Pochłonęłam tę książkę w kilka dni. Od lat fascynowała mnie postać Cesarzowej Elżbiety, zwanej Sisi. Biedna kobieta, głęboko nieszczęśliwa, nieustannie poszukująca spokoju i wytchnienia. Nierozumiana przez nikogo, w gruncie rzeczy bardzo samotna. Końcówka jej życia to jedno wielkie pasmo nieszczęść... polecam tę książkę, mimo że w dużej części jest to fikcja literacka.

Pochłonęłam tę książkę w kilka dni. Od lat fascynowała mnie postać Cesarzowej Elżbiety, zwanej Sisi. Biedna kobieta, głęboko nieszczęśliwa, nieustannie poszukująca spokoju i wytchnienia. Nierozumiana przez nikogo, w gruncie rzeczy bardzo samotna. Końcówka jej życia to jedno wielkie pasmo nieszczęść... polecam tę książkę, mimo że w dużej części jest to fikcja literacka.

Fikcja literacka i do tego pisana tak sobie. Muszę sięgnąć po prawdziwą biografię Brigitte Hamann "Cesarzowa Elzbieta", bo książki Pani Pataki to po prostu opowieści, w której autorka zmieniała sobie co jej się podobało i było dla niej wygodne.

Fikcja literacka i do tego pisana tak sobie. Muszę sięgnąć po prawdziwą biografię Brigitte Hamann "Cesarzowa Elzbieta", bo książki Pani Pataki to po prostu opowieści, w której autorka zmieniała sobie co jej się podobało i było dla niej wygodne.

Jestem fanką wszystkiego, co jest o Sisi, ale do tej pory nie spotkałam się ze zbyt wieloma książkami o niej. Allison Pataki świetnie rysuje portret tej nietuzinkowej kobiety na niezmiernie ciekawie przedstawionym tle historycznym. Samo przygotowanie autorki zasługuje na szacunek, ponieważ nie mamy tu do czynienia z suchą historią,ale też interpretacją zapisków relacji z różnych wydarzeń i od różnych ludzi. Opinie o Sisi, fragmenty utworów ulubionego poety, Snu nocy letniej, listów pisanych z kuzynem są świetnymi wstawkami przed rozdziałami. Wtrącenie postaci mordercy, jego myśli, poczynań i nawiązanie do nierozerwalności z postacią Sisi utrzymują napięcie, które doprowadza do końca, gdzie czeka na nas pełnia uczuć, miłości i gotowości na dalsze życie Elżbiety i Franciszka, które są raczej dość wolnym wyobrażeniem autorki, ale sama zawsze tworzę swoje domysły, jeśli chodzi o historyczne postaci i zdarzenia, więc jestem wielką fanką interpretacji Pataki. A Elżbietę Bawarską polubiłam jeszcze bardziej za jej człowieczeństwo, uwielbienie sztuki i potrzebę miłości oraz działania. Allison obudziła też we mnie potrzebę podróży śladami Sisi:-)

Jestem fanką wszystkiego, co jest o Sisi, ale do tej pory nie spotkałam się ze zbyt wieloma książkami o niej. Allison Pataki świetnie rysuje portret tej nietuzinkowej kobiety na niezmiernie ciekawie przedstawionym tle historycznym. Samo przygotowanie autorki zasługuje na szacunek, ponieważ nie mamy tu do czynienia z suchą historią,ale też interpretacją zapisków relacji z...

Druga część życia Sissi jest jeszcze bardziej skomplikowana, chaotyczna i barwna, a myślałam, że jest to niemożliwe.
Dojrzała kobieta, która nadal nie potrafi zapomnieć o krzywdach wyrządzonych po wstąpieniu na tron, próbuje nawigować w świecie protokołu i stalowych zasad. Wybiera ucieczkę. Szuka miłości, zrozumienia oraz spokoju, który znajduje w kilku krótkich momentach. Potem jednak jej bliskich i ją samą dosięgają osobiste tragedie, których ciężar do końca przytłacza Sissi. Wyjątkowo ciekawa postać historyczna, nic dziwnego, że do dzisiaj krążą o niej legendy!

