Aktualnie mam natchnienie na czytadła lekkie (i nie mam tu na myśli ich wagi) i przyjemne, przy których można uśmiechnąć się, a nawet roześmiać na całego, z nienachalnym wątkiem romansowym. Ta pozycja spełniła wszystkie te wymagania, aczkolwiek mam kilka 'ale'. Po pierwsze, zasada kompozycyjna zastosowana w części dialogów, gdy jedna osoba produkuje się, a druga jak mantrę powtarza jedno słowo, np.'naprawdę?'. Mniemam, iż zabieg był celowy, ale jaki to był cel??? To już pozostanie dla mnie zagadką. A po drugie, niekonsekwencja autorki. Przykład? Postać Matta, który raz ma 17 lat, by za chwilę mieć '19 lat i 7 miesięcy' (dokładnie tyle, ile mam ja!powinnam czuć się zaszczycona?). Jeszcze w kilku miejscach pojawiły się podobne przeskoki, z tym, że w narracji (autorka mieszała kolejność zdarzeń). Czyżby nikt nie robił korekty tej książki? Na plus zaś postrzegam te obiecane już na skrzydełku okładki cięte, zabawne dialogi. Moja opinia o bohaterach? Mieli nieco irytujących wad, jednak czyniło ich to bardziej ludzkimi i zasługującymi na współczucie. Tylu płaczących mężczyzn w jednej książce jeszcze nie widziałam! Ciekawe zjawisko... Tak czy owak nie żałuję, że ją wypożyczyłam i przeczytałam :)

Aktualnie mam natchnienie na czytadła lekkie (i nie mam tu na myśli ich wagi) i przyjemne, przy których można uśmiechnąć się, a nawet roześmiać na całego, z nienachalnym wątkiem romansowym. Ta pozycja spełniła wszystkie te wymagania, aczkolwiek mam kilka 'ale'. Po pierwsze, zasada kompozycyjna zastosowana w części dialogów, gdy jedna osoba produkuje się, a druga jak mantrę...