Ostatni tom z serii Poranione Dusze. Tak jak i poprzednie tomy, ten też pokazuje że nawet w piekle można znaleźć miłość i że warto marzyć o lepszym jutrze.

Ostatni tom z serii Poranione Dusze. Tak jak i poprzednie tomy, ten też pokazuje że nawet w piekle można znaleźć miłość i że warto marzyć o lepszym jutrze.

Kocham

Kocham

Na początku nie mogłam przebrnąć przez ponad połowę książki, nawet przeczytałam 2 inne żeby nie popaść w zły nastrój jednak gdy zmusiapam się do przeczytania dalszych rozdzialow wiedziałam że jak najszybciej muszę skończyć tą książkę 😉 no i było warto ...

Na początku nie mogłam przebrnąć przez ponad połowę książki, nawet przeczytałam 2 inne żeby nie popaść w zły nastrój jednak gdy zmusiapam się do przeczytania dalszych rozdzialow wiedziałam że jak najszybciej muszę skończyć tą książkę 😉 no i było warto ...

Cóż, chyba jak na razie najsłabsza książka napisana przez Tillie, i to już druga z rzędu, która tak słabe wrażenie na mnie zrobiła. Przykro mi to pisać, ale "Riot" nie ma w sobie nic interesującego, a to tylko dlatego, że nie zawiera nic czego nie było we wcześniejszych tomach. Pod koniec byłam tak niesamowicie znudzona, że dwa ostatnie rozdziały przekartkowałam. Szczęśliwe zakończenie było nierealne i mega naciągane. Kurde to były osoby więzione, przez wiele lat bite, maltretowane, ubezwłasnowolnione, otumaniane przez narkotyki - powinien być problem z przystosowaniem do świata zewnętrznego, problem z zaufaniem do drugiego człowieka... to ludzie z problemami na całe życie, a nie jedna wielka szczęśliwa rodzina. Moment, w którym Luka przemawia w kluczowym momencie rozbawił mnie do łez - można być pewnym siebie, ale bez przesady. Poza tym autorka wyłożyła się na tym na co zwróciłam uwagę przy wcześniejszej recenzji - czułe słówka w języku ojczystym bohaterów - 901 zwraca się do Inessy "Moy prekrasnyy" - i chyba nie muszę mówić iż jest to niepoprawna męska forma użyta w stosunku do kobiety. Poprawnie "Moya prekrasnaya" zostałoby zastosowane, gdyby autorka pokwapiła się i zapytała u źródła a nie u wujka Google. Takie błędy bardzo rażą w oczy. Trochę mnie ta tendencja spadkowa martwi – Tillie Cole to świetna autorka, ale mam wrażenie, że w ostatnim czasie pisze na ilość, a nie na jakość. Mam nadzieję, że to tylko przejściowa faza związana z jej stanem błogosławionym.

Cóż, chyba jak na razie najsłabsza książka napisana przez Tillie, i to już druga z rzędu, która tak słabe wrażenie na mnie zrobiła. Przykro mi to pisać, ale "Riot" nie ma w sobie nic interesującego, a to tylko dlatego, że nie zawiera nic czego nie było we wcześniejszych tomach. Pod koniec byłam tak niesamowicie znudzona, że dwa ostatnie rozdziały przekartkowałam. Szczęśliwe...