Druga część życia Sissi jest jeszcze bardziej skomplikowana, chaotyczna i barwna, a myślałam, że jest to niemożliwe.
Dojrzała kobieta, która nadal nie potrafi zapomnieć o krzywdach wyrządzonych po wstąpieniu na tron, próbuje nawigować w świecie protokołu i stalowych zasad. Wybiera ucieczkę. Szuka miłości, zrozumienia oraz spokoju, który znajduje w kilku krótkich momentach....

Dalsze losy cesarzowej Austrii - Sissi.
W tej części widzimy jak coraz bardziej, niestety, cesarzowa oddala się od cesarza i Wiednia; skupia swoją całą matczyną miłości na najmłodszym dziecku- córce Walerii, którą ma przy sobie na Węgrzech.

Hrabia Andrassy, zajęty polityką swojego kraju oraz Austrii, jako bliski sekretarz cesarza Franciszka Józefa, nie ma czasu dla Sissi, a koło niej pojawia się nowy adorator - kapitan Bay Middleton, który towarzyszy cesarzowej w polowaniach w Anglii. Jest nim mocno oczarowana.

Końcówka, w której to Elżbieta zostaje zamordowana i dowiaduje się o tym cesarz- mocno wzruszająca. Płakałam jak bóbr 😭
Autorka we wspaniałym stylu kreśli na kartach tej powieści dzieje rodziny Sissi i jej samej. Przybliża nam np. postać Ludwika (króla Bawarii),czy cara Aleksandra. Pokazuje żal i smutek syna Sissi i przyszłego następcy tronu - Rudolfa. A także liczne podróże wiecznie niespokojnej cesarzowej.
Bardzo ciekawe posłowie, w którym to dowiadujemy się, że większość tej książki to prawda historyczna.

Bardzo mi się podobała cała seria. Mimo, iż dalszych losów Sissi już nie zekranizował Ernst Marischka, to ja i tak ciągle widziałam młodziutką Romy Schneider jako piękną cesarzową Austrii😉

Zdecydowanie polecam. Ocena 10/10.

Dalsze losy cesarzowej Austrii - Sissi.
W tej części widzimy jak coraz bardziej, niestety, cesarzowa oddala się od cesarza i Wiednia; skupia swoją całą matczyną miłości na najmłodszym dziecku- córce Walerii, którą ma przy sobie na Węgrzech.

Hrabia Andrassy, zajęty polityką swojego kraju oraz Austrii, jako bliski sekretarz cesarza Franciszka Józefa, nie ma czasu dla...

Drugi tom opowieści pokazuje tą często mniej znaną część biografii Sisi. Kobieta zmaga się z lawiną oskarżeń i plotek, płynących z wiedeńskich gazet i ludzi przebywających na dworze, problemami rodzinnymi – zarówno z Possenhofen, jak i tej, którą sama tworzy z Franciszkiem Józefem – oraz własnymi uczuciami do hrabiego Andrássy i nie tylko. Stopniowo w tym wszystkim się topi, próbuje zdusić kłopoty ciągłą ucieczką.

Pierwsze, za co muszę pochwalić autorkę, to umiejętność tworzenia obrazowych i szczegółowych opisów. Są cudowne, często byłam w stanie zapomnieć o tym, gdzie obecnie się znajduję i przenieść się wraz z bohaterami do XIX wieku. Zwłaszcza ujęły mnie opisy zamku Neuschwanstein, który wybudował kuzyn Sisi, król Bawarii, Ludwik – zwany Szalonym. Bardzo chciałabym się tam znaleźć, pierwsze co zrobiłam po zakończeniu tego wątku, to poszukałam zdjęcia tej wspaniałej budowli. Tak samo urzekające były opisy przedstawiające muzykę Johanna Straussa, nadwornego kompozytora, pełne porównań i oddające ducha danych utworów. Bardzo chętnie wskoczyłam do Internetu i poszukałam Walca Cesarskiego, który okazał się tak dobry, jak można było się spodziewać po interpretacji Allison Pataki. Dzięki temu sama chciałam dowiedzieć się więcej na temat otoczenia, czytałam trochę m.in. o Ludwiku i jego zażyłości z Wagnerem. Przy jednej z końcowych scen oczy zaszły mi łzami, co zdarza się dość rzadko w moim przypadku.

