Przyszła taka chwila, że powieść zaczęła mnie nużyć, denerwował mnie trochę chaos wprowadzony przez zakłócenie chronologii. Ale w pewnym momencie całkowicie zaskoczyło i z dużym zainteresowaniem doczytałam końcówkę. Może niezbyt korzystne wrażenia w połowie lektury były spowodowane czytaniem z doskoku. Może gdybym znalazła czas na dłuższe czytanie, byłoby inaczej. Ale i tak podobało mi się, coraz bardziej zżywam się z głównym bohaterem, Finem, chociaż to już chyba ostatni tom cyklu. Szkoda, bo kilka wątków zostaje otwartych, może żeby pozwolić czytelnikowi na własne zakończenie, a może też, żeby zostawić sobie (czyli autorowi) furtkę na powrót wraz z bohaterami na wyspę Lewis. A wyspa, jak i te sąsiadujące z nią, stanowiące Hebrydy Zewnętrzne, całkowicie mnie zauroczyły, dzikie i srogie krajobrazy wraz z ponurą, najczęściej deszczową pogodą, zawładnęły moją wyobraźnią.

Po raz kolejny autor stosuje, sprawdzone w poprzednich tomach, chwyty. Wraca do przeszłości, której tajemnice wiążą się bezpośrednio z teraźniejszymi zdarzeniami, wplata fascynujące opisy natury. To podziałało wcześniej. Czy teraz też? Niestety, chyba już nie na wszystkich. Ja jeszcze wciąż to kupuję.

Podsumowując –wątek kryminalny taki sobie, choć ciekawie zakończony, mroczny klimat powieści godny polecenia.

Przyszła taka chwila, że powieść zaczęła mnie nużyć, denerwował mnie trochę chaos wprowadzony przez zakłócenie chronologii. Ale w pewnym momencie całkowicie zaskoczyło i z dużym zainteresowaniem doczytałam końcówkę. Może niezbyt korzystne wrażenia w połowie lektury były spowodowane czytaniem z doskoku. Może gdybym znalazła czas na dłuższe czytanie, byłoby inaczej. Ale i tak...