Dajcie mi powieść, która podważy podstawowe dogmaty wiary chrześcijańskiej tudzież katolickiej, a istnieje około 90 procentowe prawdopodobieństwo, że pokocham tę książkę. Na pierwszy rzut oka, "Trzecia tajemnica" spełnia te wymagania, czegoś mi jednak zabrakło.


Owszem, pojawiły się tutaj te nieszczęsne porównywania z dziełami pana Dana Browna typu "Kod Leonarda da Vinci" czy też "Anioły i Demony" (którym, nawiasem mówiąc, składam wielką cześć). Zarówno w tych powieściach, jak i w książce Berry'ego spotykamy się z problemem, który może zmienić losy świata. Watykan od kuchni? O, tak, to zdecydowanie coś, co zachęci mnie do czytania. Duchowny zrzucający sutannę? Rewelacja! Papież, który targnął się na swoje życie? Rany boskie, jeszcze lepiej.


W "Trzeciej tajemnicy" pojawia się wiele kontrowersyjnych wątków. Sama tajemnica fatimska jest dla wielu wierzących fascynująca. Dla agnostyków lub ateistów najwyraźniej także, bo mnie zdecydowanie zainteresowała. Berry świetnie opisał całą sprawę związaną z zatajeniem drugiej części objawienia fatimskiego. W pewnych chwilach czytelnik może nawet zacząć się zastanawiać, czy książka ta nie powstała na faktach? Jeśli o mnie chodzi, bardzo chciałabym, żeby faktycznie tak było. Treść zawarta w trzeciej tajemnicy powaliła mnie na kolana. Rzeczywiście, mogłaby diametralnie zmienić losy świata. Tu chylę głowę dla pana Steve'a.


Głównym plusem tej powieści jest niewątpliwie bardzo realistyczny sposób opisywania poszczególnych zdarzeń. Czytając tę lekturę, nie mamy wrażenia, że wszystko to jedynie fikcja literacka. Przeciwnie, jeśli popuścimy odrobinę wodzy naszej fantazji, to z każdą stroną będziemy bardziej wierzyć w to, co w "Trzeciej tajemnicy" zostało opisane.


Mamy motyw zabójstwa, jest podstęp, jest romans. Wydawałoby się, że lepiej być nie może. A jednak... New York Times pisał, że "Nawiązanie do wątków religijnych w Kodzie Leonarda da Vinci Dana Browna i jego wcześniejszej powieści Anioły i demony wypada blado wobec tego, co zawarte jest w Trzeciej tajemnicy". Niestety, przykro mi, ale nie zgodzę się z tą opinią. Tu właśnie w światłach reflektorów pojawia się ów brak, o którym wspomniałam na początku.


Zbyt mało napięcia. Nie miałam wielkiej motywacji, by z entuzjazmem przerzucać kolejne kartki. Nie czułam, że jeśli nie dowiem się, co będzie dalej, to nie zasnę spokojnie. "Trzecia tajemnica" mogłaby się stać moją lekturą numer jeden, jednak w porównaniu z tym, co gwarantuje mi Brown, to właśnie pan Berry wypada odrobinę blado.

Dajcie mi powieść, która podważy podstawowe dogmaty wiary chrześcijańskiej tudzież katolickiej, a istnieje około 90 procentowe prawdopodobieństwo, że pokocham tę książkę. Na pierwszy rzut oka, "Trzecia tajemnica" spełnia te wymagania, czegoś mi jednak zabrakło.


Owszem, pojawiły się tutaj te nieszczęsne porównywania z dziełami pana Dana Browna typu "Kod Leonarda da Vinci"...