Pierwsze zetknięcie się z twórczością tej Pani to BLONDYNKA.Książka mnie zachwyciła i sprawiła, że sięgnęłam po następne. Na półce czeka na swoją kolej WODOSPAD.
Na początku Oates informuje nas, czytelników, że to jej osobista opowieść,która z czasem stanie się opowieścią każdego z nas. Ale chyba nie do końca.Znam wielu ludzi, którzy zamykając oczy rodzicom po raz ostatni czuli ulgę, bot o był koniec cierpienia dla kogoś kogo bardzo kochali. Nie każdy pada ofiarą okrutnego morderstwa.

Gwen znika nagle z tego świata. Nie zdążyła się z nikim pożegnać. Pierwszą osobą, która widzi martwą kobietę jest jej córka, Nikki. Od tego czasu Nikki stara się uporządkować rzeczy matki oraz… swoje życie. Nie może dojść do porozumienia ze swoją starszą siostrą Clare. Ogólnie przez całą książkę relacje między dwiema siostrami nie są zbyt ciekawe. Szkoda, bo myślałam, że zostanie tu pokazana raczej więź, która obu kobietom pomoże przetrwać najtrudniejsze chwile.

Robiąc porządek w rzeczach matki, Nikki dowiaduje się jak niewiele wiedziała o swojej rodzicielce. Któregoś dnia odwiedza ją wielka miłość matki, dzisiaj osoba duchowna. Na jaw wychodzą pewne fakty związane z tą osobą. Ciotki, przyjaciółki, znajome rzucają pewien ceń na idealny związek rodziców Nikki i Clare. Może to małżeństwo wcale nie było takie wspaniałe za jakie uchodziło?

No i w końcu wątek miłosny, który jakoś niestety nie przypadł mi do gustu. Początkowo Nicole związana jest z Wallym Szallą,osobnikiem płci męskiej, pracującym w radiu, zamężnym i dzieciatym. Tak Nikki jest kochanką, co nie podoba się jej matce, siostrze i w zasadzie nikomu z rodziny. W związku z morderstwem matki poznaje detektywa Rossa Strabane,którego z początku bardzo, bardzo nie lubi.

Jak dla mnie książka ma za mało opisu przeżyć wewnętrznych bohaterki, trochę jestem niedoinformowana jak dziewczyna, a w zasadzie kobieta radzi sobie po stracie matki. Pani Oates chciała chyba pokazać, że chociaż strata kogoś bliskiego to tragedia to trzeba jednak iść do przodu, bo w końcu znajdziemy miłość i szczęście. Gdybym była tuż po takiej tragedii nie sięgnęłabym po tą książkę wiedząc już co w niej znajdę. Trochę próżno szukać w niej pocieszenia.

Pierwsze zetknięcie się z twórczością tej Pani to BLONDYNKA.Książka mnie zachwyciła i sprawiła, że sięgnęłam po następne. Na półce czeka na swoją kolej WODOSPAD.
Na początku Oates informuje nas, czytelników, że to jej osobista opowieść,która z czasem stanie się opowieścią każdego z nas. Ale chyba nie do końca.Znam wielu ludzi, którzy zamykając oczy rodzicom po raz ostatni...