Już dawno tak się nie męczyłam przy książce.

Już dawno tak się nie męczyłam przy książce.

Przebrnęłam przez tą książkę, długo mi to zeszło. Zdecydowanie ciekawszą okazała się część, która opisywała pobyt w szpitalu, relacje z lekarzem i cytaty z książki „Mozolne mrugnięcia powieką”. Czyli coś co było jakby książką w książce.

Przebrnęłam przez tą książkę, długo mi to zeszło. Zdecydowanie ciekawszą okazała się część, która opisywała pobyt w szpitalu, relacje z lekarzem i cytaty z książki „Mozolne mrugnięcia powieką”. Czyli coś co było jakby książką w książce.

Powieść wciągająca, życiowa i trochę zwariowana...Jest tu wszystko, ból, choroba, miłość, wrażliwość, relacje i swoisty humor...
Życie na pozór zwykłe i przewidywalne, zostaje wywrócone do góry nogami, kiedy choroba autoimmunologiczna paraliżuje całe ciało, kiedy słowa nie wypływają z ust a do rozmowy służą powieki. Szpital zostaje na długo drugim domem, a personel medyczny towarzyszem na dobre i na złe.
Choroba weryfikuje wiele przyziemnych spraw, komplikuje relacje ale też zmienia wiele. Coś się kończy a coś zaczyna...
Myślałam, że tytuł sugerujący podszycie się pod kogoś, będzie zmierzał w kierunku jakiś thrillerowych akcji. Nie było sensacyjnie, ale za to dość barwnie i momentami zabawnie.
Książkę czytało się świetnie i był to mile spędzony czas. Nie jest to nowość, ale może komuś po targach książek zostały podobne okazy, wyszperane z dna jakiegoś pudła? Ja mam parę takich sztuk😆 i one też są fajne i warte uwagi, no przecież po coś je kupiliśmy?
I dobrze czasami wejść w zawirowane życie innych, żeby docenić swoje - a książkę polecam!😍


cytat: "Nie wystarczy dużo wiedzieć, żeby być mądrym."

Powieść wciągająca, życiowa i trochę zwariowana...Jest tu wszystko, ból, choroba, miłość, wrażliwość, relacje i swoisty humor...
Życie na pozór zwykłe i przewidywalne, zostaje wywrócone do góry nogami, kiedy choroba autoimmunologiczna paraliżuje całe ciało, kiedy słowa nie wypływają z ust a do rozmowy służą powieki. Szpital zostaje na długo drugim domem, a personel medyczny...

Odkryłam dawno odkrytą autorkę dobrych powieści obyczajowych!
Może dlatego, że częściej sięgam po literaturę faktu i popularnonaukową, a w międzyczasie umyka mi rzeczywistość beletrystyczna. A dzieje się w niej, dzieje! I to, co dawno uznane, do mnie dociera z opóźnieniem. Świadczy o tym chociażby zaskoczenie, które towarzyszyło mi podczas oglądania filmu „Zanim się pojawiłeś” nakręconego na podstawie kolejnej, znanej pisarki Jojo Moyes. Jego główna bohaterka dramatycznej oczywiście historii miłosnej , czytała powieść właśnie Marian Keyes. Dokładnie „Spagetti dla początkujących”. Troszkę byłam zaskoczona takim zbiegiem okoliczności. Wprawdzie czytałyśmy różne powieści, ale to nie miało znaczenia. Ważne było moje „odkrycie”.
Autorka jest znana i uznana w szerokim świecie!
W Polsce również. Przeze mnie także z małą uwagą, ale o niej na końcu. Na razie porozpływam się w zachwytach nad przyjemnie skomplikowaną fabułą, nad której logicznością czasową musiałam dobrze pomyśleć, by posklejać czas i wątki. To było najprzyjemniejsze! To pogmatwanie królowało również w życiu głównej bohaterki Stelli. Z zagrożeniem zdrowia, a nawet życia włącznie. A samą opowieść, by było jeszcze bardziej skomplikowanie, rozpoczęła w środku nadal dynamicznie rozwijających się wydarzeń.
To również było dobre!
Tworzyło atmosferę niejednoznaczności, niepewności i łamigłówki, której nie rozgryzłam do wyjaśniającego ją końca. Znaczenie tytułu powieści też nie było jednoznaczne. Jego dwuznaczność uśpiła moją czujność, by znienacka zaskoczyć mnie puentą. Autorka łamała schematy złego mężczyzny i nieszczęśliwej kobiety, mówiąc – nie wszyscy mężczyźni to świnie, a kobiety naiwnie zakochane. Wykorzystała przy tym mit o kobiecej solidarności, by go brutalnie obalić, a mnie pozostawić w osłupieniu. A wszystko to podane z humorem, z lekkim przymrużeniem oka i dystansem ironii łagodzącymi niepowodzenia, porażki lub problemy.
Te małe i te duże.
Ta skomplikowana oprawa tworzyła romantyczną ozdobę i formę przekazu najważniejszej myśli, którą wypowiedziała Stella w zabawny dla siebie sposób – „nie można mówić o miłości, dopóki wszystko jest w porządku. Dopiero wtedy, gdy wydarzy się coś dramatycznego i twoje uczucie przetrwa. Miłość to nie są kwiatki i serduszka. I dobry seks też nie. W miłości ważna jest lojalność. Cierpliwość. Wspólna walka, ramię w ramię. Gdy śnieg wali ci w oczy. Na nogach masz podarte onuce. Nos ci gnije i zamarza...” Spróbuj wtedy kochać takie życiowe zombie – dodam od siebie.
Dobrze znana myśl, ale jak opowiedziana!
Przeszkadzał mi w tej prawie idealnej powieści jeden wątek – świat pisarza. Nie lubię opowieści o mękach twórczych pisarzy, projektach promujących książki, wywiadach, procedurach wydawniczych i spotkaniach autorskich. Zawsze mam wrażenie, gdy na nie napotykam, że autorowi zabrakło tematu, więc pisze o najbardziej znanych mu doświadczeniach czyli o własnym warsztacie pisarskim. To dla mnie horror-temat w powieści. Nudziłam się w tych momentach - to mało powiedziane.
One mnie irytowały!
Chociaż przyznam sprawiedliwie, że były uzasadnione. Autorka wykorzystała tkwiący w nich potencjał, budując ciekawy wątek moralny. Troszkę mi tym zrekompensowała moje niezadowolenie. Ucieszyłam się więc, gdy na mojej półce odkryłam kolejną książkę tej autorki, która czekała na ten moment 16 lat! Tak mam, że kupuję książki, upycham je na półce, zapominam o nich, odkrywam je na nowo po kilku, a nawet kilkunastu latach, a one wszystko to cierpliwie, bez słowa skargi, znoszą.
Między innymi za to je lubię!
http://naostrzuksiazki.pl/

