnikiem jest Thierry, starszy Haitańczyk o trudnej przeszłości. Naprzemienna narracja pierwszoosobowa obu bohaterów przerywana jest krótkimi informacjami o wyginięciu różnych gatunków żab w różnych zakątkach świata. To właśnie te...

"Amerykański herpetolog Victor Grigg prowadzi ekspedycję badawczą w lasach Haiti. W poszukiwaniu pewnego ginącego gatunku żaby pomaga mu stary haitański przewodnik, Thierry Adrien. Jak wszyscy tubylcy, wie on, że spotkanie z żabą krwi, zwiastuje zawsze dramatyczny zwrot w życiu..."- z okładki.

Czasami szkoda wydać, na ksiażkę nawet 4 złotych na wyprzedaży i tak jest w tym przypadku :-( Daleko jej do prozy Cortazara czy Marqueza, ale ponieważ nie mam w zwyczaju porzucać książki w trakcie czytania, ciągle sprawdzałam za ile stron się skończy.

moja ocena : 3/10

"Amerykański herpetolog Victor Grigg prowadzi ekspedycję badawczą w lasach Haiti. W poszukiwaniu pewnego ginącego gatunku żaby pomaga mu stary haitański przewodnik, Thierry Adrien. Jak wszyscy tubylcy, wie on, że spotkanie z żabą krwi, zwiastuje zawsze dramatyczny zwrot w życiu..."- z okładki.

Czasami szkoda wydać, na ksiażkę nawet 4 złotych na wyprzedaży i tak jest w tym...