"Piąta pora roku" to druga już powieść Nory K. Jemisin, którą miałam przyjemność przeczytać. Dzięki temu mogłam również zaobserwować ogromny rozwój autorki; pierwsze jej powieści były osadzone w światach fantasy, z barwną fabułą i interesującymi postaciami, ale same światy raczej nie zaskakiwały niczym nowym. "Piąta pora roku" pod tym względu jest o niebo lepsza od poprzedniczek.

Wyobraźcie sobie koniec świata, ale nie jeden, a wiele końców świata, po których przeżywa niewielki odsetek populacji. Tym właśnie jest tytułowa Piąta pora roku, zwana także Sezonem. Resztki ludzkości po każdej takiej katastrofie pozostawiają po sobie zapiski dla potomnych, zwane mądrością kamieni, które (być może) pozwolą im przetrwać następne Sezony. Miasto otaczaj murami; pokładaj ufność w drewnie i w kamieniu, albowiem metal rdzewieje. Czy jednak te rady wystarczą, żeby ochronić ludzkość przed głodem, zimnem, trzęsieniami ziemi, wybuchami wulkanów czy tsunami?

Świat stworzony przez autorkę jest również bardzo barwny, jeśli chodzi o społeczeństwo. Ludzie dzielą się na kasty, określające ich użyteczność we wspólnocie: Innowatorów, Mocarnych, Obrońców, Piastunów itd. Także nauka różni się od tej, którą znamy, w świecie niestabilnym sejsmicznie inne dziedziny nabierają, a inne tracą na znaczeniu. I tak największą wagę na Ziemi zdobyła geomestria, nauka łącząca elementy chemii i geologii, z kolei metalomestria i astromestria są potępiane przez uniwersytety.

Równie barwne są frakcje skupiające władzę: cesarz mający siedzibę w Yumenes, stolicy imperium; Fulcrum, szkolące potężnych górotworów, mających władzę nad siłami sejsmicznymi Ziemi; tajemniczy Stróże, otaczające górotworów opieką, a jednocześnie mogący ich unieszkodliwić lub zlikwidować, jeśli zajdzie taka potrzeba. Gorotwory, zwane pogardliwie roggami, budzą bowiem lęk w społeczeństwie, i nie raz padają ofiarami rozwścieczonego tłumu.

Były momenty, gdy czytając "Piątą Porę Roku", miałam wrażenie, że mam w rękach książkę Ursuli Le Guin, tak barwne i dopracowane były postaci i miejsca opisane przez Jemisin. Jednocześnie "Piąta Pora Roku" nie stroni od takich tematów, jak seks czy poliamoria, może więc nie być odpowiednią lekturą dla młodszych czytelników. Dla mnie, gdy mam już trzydziestkę na karku, to jedna z lepszych pozycji wydanych w 2016 roku, i którą bardzo serdecznie polecam!

"Piąta pora roku" to druga już powieść Nory K. Jemisin, którą miałam przyjemność przeczytać. Dzięki temu mogłam również zaobserwować ogromny rozwój autorki; pierwsze jej powieści były osadzone w światach fantasy, z barwną fabułą i interesującymi postaciami, ale same światy raczej nie zaskakiwały niczym nowym. "Piąta pora roku" pod tym względu jest o niebo lepsza od...