POPKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/hrabstwo-harrow-tom-1-recenzja-komiksu/

Akcja przenosi nas do tytułowego hrabstwa znajdującego się na głębokim południu. Miejsce to swego czasu było nawiedzane przez wiedźmę, którą następnie zgładzili mieszkańcy. Przez wiele lat okolica była spokojna i wszyscy myśleli, że uwolnili miasto od zła. Teraz jednak młoda 18-letnia dziewczyna wykazuje oznaki, że może być reinkarnacją ducha wiedźmy. Emma musi więc borykać się z narastającymi szeptami za jej plecami oraz coraz częściej nawiedzającymi ją koszmarami. Musi się ona również ostatecznie przekonać czy naprawdę dotknęła ją klątwa wiedźmy Hester.

Hrabstwo Harrow tom 1 to powieść graficzna oferująca czytelnikom opowieść wypełnioną napięciem, grozą i ludzkimi dramatami, które utrzymują się w pamięci odbiorcy długo po przewróceniu ostatniej strony. Cullen Bunn stworzył historię, która splata folklor południa, gotycki horror i opowieść o dojrzewaniu w spójny i intrygujący obraz. Tempo historii jest dobrze prowadzone, co stopniowo buduje całe napięcie i pozwala odbiorcom dobrze poznać Emmy.

Twórca decyduje się tu poruszyć tematy tożsamości, rodziny, dziedzictwa, zabobonów i grzechu. Wszystko to mocno zakorzenione jest w ludziach i kulturze miejsca akcji, wpływając tym samym na główną bohaterkę. Narracja bada pogląd, że ciemność drzemie w każdym z nas, a to, w jaki sposób ją kontrolujemy, mocno nas definiuje. Tematyka jest więc pozornie dość złożona, ale podane jest to w naprawdę przyjemnej i łatwo przystępnej formie. Mocną stroną komiksu jest również wyczuwalna groza. Elementy horroru są bardzo klimatyczne i psychologiczne, a pewne fabularne luki uzupełnia wyobraźnia czytelnika....

POPKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/hrabstwo-harrow-tom-1-recenzja-komiksu/

Akcja przenosi nas do tytułowego hrabstwa znajdującego się na głębokim południu. Miejsce to swego czasu było nawiedzane przez wiedźmę, którą następnie zgładzili mieszkańcy. Przez wiele lat okolica była spokojna i wszyscy myśleli, że uwolnili miasto od zła. Teraz jednak młoda...

Komiks urzeka oprawą i nastrojem - rysunki z akwarelą nadają klimatu baśni, a fabuła to połącznie amerykańskiego gotyku i folkloru. Czyta się przyjemnie, jest kilka intrygujących momentów i oryginalnych pomysłów, natomiast opowieść nie jest szczególnie skomplikowana i nie ma w niej jakiejś wielkiej głębi. Jest dobrze, ale chciałbym czegoś więcej.

Komiks urzeka oprawą i nastrojem - rysunki z akwarelą nadają klimatu baśni, a fabuła to połącznie amerykańskiego gotyku i folkloru. Czyta się przyjemnie, jest kilka intrygujących momentów i oryginalnych pomysłów, natomiast opowieść nie jest szczególnie skomplikowana i nie ma w niej jakiejś wielkiej głębi. Jest dobrze, ale chciałbym czegoś więcej.

Fajna, ciekawe rysunki. Historia nawet wciąga, zastanawiam się nad zamówieniem drugiego tomu.

Fajna, ciekawe rysunki. Historia nawet wciąga, zastanawiam się nad zamówieniem drugiego tomu.

Czarownica w horrorze pełni najczęściej rolę potwora jak chociażby w cyklu filmowym „Blair Witch”, ale też może być symbolem budzącej się kobiecości jak w filmie „Czarownica – Baśń ludowa z Nowej Anglii”. Właśnie te oba sposoby przedstawienia czarownic postanowiono połączyć w pierwszym tomie serii „Hrabstwo Harrow”. Jak to wyszło?

Akcja dzieje się na początku XX w. na amerykańskiej wsi. Przed laty zabito tam czarownicę, która nękała mieszkańców. Obecnie zbliżają się osiemnaste urodziny wychowywanej jedynie przez ojca Emily. W okolicy zaczyna dochodzić do zagadkowych zjawisk…

Początkowo wydaje się, że główna tajemnica tego tomu nie jest specjalnie trudna do odgadnięcia. Tajemnicze zdarzenia są tak naprawdę metaforą dorastania i raczej nic nie powinno zaskoczyć czytelnika. Jednakże końcówka tomu wprowadza zupełnie nowy wątek, który zmienia trochę spojrzenie na dotychczasowe zdarzenia i pozostawia interesujące motywy do eksploracji w kolejnych tomach.

Przy tym jednak nikt nie stara się tu wybielić postępków zabitej czarownicy. Pomagała ludziom i ci starali się ją tolerować. Jednakże również miało to swoją cenę. Zastanawiam się jednak czy na pewno retrospekcje ukazały całość tej sytuacji i być może kolejne tomy przedstawią to wszystko w zupełnie nowym świetle.

