Książka przy której często śmiejesz się na głos. Wszelkie trudności i przeciwności losu autor przyjmuję z pewnym dystansem i przymrużeniem oka ... i chyba o to, tak naprawdę chodzi w życiu :-) Gorąco polecam na chłodne dni !

Książka przy której często śmiejesz się na głos. Wszelkie trudności i przeciwności losu autor przyjmuję z pewnym dystansem i przymrużeniem oka ... i chyba o to, tak naprawdę chodzi w życiu :-) Gorąco polecam na chłodne dni !

Czyta się lekko, śmieje się dużo, czasem się zamyśla i kiwa głową. Jak powiedział Robert Górski o Orzeszkowej: "powinien więcej pisać, więcej i grubiej".

Czyta się lekko, śmieje się dużo, czasem się zamyśla i kiwa głową. Jak powiedział Robert Górski o Orzeszkowej: "powinien więcej pisać, więcej i grubiej".

Przeczytałem. Po lekturze mam tzw. mieszane odczucia. Z akcentem na "mieszane", bo nurtuje, no powiedzmy może ciekawi mię odpowiedź na pytanie: "co autor miał na myśli?" Autoreklamę? Automasaż ego? Może jeszcze "cóś" auto...
Z drugiej strony, skoro przeczytałem, bez nadmiernych męczarni, widocznie można. Czy warto? Dla miłośników "krakówka" lektura pewnie przyjemna. Dla pozostałych...nie wiem. Cała Ta auto-opowieść trzyma się na jednej historii. Cóż, tak bywa.
No. Raczej.

Przeczytałem. Po lekturze mam tzw. mieszane odczucia. Z akcentem na "mieszane", bo nurtuje, no powiedzmy może ciekawi mię odpowiedź na pytanie: "co autor miał na myśli?" Autoreklamę? Automasaż ego? Może jeszcze "cóś" auto...
Z drugiej strony, skoro przeczytałem, bez nadmiernych męczarni, widocznie można. Czy warto? Dla miłośników "krakówka" lektura pewnie przyjemna. Dla...

Naprawdę, nie wiem czy mi się ta siążka podobała...
Jest bardzo nierówna.
Momentami, śmiałam się w głos, by za chwilę poczuć konsternację.
Ale oratoria lubię :)

Naprawdę, nie wiem czy mi się ta siążka podobała...
Jest bardzo nierówna.
Momentami, śmiałam się w głos, by za chwilę poczuć konsternację.
Ale oratoria lubię :)

Z pozoru wyrywkowa autobiografia, czy raczej wybór autobiograficznych felietonów. W praktyce to powieść autobiograficzna z rozdzieloną na przeplatające się wątki fabułą. Ale te rozważania, to tak tylko pro forma - książeczka jest przede wszystkim gorącym gejzerem humoru (głównie na temat autora) wyrzuconym wprost ku niebu z siłą wodospadu.
Przede wszystkim to zbiór anegdot z różnych epok i różnych sytuacji. Ale próżno by szukać plotek o różnych znanych ludziach. To znaczy są, ale tożsamości bohaterów trzeba się domyślać. Czasem to łatwe, a czasem nie. Autor utrudnia nam proste odniesienia także poprzez zarzucenia datowania wydarzeń, tak więc mamy na przykład: "Niedawno. Warszawa, Sala Kongresowa, Godz. 18.30", albo: "Dosyć dawno temu. Nowy Jork - Chicago, 9 pm". Osobiście wolałbym "kawę na ławę", ale można się przyzwyczaić.
A kim jest autor, Zbigniew Książek? Przede wszystkim poetą, autorem słów wielu piosenek (na przykład tytułowej, śpiewanej przez Andrzeja Zauchę) i oratoriów, m.in. Piotra Rubika. Dodatkowo dzięki tej książeczce dowiedziałem się, że za młodu wygrał nawet koncert debiutów na festiwalu opolskim wraz z Mirosławą Poślad ("Piosenka dla Grażki"). Ale próżno szukać tego w internecie.
Najzabawniejsze są chyba sceny amerykańskie z okresu PRL, kiedy to autor pojechał do Stanów wbrew sobie i robił wszystko, żeby nic nie robić. Dorównują im sceny z Kongresowej, wiele mówiące o szacunku portierów, strażników itp. do twórców. Wyróżniają się też nocne przygody w klubach Krakowa i w kazimierskim burdelu.
Osobna kategoria to wspomnienia "okołokościelne" z Watykanu, Monte Cassino, Kalwarii Zebrzydowskiej czy Leśniowa. I tu jest sporo humoru, ale też i trochę poważniejszych refleksji.
Duże piwo dla osoby, która na podstawie tej publikacji potrafiłaby ułożyć prawdopodobny życiorys Zbigniewa Książka! Nieprawdopodobny - da się jak najbardziej! Ale najważniejsze dla nas, "użytkowników" jest to, że ta dowcipna książka potrafi ucieszyć i... pocieszyć. Daje radość i nadzieję i za to panu Zbigniewowi sława i chwała!

