Po pierwszych stronach uznałem, że książka może będzie ciekawa. Potem doszedłem do wniosku, że jednak styl literacki z lat pięćdziesiątych stracił swą świeżość, i że wolę współczesne powieści. Niestety dość szybko przyszło spostrzeżenie, że ta powieść jest najzwyczajniej słaba. Autor pisze niespójnie, skacze, ponad wszystko sili się na oryginalność, epatowanie brutalnością, szokowanie zobojętnieniem, a do tego zmyśla. Książka miała być powieścią w 90% opartą na własnych wspomnieniach, brakujące 10% miało stanowić element dodany, nadający płynność akcji i spójność ciągowi zdarzeń - obu tych walorów brakuje. Nie przeszkadzałaby mi wiarygodna konfabulacja, która podkręci fabułę, niestety autor, w moim odczuciu, nazbyt puszcza wodze wyobraźni, przecząc faktom czy zdrowemu rozsądkowi i traci wiarygodność. Tu każdy ma karabin snajperski, czołgi KW i Pz V prócz dział posiadają miotacze płomieni, Niemcy władają rosyjskim tak biegle, że sowieci biorą ich za Rosjan, a nienawiść między SS i Wehrmachtem jest tak ogromna, że Armia Czerwona czasem przerywa ostrzał, by dać czas "dobrym" Niemcom na wybicie ss-manów. Gdy ostatni pomiot Himmlera zastanie unicestwiony, wówczas bolszewicy i żołnierze Wehrmachtu ponownie rzucają się sobie do gardeł.
Już raz sięgałem po Hassela, ale mnie znudził, tę książkę przeczytałem całą, trzeciej próby nie podejmę. Jestem totalnie rozczarowany. Lichym stylem, brakiem fabuły, brakiem zakończenia, całą książką.

Po pierwszych stronach uznałem, że książka może będzie ciekawa. Potem doszedłem do wniosku, że jednak styl literacki z lat pięćdziesiątych stracił swą świeżość, i że wolę współczesne powieści. Niestety dość szybko przyszło spostrzeżenie, że ta powieść jest najzwyczajniej słaba. Autor pisze niespójnie, skacze, ponad wszystko sili się na oryginalność, epatowanie brutalnością,...