W moim przekonaniu książka jest dość nierównomierna, gdy weźmie się pod uwagę sposób budowania napięcia oparty o losy głównego bohatera- Ferdynanda. O ile pierwsza połowa zagęszczona została wątkami biograficznymi ( co czytało się dużo ciekawiej), w drugiej zostały one zepchnięte na dalszy plan, a fabuła powędrowała w stronę obszernego opisu zajęć związanych z inną postacią. Taki sposób poprowadzenia akcji mnie nieco znużył i muszę z przykrością przyznać, że prawie do końca książkę przemęczyłam. Po dobrze rokującym początku, spodziewałam się takiego samego rozwoju fabuły, a tu klops...Moja rozczarowanie wynika chyba również z faktu, że zbyt wiele oczekiwałam po samym tytule - czegoś dekadenckiego, zanurzonego w egzystencjalizmie,cięższego, bardziej pesymistycznego,czegoś na kształt Kafki czy Thomasa Bernharda. Opis "Śmierci na kredyt" zasiała we mnie przekonanie, że w obrazach literackiego świata doświadczę uczucia odrazy, niechęci,czy zdegustowania- nic takiego się jednak nie stało.Owszem, autor nie przebiera w słowach i daleki jest od estetyzowania poszczególnych wydarzeń, ale nie robi na pewno tego w sposób, który mógłby mnie zdruzgotać, czy jakoś bardziej zniesmaczyć.

Język jest dużym atutem tej książki. Celowo używana lapidarność upodabnia go do mowy potocznej, rynsztokowej a błyskotliwość pozwala na śmiałe,niekiedy ostre, bezpośrednie poczucie humoru.

Słowem, dla mnie jest to książka o chłopaku, któremu się nie udało we wszystkich aspektach życia, Czytając, nie raz podśmiewałam się ze współczuciem, gdyż czego się Ferdynand nie podjął, płonęło na panewce.
Bez wątpienia nie jest to postać jednowymiarowa. Celine nakreślił na tyle interesującą, niejednoznaczną osobowość, że czytelnik nie raz zachodzi w głowe, czy bardziej nie znosi Ferdynanda, czy otoczenia w którym przebywa. Tym samym zarysowuje sie ciekawy problem dotyczący cech wrodzonych a determinacji środowiska na określony charakter.Ja sama nieustannie lawirowałam pomiędzy rosnąca niechęcią do głównego bohatera a jego rodziną, nie wiedząc już komu w ostatecznym rozrachunku oddać sprawiedliwość.

W moim przekonaniu książka jest dość nierównomierna, gdy weźmie się pod uwagę sposób budowania napięcia oparty o losy głównego bohatera- Ferdynanda. O ile pierwsza połowa zagęszczona została wątkami biograficznymi ( co czytało się dużo ciekawiej), w drugiej zostały one zepchnięte na dalszy plan, a fabuła powędrowała w stronę obszernego opisu zajęć związanych z inną...