Więcej na: CzasoStrefa.pl

Drugi tom opowieści pokazuje tą często mniej znaną część biografii Sisi. Kobieta zmaga się z lawiną oskarżeń i plotek, płynących z wiedeńskich gazet i ludzi przebywających na dworze, problemami rodzinnymi – zarówno z Possenhofen, jak i tej, którą sama tworzy z Franciszkiem Józefem – oraz własnymi uczuciami do hrabiego Andrássy i nie tylko. Stopniowo w tym wszystkim się...

W tej części dowiadujemy się o tym, jak wyglądało życie Sisi w tzw. dorosłym wieku. Gdy urodziła ostatnie, czwarte dziecko, wychowywała je z dala od cesarskiego pałacu, głównie na Węgrzech. Przez to stała się dla Węgrów prawdziwą królową. Jeśli wracała do Wiednia to tylko z obowiązku, na jak najkrótszy czas. Jej związek z Franciszkiem Józefem był conajmniej osobliwy - on miał liczne kochanki, ona żywiła romantyczne uczucia do dwóch innych mężczyzn, ale przed całym światem zawsze stali ramię w ramię, wspierając się w trudnych chwilach. Niestety tych było coraz więcej - krążące wciąż widmo wojny, problemy z synem - spadkobiercą Cesarstwa, zdrady wśród najbliższych osób, aż wreszcie kolejne tragedie mające emocjonalny wpływ na Sisi.
Książka kończy się opisem śmierci Cesarzowej Elżbiety, która nadchodzi szybko i niespodziewanie. Nie byłam gotowa jeszcze się z nią rozstać, ciekawiło mnie, jak dalej potoczyły się losy jej najbliższych. I tu autorka bardzo mnie zaskoczyła i, powołując się na źródła historyczne, ujawniła dalsze dzieje rodu Habsburgów.
Książka ta jest pięknym zwieńczeniem opowieści o Cesarzowej Sisi, która zdołała wywalczyć chwile dla siebie, zadbać o własne potrzeby i po prostu cieszyć się życiem.

W tej części dowiadujemy się o tym, jak wyglądało życie Sisi w tzw. dorosłym wieku. Gdy urodziła ostatnie, czwarte dziecko, wychowywała je z dala od cesarskiego pałacu, głównie na Węgrzech. Przez to stała się dla Węgrów prawdziwą królową. Jeśli wracała do Wiednia to tylko z obowiązku, na jak najkrótszy czas. Jej związek z Franciszkiem Józefem był conajmniej osobliwy - on...

Jakiś czas temu opowiadałam Wam o książce pt.: „Sisi. Cesarzowa mimo woli”. Podczas gdy zamieszczałam opinię o tej powieści na jednym z portali to zauważyłam, że ma ona kontynuację pt.: „Sisi. Samowolna cesarzowa”, o której chciałabym Wam teraz opowiedzieć.

Tym razem poznajemy losy tej niezwykłej kobiety od roku 1868, kiedy to przebywała w pałacu Gödöllő, aż do jej śmierci. Zostały tu opisane m.in. podróże cesarzowej, poznani przez nią ludzie, śmierć teściowej, z którą nie miała najlepszych kontaktów, a także również to, jak była traktowana przez dwójkę swoich starszych dzieci. Znalazło się tam też trochę przemyśleń kobiety np. na temat edukacji syna, czy też kawalera, z którym zaręczyła się jej najmłodsza córka.

Warto wspomnieć, że jest to fikcja literacka poprzeplatana faktami historycznymi. Muszę przyznać, że jak współczułam Sisi w poprzedniej części, tak w tej ani ją lubiłam, ani nie lubiłam. W zasadzie ten tom w moim odczuciu był słabszy od poprzedniego. Może nie nudziłam się podczas jego lektury ponieważ dowiedziałam się czegoś nowego o tej postaci, ale na pewno zabrakło takiego elementu, który by mnie przykuł do książki tak, że zapomniałabym o całym świecie.

