Chyba nie trzeba zaznaczać, że ani wybuchów, ani pościgów tutaj nie zaznamy?

Dla jednych będzie to wyjątkowo przyjemna, przyziemna historia kobiety, która stawia czoła wyzwaniom codzienności. Dla innych dłużące się perypetie osoby, jakich wielu. Obie wersje poniekąd są zgodne z prawdą.

Dała pole do odpoczynku i polubienia się z niektórymi bohaterami, ale finalnie mogłaby jednak skończyć się te 100 stron wcześniej. Może niepotrzebnie spodziewałam się, że ta historia prowadzi do czegoś większego zamiast skupiać się na tym, co trwa.

Nie pozwól zwieść się objętości książki!
Ten zgrabny egzemplarz liczy ponad 600 stron, co może znacząco odmienić perspektywę na błyskawiczną i bezbolesną lekturę na jeden wieczór. 😶

Chyba nie trzeba zaznaczać, że ani wybuchów, ani pościgów tutaj nie zaznamy?

Dla jednych będzie to wyjątkowo przyjemna, przyziemna historia kobiety, która stawia czoła wyzwaniom codzienności. Dla innych dłużące się perypetie osoby, jakich wielu. Obie wersje poniekąd są zgodne z prawdą.

Dała pole do odpoczynku i polubienia się z niektórymi bohaterami, ale finalnie mogłaby...

700 stron o niczym. Przekartkowane od połowy.

700 stron o niczym. Przekartkowane od połowy.

Bardzo lekka, przyjemna pozycja.

Bardzo lekka, przyjemna pozycja.

Przeczytane tylko z szacunku do Marian Keyes i jej poprzednich powieści. Bohaterka jest wkurzająca i infantylna. Scena z robieniem dziubków z córeczkami do selfików "do zwymiotowania". Wielkie rozczarowanie.

Przeczytane tylko z szacunku do Marian Keyes i jej poprzednich powieści. Bohaterka jest wkurzająca i infantylna. Scena z robieniem dziubków z córeczkami do selfików "do zwymiotowania". Wielkie rozczarowanie.

Zawsze kochałam książki Marian Keyes, ale w tej już po bandzie jest lokowane LGBT ( w jednej powieści, dwa homoseksualne małżeństwa z dziećmi urodzonym przez surogatki to naprawdę przesada),aborcja, zdrady. Zastanawiam się, czy wydawca zamawiając powieść daje target pisarce: Marian, w 3 kolejnych książkach ma się znaleźć jeden afroirlandczyk, 3 gejów, 4 małżeństwa jednopłciowe z dziećmi itd. i Marian musi się wyrobić z planem, więc w związku z tym, ładuje wszystko do jednej powieści.
Tematy ważne, ale tutaj mamy przesyt. Oczywiście, innym się to może podobać, ale dla mnie jest to natrętna indoktrynacja.

Zawsze kochałam książki Marian Keyes, ale w tej już po bandzie jest lokowane LGBT ( w jednej powieści, dwa homoseksualne małżeństwa z dziećmi urodzonym przez surogatki to naprawdę przesada),aborcja, zdrady. Zastanawiam się, czy wydawca zamawiając powieść daje target pisarce: Marian, w 3 kolejnych książkach ma się znaleźć jeden afroirlandczyk, 3 gejów, 4 małżeństwa...

Literatura kobieca z reguły należy do lekkich i przyjemnych historii z happy endem. Czasami jednak poruszają pewne tematy, które z utopijną, bezgraniczną miłością nie mają nic wspólnego. I właśnie do takich książek należy Przerwa.



Amy i Hugh są szczęśliwym małżeństwem. Chociaż swoje w życiu przeszli i nie jest to ich pierwszy związek to wydaje się, że nic spokoju zakłócić nie może. Pewnego dnia Hugh oznajmia jednak, że chce sobie zrobić przerwę od małżeństwa i wyjeżdża do Azji Południowo-Wschodniej. Amy początkowo wpada w szał, bowiem musi na nowo nauczyć się żyć samej. Do tego ma pod opieką trzy nastolatki, które przechodzą fazę buntu. Czy odnajdzie się w nowej roli? A może sama skorzysta z okazji pauzy od bycia żoną?

Przerwa to zabawnie napisana powieść, ale poruszająca tak naprawdę bardzo trudny temat, który mam wrażenie, że dzisiaj zamiatany jest pod dywan. Wiele par rozstaje się i zakłada nowe rodziny. Dzieci muszą dogadać się ze swoim przyszywanym rodzeństwem, a rodzice dogadywać się co do kwestii opieki. Modne też stały się właśnie przerwy w związkach. I jak widać po powieści nie ma problemu z tym nawet w małżeństwach. Jednak wiele problemów dzisiejszych związków, rozstań, rozwodów i kłótni bierze się z braku rozmowy. W swoim życiu pędzimy, nie zważając na problemy drugiej połówki. Łatwiej jest nam wysłać SMSa z listą zakupów, niż zadzwonić i o nie poprosić, a przy okazji dowiedzieć się jak mija dzień drugiej osoby. Kiedy mija faza zauroczenia, druga osoba nie wzbudza w nas już takiego zainteresowania, a wręcz staje się nam wroga. Wychodzimy z założenia, że po co się starać, po co mówić, skoro i tak na pewno nas nie zrozumie. I bardzo często się w tym przypadku mylimy.

Polecam Wam tę książkę na zimowe wieczory. Myślę, że będzie to nie tylko przyjemna lektura, ale także skłoni ona Was do refleksji. Myślę, że czas walentynkowy jest dla niej idealny.

Literatura kobieca z reguły należy do lekkich i przyjemnych historii z happy endem. Czasami jednak poruszają pewne tematy, które z utopijną, bezgraniczną miłością nie mają nic wspólnego. I właśnie do takich książek należy Przerwa.



Amy i Hugh są szczęśliwym małżeństwem. Chociaż swoje w życiu przeszli i nie jest to ich pierwszy związek to wydaje się, że nic spokoju...

Podobała mi się ta książka, bo niby czytadło dla kobiet, ale jednak inaczej skonstruowane i przez dość długi czas ciężko było mi przewidzieć (na 100%) zakończenie

Podobała mi się ta książka, bo niby czytadło dla kobiet, ale jednak inaczej skonstruowane i przez dość długi czas ciężko było mi przewidzieć (na 100%) zakończenie

Najgorsza książka Keyes. W dodatku beznadziejnie przetłumaczona. Doczytałam do 200 strony (na czytniku),potem przekartkowałam.

Najgorsza książka Keyes. W dodatku beznadziejnie przetłumaczona. Doczytałam do 200 strony (na czytniku),potem przekartkowałam.

Słabizna. Szkoda czasu.

Słabizna. Szkoda czasu.

Uwielbiam, po prostu uwielbiam!!!

Uwielbiam, po prostu uwielbiam!!!