W 2014 roku za sprawą Wydawnictwa SQN na rynku literatury sportowej pojawiła się książka Janusza Wójcika – „Wójt. Jedziemy z frajerami! Całe moje życie.” W tym roku trener Wójcik powraca z kolejną porcją anegdot. Jest bezpośredni, wręcz dosadny, czasem zabawny, często oderwany od rzeczywistości.

„[…] w Legii – lepszy był Kowal, który dopiero wyszedł z baru, niż kilku innych na trzeźwo.”

Jeśli ktoś czytał pierwszą książkę „Wójta” będzie wiedział, czego można spodziewać się po kolejnym tomie jego dywagacji i nie będzie nim rozczarowany. Tak jak w poprzedniej pozycji, tak również i z tej lektury wyłania się obraz trenerskiego herosa, wyjątkowo pewnego siebie człowieka, wręcz aroganckiego, znającego wszystkich i wszędzie. Jest to książka w stylu „gdzie ja to nie byłem?”,”co ja w życiu nie zrobiłem?”. Bezkrytyczny wobec siebie, przepełniony samouwielbieniem, czyli mówiąc krótko: cały Janusz Wójcik. ;)

„Mówiłem, albo raczej – darłem się o goleniu frajerów, lokówce w dupie i innych znanych wam doskonale pierdołach, które niesamowicie na chłopaków działały.”

Lektura składa się z wielu krótkich rozdziałów, a każdy z nich to nowa anegdota. Jak bardzo poszczególne historie zostały przerysowane, czy też całkowicie zmyślone: nie wiem. Pewne jest jednak to, że w większość po prostu nie sposób uwierzyć! Gdzieś tam może jest ziarnko prawdy, ale trudno jest je odnaleźć pośród abstrakcji i absurdów. Niemożliwym zdaje się odróżnienie fikcji od prawdy. Nie należy, więc traktować tej pozycji, jako autobiografii ani literatury faktu. Czytanie „Wójtowych” opowieści może być całkiem zabawne, pod warunkiem, że potraktuje się książkę z przymrużeniem oka oraz prześmiewczo-ironicznym dystansem. Po prostu, jako rozrywkę.

„Dla mnie nie było różnicy, czy ktoś gra w czwartej lidze, czy reprezentacji Polski – jeśli delikwent zaczął kombinować, był przeze mnie błyskawicznie opierd***** albo kasowany.”

Chciałabym także zaznaczyć, iż na książce powinno widnieć ostrzeżenie: dozwolone od lat 18. Lepiej, bowiem, aby lektura nie znalazła się w rękach najmłodszych pasjonatów literatury sportowej. Trener Wójcik - jak to on - nie stroni od wulgaryzmów i mocnych słów. Mówi bez ogródek. Dlatego też dzieciakom i młodzieży tej książki nie polecam. Dorośli jakoś to przełkną, choć i dla niektórych częstotliwość, z jaką „Wójt” przeklina będzie nie tylko przesadzona, ale i momentami rażąca.

„Nie migam się od odpowiedzialności, widziałem co, gdzie i za ile można kupić.”

Czy coś w tej książce jest prawdą nie wiem, ale powiem Wam, o jakich rewelacjach możecie poczytać sięgając po tę pozycję. Trener opowiada, od czego rozpoczął pracę z kadrą U-16, mówi, co otrzymywał po każdym zwycięstwie podczas pracy w Pogoni Grodzisk Mazowiecki i wspomina skąd w Grodzisku wykonywano rzuty rożne. Dowiecie się jak Janusz Wójcik leczył nietrzeźwego bramkarza tuż przed wyjściem na boisko, kiedy dowiedział się o przyznaniu Polsce i Ukrainie organizacji Euro 2012, który mecz do dziś nie daje mu spokoju oraz gdzie przekazywano pieniądze za sprzedane mecze, kiedy stacje benzynowe stały się zbyt powszechne.

„Gdyby mistrzostwa miała organizować Ukraina z Górnym Pasłękiem, to i tak by im się udało.”

Trener wyraża swą opinię także odnosząc się do bieżących wydarzeń piłkarskich. Przeczytacie, jakie ma rady dla Bartosza Kapustki, dowiecie się, co sądzi o postawie Polaków na Euro 2016, odkryjecie też, dlaczego według niego Lewy strzelił tylko jedną bramkę na boiskach we Francji. „Wójt” dokonuje porównania drużyny Nawałki z tegorocznych ME ze swoją srebrną ekipą z IO w Barcelonie, mówi także, co sądzi o zachowaniu Cristiano Ronaldo podczas finału Euro oraz zdradza czy wierzy w niewinność Messiego w aferze podatkowej.

„Legia w Lidze Mistrzów! Wreszcie! Kur**, czekałem na to tyle lat!”

W książce oprócz opowieści trenera Wójcika znajduje się kilka wywiadów, m.in. z Arkadiuszem Onyszką i Piotrem Świerczewskim. Z rozmów tych dowiecie się czy Onyszko ma żal do trenera, że nie grał na igrzyskach w Barcelonie i dlaczego mimo wszystko były bramkarz ma do Wójcika słabość. Przeczytacie jak Piotr Świerczewski ocenia specyficzną motywację stosowaną przez trenera oraz kto wylądował w basenie na Camp Nou po finale IO.

„Do kur** nędzy, jak można przegrywać z Górnikiem Łęczna? Jak można dać się wydym** Arce Gdynia! U siebie! Na ŁAZIENKOWSKIEJ!”

Trener Wójcik zabierze Was na polowanie na tygrysa ludojada oraz na granicę afgańsko-radziecką, gdzie za sprawą jego opowieści przeżyjecie bliskie spotkanie z kałasznikowem rosyjskiego celnika. Z racji tego, że podróże kształcą, wraz z trenerem odbędziecie rejs do Skandynawii i zwiedzicie pałac prezydenta Syrii. ;)

„Wójt” bez wątpienia ma bardzo wybujałą wyobraźnię, ale mimo wszystko ta książka może dostarczyć czytelnikom rozrywki. Anegdoty – wymyślone, bądź nie – są dosyć ciekawe. Książka z pewnością nie nudzi, czyta się lekko i dynamicznie, a czasami człowiek się nawet uśmieje.

http://floatemnabramke.blog.onet.pl/

W 2014 roku za sprawą Wydawnictwa SQN na rynku literatury sportowej pojawiła się książka Janusza Wójcika – „Wójt. Jedziemy z frajerami! Całe moje życie.” W tym roku trener Wójcik powraca z kolejną porcją anegdot. Jest bezpośredni, wręcz dosadny, czasem zabawny, często oderwany od rzeczywistości.

„[…] w Legii – lepszy był Kowal, który dopiero wyszedł z baru, niż kilku...