Bardzo niepokojące są tu zjawiska nadnaturalne. Nie są to standardowe motywy jakie można kojarzyć z czarownicami, ale dosyć pomysłowe rozwiązania. Chyba najbardziej niesamowitym motywem jest ten, który częściowo zdradza okładka wydania zbiorczego.

Za rysunki odpowiada tu Tyler Crook. Dzięki pastelowym barwom udaje mu się połączyć wiejską sielankę z niepokojącym horrorem. Świetnie udaje mu się ukazać różne nadnaturalne istoty, a także oddać emocje poszczególnych postaci.

Pierwszy tom serii jest naprawdę dobry zarówno pod względem fabularnym, jak i graficznym. Bardzo wciąga, chociaż nie do końca rozumiem ostatnich stron tomu, ale będzie to najprawdopodobniej jeszcze wyjaśnione. Mam nadzieję, że kolejne tomy mnie nie rozczarują.

Czarownica w horrorze pełni najczęściej rolę potwora jak chociażby w cyklu filmowym „Blair Witch”, ale też może być symbolem budzącej się kobiecości jak w filmie „Czarownica – Baśń ludowa z Nowej Anglii”. Właśnie te oba sposoby przedstawienia czarownic postanowiono połączyć w pierwszym tomie serii „Hrabstwo Harrow”. Jak to wyszło?

Akcja dzieje się na początku XX w. na...

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2602-niezliczone-duchy-cullen-bunn-tyler-crook

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2602-niezliczone-duchy-cullen-bunn-tyler-crook

Obejrzałem, przeczytałem i raczej nie mam ochoty na kolejne części. Nie porwało, nic nie urwało, emocji nie wzbudziło. Zamiast grozy czułem lekkie zmieszanie, bo twarz głównej bohaterki kojarzyła mi się z łopatą.

Obejrzałem, przeczytałem i raczej nie mam ochoty na kolejne części. Nie porwało, nic nie urwało, emocji nie wzbudziło. Zamiast grozy czułem lekkie zmieszanie, bo twarz głównej bohaterki kojarzyła mi się z łopatą.

Kolejna seria, która przypadła mi do gustu, głównie za sprawą sugestywnych, nastrojowych akwarel, doskonale oddających specyficzny klimat amerykańskiej prowincji z ubiegłego wieku. W „Hrabstwie Harrow” jest jednak coś jeszcze: wszechobecny nastrój grozy, którego nie powstydziłby się Edgar Allan Poe.

Harrow to jeden z tych wiejskich mikroświatów, w którym wszyscy doskonale się znają, a życie toczy się utartymi koleinami – spokojnie, bez pośpiechu, ale z konsekwencją czołgu. Emmie kojarzy on się głównie z zapachem świeżo zaoranej ziemi i meczeniem kóz. Nic dziwnego, że stojąca u progu dorosłości dziewczyna marzy o poznaniu świata (i jakiegoś chłopaka). Wychowujący ją samotnie ojciec jest jednak temu przeciwny, dlatego jedyną rozrywką Emmy pozostaje nadawanie imion zwierzętom gospodarskim oraz pochłanianie książek, dostarczanych na położoną na odludziu farmę przez obwoźnego handlarza i jego córkę Bernice.

Już na tym etapie komiks wywiera naprawdę dobre wrażenie. Niezwykłe, akwarelowe ilustracje Tylera Crooka przenoszą nas do mikroświata amerykańskiej prowincji, realistycznie i w bardzo plastyczny sposób odtwarzając okolicę farmy, napierający na nią las, drewniane budynki, surowe, proste wnętrza i niewyszukane, praktyczne stroje. Podoba nam się bohaterka, niewinna wiejska dziewczyna o dość topornych rysach twarzy, ale czułym sercu. Zachwycamy się subtelnymi, stonowanymi barwami pól i drzew, spokojną okolicą i nieśpiesznym rytmem życia, choć ten sielankowy nastrój burzą co jakiś czas niepokojące znaki. Scenarzysta Cullen Bunn mnoży gotyckie rekwizyty, szykując dla Emmy prezent urodzinowy, od którego włosy zjeżą się jej na głowie: mieszkańcy hrabstwa – z ukochanym „tatkiem” na czele - rozpoczną polowanie na dziewczynę A wszystko z powodu znaków i klątwy pewnej wiedźmy, na której przed laty dokonano tu samosądu. Wiedźmy zresztą nie byle jakiej: Hester leczyła dotykiem, wzywała zjawy z mrocznych miejsc, a nawet powoływała z błota mężczyzn i kobiety, podobnych jak dwie krople wody do ludzi, „którzy ją odepchnęli”.

