Jakoś nie urzekł mnie styl pisania Kazuo Ishiguro. Dużo więcej obiecywałam sobie po tym pisarzu. Może inne jego książki okażą się lepsze.
Nie przepadam za fantastyką ani za antyutopiami.
Właściwie nie wiem jak traktować tę historię. Jako możliwość współczesności, grożącą nam przyszłość.
Od pierwszej strony panuje w tej książce nastrój jakiejś tajemnicy, niedopowiedzenia, smutku. Pomimo niby beztroskiego dzieciństwa, gdzieś czai się tragiczne przeznaczenie, którego nie da się uniknąć. Dla mnie książka była po prostu dołująca. Podziwiam czytelników, których potrafiła ona urzec.
Pierwszoosobowa narracja niby zbliża czytelnika do bohaterów, a pomimo to wszystko oglądamy jakby przez szybę i w zwolnionym tempie, bo przeczuwamy, że zbyt wiele dzieli nas od postaci powieści.
Myślę, że nie każdemu się spodoba i w ogóle mnie to nie zdziwi.
Chcę jeszcze dać autorowi jedną szansę, ale tym razem chyba uważniej przeczytam opis książki.

Jakoś nie urzekł mnie styl pisania Kazuo Ishiguro. Dużo więcej obiecywałam sobie po tym pisarzu. Może inne jego książki okażą się lepsze.
Nie przepadam za fantastyką ani za antyutopiami.
Właściwie nie wiem jak traktować tę historię. Jako możliwość współczesności, grożącą nam przyszłość.
Od pierwszej strony panuje w tej książce nastrój jakiejś tajemnicy, niedopowiedzenia,...