Z pozoru wyrywkowa autobiografia, czy raczej wybór autobiograficznych felietonów. W praktyce to powieść autobiograficzna z rozdzieloną na przeplatające się wątki fabułą. Ale te rozważania, to tak tylko pro forma - książeczka jest przede wszystkim gorącym gejzerem humoru (głównie na temat autora) wyrzuconym wprost ku niebu z siłą wodospadu.
Przede wszystkim to zbiór anegdot...

http://kasiek-mysli.blogspot.com/2016/11/byas-serca-biciem-zbigniew-ksiazek.html

http://kasiek-mysli.blogspot.com/2016/11/byas-serca-biciem-zbigniew-ksiazek.html

Książka przeplata w sobie kilka rzeczywistości, kilka obrazów i postaw, które zostały przedstawione w sposób bardzo klarowny i przejrzysty. Mowa przede wszystkim o biednej, szarej Polsce w czasach PRL, w której trudno o dostatnie życie i z której można wyłącznie emigrować w poszukiwaniu pracy. Tak też robi główny bohater, który ostatecznie przedostaje się do Chicago. Ta autobiograficzna opowieść realizuje się na wielu płaszczyznach, a mimo to zachwyca swą prostotą i klarownością. Bawi i zadziwia, a także intryguje. Dotycząc wielu zjawisk, takich jak emigracja, sztuka, miłość, przeznaczenie, codzienność, kreśli niemało panoram i portretów, przynosząc czytelnikowi garść wniosków i przemyśleń.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/bylas-serca-biciem-zbigniew-ksiazek/

Książka przeplata w sobie kilka rzeczywistości, kilka obrazów i postaw, które zostały przedstawione w sposób bardzo klarowny i przejrzysty. Mowa przede wszystkim o biednej, szarej Polsce w czasach PRL, w której trudno o dostatnie życie i z której można wyłącznie emigrować w poszukiwaniu pracy. Tak też robi główny bohater, który ostatecznie przedostaje się do Chicago. Ta...

Zbigniew Książek to dla mnie człowiek-orkiestra. Gdyby nie on, nie powstałyby słowa wielu piosenek, które nuci wielu Polaków. Wśród nich jest tytułowa Byłaś serca biciem. O czym jest powieść Książka?

Bohaterem tej historii jest groteskowy bohater, przerysowany mężczyzna, który nie stroni od uciech i alkoholu. Literat opowiada czytelnikom o swojej przeszłości. Pokazuje, jaką pokonał drogę, by dotrzeć na szczyt. To powieść z kluczem. Przewija się tu wiele znanych osób niewymienionych z nazwiska. Odkrycie ich tożsamości jest czasem sporym wyzwaniem.

Zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu ta książka. Osobiście nie przepadam za groteską, ale akurat Byłaś serca biciem spodobało mi się. Zbigniew Książek stworzył swoje alter ego i przegląda się wraz z nami w krzywym zwierciadle. W trakcie lektury zaśmiewałam się do łez, czytając o jego przygodach. Mogłam w zupełnie inny sposób spojrzeć na dawną emigrację.

Literat kursuje między rodzinnym Krakowem, niezbyt lubianą Warszawą i Warmią, gdzie odpoczywa od wszystkiego. Jego wyjazdy oczywiście nie są pozbawione przygód. Jakich? Tego przekonajcie się sami.

Zbigniew Książek pokazał, że ma do siebie ogromny dystans, czym zyskał w moich oczach. Zmusił mnie do refleksji i zapewnił mi dobrą zabawę na kilka godzin. Komu przypadnie do gustu Byłaś serca biciem? Myślę, że przede wszystkim ludziom, którym nazwisko autora nie jest obce. Podejrzewam, że starsi czytelnicy znajdą tu dla siebie więcej niż ludzie młodzi. Oni będą w stanie zrozumieć rozterki literata i będą mieli okazję, by cofnąć się w czasach do PRL-u. Warto przeżyć taką podróż. Polecam.

www.czytelnia-mola-ksiazkowego.pl

Zbigniew Książek to dla mnie człowiek-orkiestra. Gdyby nie on, nie powstałyby słowa wielu piosenek, które nuci wielu Polaków. Wśród nich jest tytułowa Byłaś serca biciem. O czym jest powieść Książka?

Bohaterem tej historii jest groteskowy bohater, przerysowany mężczyzna, który nie stroni od uciech i alkoholu. Literat opowiada czytelnikom o swojej przeszłości. Pokazuje,...