Ścigana, zaszczuta Emma znajduje schronienie w lesie - lecz cóż to za las! To raczej mroczny, przepastny, chaotyczny i dziki archetyp lasu, stanowiący siedlisko niezwykłych i przerażających demonów, pełen tajemnic i niebezpieczeństw. To właśnie w takiej scenerii dokona się przemiana głównej bohaterki, która przechodzi od niewinności do samoświadomości, co pozwala jej przeciwstawić się oprawcom.

„Hrabstwo Harrow. Niezliczone duchy” Cullena Bunna i Tylera Crooka to komiks dla tych, którzy lubią nastrojowe, gotyckie opowieści grozy w zachwycającej, klimatycznej oprawie. Dodam tylko, że tę „uroczą, a jednocześnie niepokojącą historię”, wywołującą gęsią skórkę, polecają zgodnie Jeff Lemire, Mark Millar i Mike Mignola. Nie śmiem się przyrównywać do tak znamienitego grona, pozostaje mi więc jedynie przyklasnąć tym opiniom – z jednym malutkim zastrzeżeniem: w odniesieniu do tej historii raczej nie użyłabym słowa „uroczy” (zrozumiecie, gdy poznacie gadającą skórę).

Recenzja opublikowana na blogu: https://zapiskinamarginesie.pl/2019/01/17/co-sie-kryje-w-lesie/

Kolejna seria, która przypadła mi do gustu, głównie za sprawą sugestywnych, nastrojowych akwarel, doskonale oddających specyficzny klimat amerykańskiej prowincji z ubiegłego wieku. W „Hrabstwie Harrow” jest jednak coś jeszcze: wszechobecny nastrój grozy, którego nie powstydziłby się Edgar Allan Poe.

Harrow to jeden z tych wiejskich mikroświatów, w którym wszyscy doskonale...

Hrabstwo Harrow. Niezliczone Duchy, to w wielkim skrócie króciutka historyjka o złej czarownicy, która w pewnych okolicznościach zmienia się w czarownicę dobrą. Trudno cokolwiek więcej powiedzieć o tej historii, ponieważ istnieje duże ryzyko, że będzie to już za dużo i zepsuję przyjemność z jej odkrywania.

Fabuła jest interesująca, ale niezbyt oryginalna – autorzy połączyli tu wiele różnych wątków i legend, znanych z innych dzieł, w dość unikalny sposób dodając kilka swoich oryginalnych pomysłów. Nie jest to jednak wielki zarzut, ponieważ scenarzysta Cullen Bunn (Szósty rewolwer) zrobił dobrą robotę i czyta się ten komiks z prawdziwą przyjemnością. Czasem nawet z dreszczykiem niepokoju, jak na dobry horror przystało.

Niestety, moim zdaniem, komiks jest zbyt krótki. Przeczytałam go raptem w około godzinę (uważnie oglądając każdy kadr). Jest za to bardzo ładnie narysowany. Szalenie lubię malowniczy sposób przedstawiania historii, który zaprezentował tu Tyler Crook (BBPO, Bad Blood). Taki styl moim zdaniem nadaje komiksom niesamowity klimat, w sam raz pasujący do opowieści o czarownicy i duchach.

Krótki komiks, to krótka recenzja. Myślę, że warto przeczytać, natomiast trzeba mieć świadomość, że jest to tom pierwszy, który ma 50 stron właściwej historii, a w księgarni kosztuje 55 zł. Swój egzemplarz pożyczyłam. Gdybym go kupiła, chyba bym się czuła lekko zawiedziona. Poczekam, aż będzie można zdobyć wszystkie tomy w jednym wydaniu. 😉

Hrabstwo Harrow. Niezliczone Duchy, to w wielkim skrócie króciutka historyjka o złej czarownicy, która w pewnych okolicznościach zmienia się w czarownicę dobrą. Trudno cokolwiek więcej powiedzieć o tej historii, ponieważ istnieje duże ryzyko, że będzie to już za dużo i zepsuję przyjemność z jej odkrywania.

Fabuła jest interesująca, ale niezbyt oryginalna – autorzy...

Przecudna grafika, podkręcająca creepy klimacik klątw i... przeznaczenia.
Warto od czasu do czasu sięgnąć po taką rysunkową rewelację - dzięki Zapiski na marginesie!

Polecam!!!

Przecudna grafika, podkręcająca creepy klimacik klątw i... przeznaczenia.
Warto od czasu do czasu sięgnąć po taką rysunkową rewelację - dzięki Zapiski na marginesie!

Polecam!!!

Na razie przeczytałem tomy 1-3 i pomijając jedna historię z 3ego z innym stylem graficznym bardzo mi się podoba. Klimat dziczy i miasteczka w lasach, z wiedźmami, duchami, upiorami, wszystko w latach 30(?),szczegółowo narysowane...
Polecam!

Na razie przeczytałem tomy 1-3 i pomijając jedna historię z 3ego z innym stylem graficznym bardzo mi się podoba. Klimat dziczy i miasteczka w lasach, z wiedźmami, duchami, upiorami, wszystko w latach 30(?),szczegółowo narysowane...
Polecam!