Kiedy zaczynałam czytać książkę, dużo osób mi mówiło, że ta książka jest przeciętna, że dużo szumu a mało roboty. Ja natomiast oceniam ją jako dobrą. Fabuła była dobra. Przyznam się, że nie podejrzewałam końca ani trochę. Jednak ta książka ma dla mnie też wiele minusów. Z takich większych to fakt, że książka jest pisana w formie pamiętnika. Nie każdemu przypadnie taka forma do gustu, mi na przykład niezbyt przypadła. Ale tak jak pisałam wyżej, kwestia upodobań. Druga sprawa. Przez to, że książka jest pisana w formie pamiętnika to w każdym "rozdziale" są opisane odczucia innej osoby (np. Megan, Rachel, Megan, Anna), przez co często dane wątki myliły mi się z innymi osobami. Czasem nawet zapominałam o kim czytam, albo w którym to jest dniu i musiałam zaglądać do początku, aby się upewnić. Kolejną rzeczą, która mi się nie spodobała, to zachowania bohaterów i ogólnie bohaterowie. W pewnych momentach miałam ochotę odłożyć książkę, bo nie mogłam wytrzymać ich podejścia i idiotyzmu. Oczywiście podkreślam, że to moje zdanie.
Podsumowując, zgadzam się ze stwierdzeniem, że dużo szumu w okół tak naprawdę niczego. Czytałam o wiele, wiele lepsze książki.

Kiedy zaczynałam czytać książkę, dużo osób mi mówiło, że ta książka jest przeciętna, że dużo szumu a mało roboty. Ja natomiast oceniam ją jako dobrą. Fabuła była dobra. Przyznam się, że nie podejrzewałam końca ani trochę. Jednak ta książka ma dla mnie też wiele minusów. Z takich większych to fakt, że książka jest pisana w formie pamiętnika. Nie każdemu przypadnie taka forma...