Myślałam, że ten tom Mrocznej Wieży będzie nudny. Jakieś historie z przeszłości Rolanda? Z czasów, kiedy on i jego przyjaciele byli dzieciakami? Co w tym może być ciekawego? Jak bardzo się myliłam! Ten tom najbardziej mi się podobał z tych pierwszych czterech, które do tej pory przeczytałam. Czytało się zaskakująco dobrze, gładko, nie było nudno w żadnym momencie, nie sprawdzałam ile stron zostało mi do końca rozdziału, jak to czasem robię czytając książki, które mnie nie do końca porywają. Niewiele jest takich, które porywają mnie do końca. Ale ta do nich należy. Lektura nie tylko cieszy, wciąga i porywa, ale też zadziwia, wciąż zadziwia, ten świat, ta akcja! A sceny bitewne, genialne. Aż się to czuje, jakbym tam była, to napięcie, podniecenie tuż przed bitwą... Ponadto w tym tomie dowiadujemy się, w jakim momencie "narodził się" Roland, którego znamy, wraz z jego obsesją na punkcie Wieży, i jakie wydarzenia miały na to wpływ. Możemy poznać bliżej dzieje Rolanda i jego samego. I współczuć mu, gdyż wreszcie mamy chociaż nikłe pojęcie, jak wiele tragedii było w jego życiu, jak wiele złych wydarzeń, które go ukształtowały...

Myślałam, że ten tom Mrocznej Wieży będzie nudny. Jakieś historie z przeszłości Rolanda? Z czasów, kiedy on i jego przyjaciele byli dzieciakami? Co w tym może być ciekawego? Jak bardzo się myliłam! Ten tom najbardziej mi się podobał z tych pierwszych czterech, które do tej pory przeczytałam. Czytało się zaskakująco dobrze, gładko, nie było nudno w żadnym momencie, nie...