Podróże w czasie i przestrzeni. Wyjazdy "na zadupia", do Babadag, do Abony, do Husi, do Wigwizdowa i do Solca. Jazda po zagubionych drogach Galicji, Niziny Węgierskiej, Siedmiogrodu, Słowenii i Albanii. I powroty do pisania w poszukiwaniu "czasu teraźniejszego dokonanego"."Historie, które trwają tak długo, jak są opowiadane, i rzeczy, które istnieją tylko wtedy, gdy ktoś na nie patrzy". Stasiuk opisuje jakieś obrazy-zjawy, sen, film, zaświaty. Próbuje podtrzymać istnienie tego świata w swoim opisie. I próbuje znaleźć sens tego co było, czego już nie ma, albo zanika, rozpada się, za chwilę rozpłynie się w czasie i zaniknie w przestrzeni. Kto lubi takie klimaty, i lubi sobie pofilozofować o czasie, przestrzeni, materii, przemijaniu, tajemnicy istnienia i nieistnienia to niech wyrusza w podróż ze Stasiukiem. " No więc lubię ten bałkański burdel, ten węgierski, słowacki i polski, to cudowne ciążenie materii....te mgliste spojrzenia, które bez wysiłku biegną wskroś rzeczywistości, żeby bez trwogi otworzyć się na nicość." U Stasiuka jednym z narzędzi do opisu rzeczywistości są fotografie, które są filtrem przez które przedstawia swoje wizje. Innym narzędziem do opisu jest proza poetycka, ale często jest to poezja naturalistyczna, turpistyczna, ironiczna, groteskowa. "To zwierzęta sprawiają, że czas odzyskuje swoją starą postać. One są żywe, lecz nie niszczą jego delikatnej materii" (tutaj jeszcze jak u Schulza:)ale już dalej nie;). "Widziałem jeszcze ostatnie bydlęta odnajdujące swoje obejścia. Stały pod bramami ze wzniesionymi ogonami i srały." "Cała szosa pokryta była rozbryzgami zielonkawej sraczki". "Od pobocza do pobocza wszystko zapaćkane. Szczyny schły w ostatnich promieniach zachodzącego słońca". Ale to nie Bulwar Zachodzącego Słońca. To nie Holywood. Nie będzie Happy Endu. Amerykanów w ten "dziwny świat" najlepiej wprowadza David Lynch. Świat, którego się wypieramy, nie chcemy się do niego przyznawać. Gdzieś na pograniczu jawy i snu. Tego świata nie chcemy oglądać, ale on jest, wystarczy skręcić w boczną drogę...

Podróże w czasie i przestrzeni. Wyjazdy "na zadupia", do Babadag, do Abony, do Husi, do Wigwizdowa i do Solca. Jazda po zagubionych drogach Galicji, Niziny Węgierskiej, Siedmiogrodu, Słowenii i Albanii. I powroty do pisania w poszukiwaniu "czasu teraźniejszego dokonanego"."Historie, które trwają tak długo, jak są opowiadane, i rzeczy, które istnieją tylko wtedy, gdy ktoś na...