Odkryłam dawno odkrytą autorkę dobrych powieści obyczajowych!
Może dlatego, że częściej sięgam po literaturę faktu i popularnonaukową, a w międzyczasie umyka mi rzeczywistość beletrystyczna. A dzieje się w niej, dzieje! I to, co dawno uznane, do mnie dociera z opóźnieniem. Świadczy o tym chociażby zaskoczenie, które towarzyszyło mi podczas oglądania filmu „Zanim się...

Okładka
zachęca do czytania

skąd
biblioteka

fabuła
kobieta,chora.Leży na łóżku.Inna wchodzi w jej życie

Moja opinia

Jakie,to nudne.Pomysł super,a wykonanie.Takie blade

Okładka
zachęca do czytania

skąd
biblioteka

fabuła
kobieta,chora.Leży na łóżku.Inna wchodzi w jej życie

Moja opinia

Jakie,to nudne.Pomysł super,a wykonanie.Takie blade

Uwielbiam!

Uwielbiam!

Do połowy świetna, przykuwa uwagę. Potem już robi się nudniej.

Do połowy świetna, przykuwa uwagę. Potem już robi się nudniej.

Nie tak dobra jak poprzednie ale i tak warto było po nią sięgnąć

Nie tak dobra jak poprzednie ale i tak warto było po nią sięgnąć

Jak zawsze czyta się dobrze, lekko i przyjemnie, jednak za dużo romansu, za mało humoru do jakiego mnie przyzwyczaiła autorka.

Jak zawsze czyta się dobrze, lekko i przyjemnie, jednak za dużo romansu, za mało humoru do jakiego mnie przyzwyczaiła autorka.

Jest to moja druga powieść tej autorki i muszę przyznać, że się nie zawiodłam. Na początku była lekko nudnawa i po kilkudziesięciu stronach miałam ochotę ją porzucić. Jednak nie lubię tego robić i postanowiłam, że się przemęczę i doczytam do końca. Był to jak najbardziej słuszny wybór ponieważ powieść tak fantastycznie się rozwinęła, że nie chciałam jej kończyć.
Książka typowo obyczajowa poruszająca problemy dnia codziennego oraz problemów w związku. Pokazuje jak będąc w długotrwałym związku, małżeństwie można się pomylić i być tyle czasu nieszczęśliwym. Dopiero pojawienie się nowej osoby, która na początku wydaje się nikim ważnym uświadamia, że szukało się zupełnie kogoś innego.
Autorka w bardzo fajny, prosty sposób przedstawia relacje damsko-męskie czasami z lekkim humorem a czasami z dramatyzmem. Może dzięki temu czyta się powieść błyskawicznie i tak wciąga.
Polecam na smutne, jesienne wieczory przy herbacie:)

Jest to moja druga powieść tej autorki i muszę przyznać, że się nie zawiodłam. Na początku była lekko nudnawa i po kilkudziesięciu stronach miałam ochotę ją porzucić. Jednak nie lubię tego robić i postanowiłam, że się przemęczę i doczytam do końca. Był to jak najbardziej słuszny wybór ponieważ powieść tak fantastycznie się rozwinęła, że nie chciałam jej kończyć.
Książka...