„Ta opowieść ma w sobie coś takiego, że gdy się ją czyta, z miejsca zaczyna się rozglądać za choinką, chce się piec pierniki i pobiec do telefonu, żeby zadzwonić do swoich bliskich. Budzi coś takiego w człowieku... Sama nie wiem, jak to nazwać...
-To jest właśnie ta nieuchwytna magia świąt – uśmiechnęła się Gabrysia. - Autentyczna, niepodrasowana, płynąca prosto z serca. Wiesz na czym polega siła tej opowieści? Na miłości. Pełno jej w każdym słowie. I w czytającym też się ona budzi”.

Nic dodać nic ująć. Dokładnie taka właśnie jest ta książka. Ciepła, magiczna, pełna białych bajkowych i świątecznych krajobrazów, roztaczająca zapach pieczonych pierników, świątecznych makowców i zielonej choinki. Oprócz tej wyraziście przedstawionej świątecznej aury autorka zwraca uwagę na to, co w tym przed(wigilijnym) okresie (i nie tylko) jest najważniejsze.

No i w sumie na tym atuty tej książki się kończą... Dla mnie ta historia jest zbyt ckliwa, naiwna i nieprawdopodobna. Ot, taka bajka dla małych dziewczynek. A może po prostu spodziewałam się po tej książce zbyt wiele?

„Ta opowieść ma w sobie coś takiego, że gdy się ją czyta, z miejsca zaczyna się rozglądać za choinką, chce się piec pierniki i pobiec do telefonu, żeby zadzwonić do swoich bliskich. Budzi coś takiego w człowieku... Sama nie wiem, jak to nazwać...
-To jest właśnie ta nieuchwytna magia świąt – uśmiechnęła się Gabrysia. - Autentyczna, niepodrasowana, płynąca prosto z serca....