Kiedy popatrzycie przez chwilę, nie zauważycie niczego niezwykłego. Lecz spróbujcie zatrzymać wzrok na dłużej, zapominając o mroźnym wietrze wdzierającym się pod kurtkę, kłującym w policzki ostrymi kolcami. Zapomnijcie, że jest zima, że być może od długiego stania na chłodzie grozi Wam przeziębienie. Naprawdę patrzcie na świat. Na lód, który z wolna zamienia wszystko w lekko przezroczyste, pełne piękna dzieła sztuki. Na siłę żywiołu, który zachwyca i przeraża.

Midas to młody chłopak stroniący od ludzi. Od najmłodszych lat nosi w sobie zadrę, która nie pozwala mu otworzyć się przed innymi, poza starym przyjacielem i jego córeczką. Teraz, żyjąc prawie samotnie i mając za towarzysza codzienności jedynie aparat fotograficzny, owładnięty jest manią uwiecznienia wszystkiego, co uchwyci spojrzeniem. W miejscu, gdzie mieszka bowiem – czyli na wiecznie mroźnej wyspie, nie ma zbyt wielu atrakcji.

Podczas jednej z jego wycieczek dzieje się coś nietypowego. Midas spotyka w lesie dziewczynę. Tajemnicza, wychudzona nieznajoma przyciąga jego zainteresowanie jednak nie swoją powierzchownością, lecz wielkimi buciorami, które ma na nogach. Bohater zauważa, że dziewczyna powłóczy nogami, z trudem idąc przed siebie. Ten widok zapada mu w pamięć i od tego momentu, Midas nie może przestać o niej myśleć.

Cała recenzja na:

http://bookgeek.pl/pb/?p=10443

Kiedy popatrzycie przez chwilę, nie zauważycie niczego niezwykłego. Lecz spróbujcie zatrzymać wzrok na dłużej, zapominając o mroźnym wietrze wdzierającym się pod kurtkę, kłującym w policzki ostrymi kolcami. Zapomnijcie, że jest zima, że być może od długiego stania na chłodzie grozi Wam przeziębienie. Naprawdę patrzcie na świat. Na lód, który z wolna zamienia wszystko w...