Zacznę od tego, że miałam dużo wolnego czasu i szczere chęci przeczytania czegoś. Dlatego też nie zniechęciłam się pierwszymi pięcioma rozdziałami i dzielnie brnęłam dalej, wierząc wydawcy, który zachwalał powieść na tylnej okładce jako "perfekcyjnie wyreżyserowaną i do końca trzymającą w napięciu". Nic z tego! Powieść to raczej analityczne "studium przypadku", podporządkowane nie tyle intrydze, pomysłowi, ile tajemniczym, nieodgadnionym drugoplanowym bohaterem (ten facio, co popełnił zbrodnię na planie filmowym) i zafascynowaniem tą postacią głównego bohatera (tu z kolei mamy operatora i pierwszego fana wspomnianej wyżej postaci). Przeczytałam prawie do połowy, uznałam, że owszem Kos jest niesamowity i chciałabym go poznać, ale czytać o nim dalej nie chcę, bo jakoś nudno, bo nic się nie dzieje... (noo, może, jak ktoś się fascynuje reżyserią, czy sztuką operatorską, to go jeszcze zainteresuje). Do tego maleńka czcionka... marudzę pewnie jak babcia, ale nie lubię wydań kieszonkowych.

Zacznę od tego, że miałam dużo wolnego czasu i szczere chęci przeczytania czegoś. Dlatego też nie zniechęciłam się pierwszymi pięcioma rozdziałami i dzielnie brnęłam dalej, wierząc wydawcy, który zachwalał powieść na tylnej okładce jako "perfekcyjnie wyreżyserowaną i do końca trzymającą w napięciu". Nic z tego! Powieść to raczej analityczne "studium przypadku",...