Przez opowieść przebiegłem, jakbym przed samym Cerberem uciekał. Spodziewałem się piekła, szalonych pościgów za Andruchowyczową wyobraźnią... Dostałem całkiem poważną książkę, niezwykle nierówną niestety. Autor wciąga czytelnika w grę, która fascynuje, hipnotyzuje, ale...

Ale. Bawiłem się świetnie poznając bohaterów zaszytych w pensjonacie w Karpatach. O ile z początku wydaje się to tylko zabawą, narrator bagatelizuje zasadność zaistnienia powieści poprzez wszelkie możliwe środki - nie ufamy mu. W ten sposób przykryci zostajemy płaszczem ironii i dystansu, który należałoby jednak zrzucić gdzieś w połowie książki. Bowiem skończą się żarty, a my zorientujemy się, że ktoś tu mówi serio, że historia wymaga opowiedzenia.

Ukraina, Karpaty. Oto główni bohaterowie, sprytnie schowani na tle dziwacznych postaci przebywających w okolicach Czortopola. Pretekstem jest konferencja dotycząca poety Antonycza, która w zasadzie się nie odbywa. Jakkolwiek twórczość poety obrazuje dzieło Andruchowycza, tak chwilami fantasmagoryczna opowieść staje się zmyśloną biografią Antonycza. Albo cała nią jest.

Nie jest to lekka lektura, choć czyta się szybko, z wypiekami. Można przebrnąć razem z jedną z bohaterek przez tytułowe kręgi, można śledzić działanie wierszy Andruchowycza na powieść, tropić intertekstualność, śmiać się... Zbyt wiele tego.

Dla fanów Jurija, obowiązkowa pozycja.
Dla reszty - raczej nienajlepsza na początek znajomości. Zdecydowanie jednak warto.

Przez opowieść przebiegłem, jakbym przed samym Cerberem uciekał. Spodziewałem się piekła, szalonych pościgów za Andruchowyczową wyobraźnią... Dostałem całkiem poważną książkę, niezwykle nierówną niestety. Autor wciąga czytelnika w grę, która fascynuje, hipnotyzuje, ale...

Ale. Bawiłem się świetnie poznając bohaterów zaszytych w pensjonacie w Karpatach. O ile z początku...