Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poza trochę megalomańskim wstępem książka jest świetna. To nie kronika sportowa, gdzie wymieniana jest ilość bramek i trofeów Maradony, tylko wnikliwa analiza fenomenu społecznego, kulturowego i politycznego, jakim stał się "Boski Diego". W tym ujęciu jest on czymś znacznie większym niż mistrzem Włoch czy zdobywcą Pucharu Świata. Autor bierze pod lupę życie prywatne Diego i jego zawiłe relacje z bliskimi, ludźmi sportu, lekarzami, mafią, politykami. Dużo miejsca poświęcone jest osobowości Maradony i tego jakie odcisnęła piętno na jego karierze i życiu w ogóle. Dlaczego Barcelona była taką porażką, a w Neapolu Argentyńczyk stał się niemal Bogiem? Oczywiście nie zabrakło opisu wszystkich skandali, afer, wzlotów i brutalnych upadków piłkarza. Życiorys Diego jest dość tragiczny, ale może właśnie dlatego tak świetnie czyta się tę książkę.

Poza trochę megalomańskim wstępem książka jest świetna. To nie kronika sportowa, gdzie wymieniana jest ilość bramek i trofeów Maradony, tylko wnikliwa analiza fenomenu społecznego, kulturowego i politycznego, jakim stał się "Boski Diego". W tym ujęciu jest on czymś znacznie większym niż mistrzem Włoch czy zdobywcą Pucharu Świata. Autor bierze pod lupę życie prywatne Diego i...

Mam radę dla wszystkich zainteresowanych X-Men Hickmana, którzy dali się złapać na hype: darujcie dobie. To kompletny bełkot, komiks wydumany i pretensjonalny na maxa. Gość tworzy jakieś wielkie koncepty i rzeczywistości, a nie umie napisać normalnego dialogu ani wciągającej intrygi. Postaci to jakiś żart. To nie są X-Meni tylko jakieś cyborgi deklamujące denną ekspozycję . I co najlepsze - z tego wielkiego budowania świata X-Men wyszło jedno wielkie nic, bo Hickman przerwał pisanie serii w połowie bez absolutnie żadnej konkluzji - był jakiś konflikt z Marvelem i scenarzysta porzucił mutantów. Omijać szerokim łukiem.

Mam radę dla wszystkich zainteresowanych X-Men Hickmana, którzy dali się złapać na hype: darujcie dobie. To kompletny bełkot, komiks wydumany i pretensjonalny na maxa. Gość tworzy jakieś wielkie koncepty i rzeczywistości, a nie umie napisać normalnego dialogu ani wciągającej intrygi. Postaci to jakiś żart. To nie są X-Meni tylko jakieś cyborgi deklamujące denną ekspozycję ....

Nie wszystko mi zagrało w pierwszym tomie Deadly Class, ale kontynuacja to po prostu komiksowa poezja. Brutalna, cyniczna, wulgarna i dosadna do bólu, ale poezja. Dawno się tak nie bawiłem i nie uśmiałem przy żadnej lekturze. Komiks pochłania się jednym tchem. Nie byłem w stanie się oderwać nawet na chwilę i od razu sięgnąłem po kolejny tom. Możliwe, że taka doza absurdu, cynizmu i przemocy kogoś kompletnie odrzuci, ale dla mnie to była rewelacja. Może sam jestem trochę nihilistą, bo po prostu uwielbiam te przepełnione goryczą scenariusze Rick Remender. Oby seria była tak mocna do samego końca.

Nie wszystko mi zagrało w pierwszym tomie Deadly Class, ale kontynuacja to po prostu komiksowa poezja. Brutalna, cyniczna, wulgarna i dosadna do bólu, ale poezja. Dawno się tak nie bawiłem i nie uśmiałem przy żadnej lekturze. Komiks pochłania się jednym tchem. Nie byłem w stanie się oderwać nawet na chwilę i od razu sięgnąłem po kolejny tom. Możliwe, że taka doza absurdu,...