Jakiś czas temu opowiadałam Wam o książce pt.: „Sisi. Cesarzowa mimo woli”. Podczas gdy zamieszczałam opinię o tej powieści na jednym z portali to zauważyłam, że ma ona kontynuację pt.: „Sisi. Samowolna cesarzowa”, o której chciałabym Wam teraz opowiedzieć.

Tym razem poznajemy losy tej niezwykłej kobiety od roku 1868, kiedy to przebywała w pałacu Gödöllő, aż do jej...

"Sisi. Samowolna cesarzowa" to zwieńczenie dylogii opowiadającej o tytułowej cesarzowej Sisi. W tej części skupiamy się przede wszystkim na podróżach i miłosnych przygodach Sisi. Pojawia się tutaj także wątek trudnej relacji rodzicielskiej matki z dziećmi, które jej odebrano. Dwoje starszych dzieci, Gizela i Rudolf, wychowywała teściowa Sisi, Zofia. Jedynie najmłodsza Waleria, która urodziła się na Węgrzech, pozostała przy matce.

Sisi była postacią pełną sprzeczności. Raz wzbudzała we mnie współczucie, raz miałam ochotę zdrowo trzepnąć ją w potylicę na opamiętanie. Widać, jak była niedojrzała. Miała już swoje lata, była matką, ale sama wielokrotnie zachowywała się jak dziecko, gdy coś szło nie po jej myśli. Uważała, że przespanie problemu go rozwiąże. Uciekała od konfrontacji, porażki przeżywała bardzo dotkliwie. Trudno w sumie jej się dziwić, bo nikt nie przygotował jej do roli, która przypadła jej w udziale. Była młodziutką, naiwną dziewczyną, gdy wyszła za mąż. Nie wiedziała, co ją czeka, nie miała w kim szukać oparcia, skąd czerpać wzorców. Miała za to teściową z piekła rodem, która uważała, że Sisi do niczego się nie nadaje.

Ujął mnie wątek Sisi jako matki, której odebrano dzieci, twierdząc, że nie będzie umiała ich wychować. Widać, jak głębokie piętno to na niej wypaliło. Tu czułam najwięcej emocji, najłatwiej było mi wczuć się w sytuację Sisi, choć trudno było mi zrozumieć to, dlaczego nie podjęła walki o dzieci, gdy były nieco starsze i więcej rozumiały. Przeszywał mnie dreszcz, gdy widziałam, jak sztywne były jej stosunki z Gizelą i Rudolfem. Poruszyła mnie za to scena odejścia Zofii. Aż łezka w oku mi się zakręciła. Zgrzytałam za to zębami, widząc, jak traktuje męża. A i jej zachowanie w stosunku do niektórych mężczyzn wołało o pomstę do nieba.

Moim ulubieńcem był kuzyn Sisi, Ludwik. Bardzo ekscentryczna postać, ale cieszyłam się za każdym razem, gdy pojawiał się na kartach powieści. Chociaż ostatnie spotkanie z nim było przygnębiające. Również w postaci królowej Wiktorii było coś, co mnie ujęło. Sroga wdowa w żałobie, budząca respekt matrona - w wielu kwestiach przeciwieństwo Sisi. Aż żałuję, że nie było jej więcej.

Popadłam w nostalgię, czytając tę książkę i jeszcze bardziej utwierdziłam się w przekonaniu, że cieszę się, że nie jestem księżniczką. Kiedy zdejmie się piękne szaty, kosztowności, bardzo często zostaje puste wnętrze. Nie ma się prawa do prywatności. I to w tej powieści widać. Polecam całą serię, jeśli interesujecie się postacią Sisi.

"Sisi. Samowolna cesarzowa" to zwieńczenie dylogii opowiadającej o tytułowej cesarzowej Sisi. W tej części skupiamy się przede wszystkim na podróżach i miłosnych przygodach Sisi. Pojawia się tutaj także wątek trudnej relacji rodzicielskiej matki z dziećmi, które jej odebrano. Dwoje starszych dzieci, Gizela i Rudolf, wychowywała teściowa Sisi, Zofia. Jedynie najmłodsza...

Bardzo ciekawie przedstawione życie Sisi

Bardzo ciekawie przedstawione życie Sisi