Zerowa Maria i Puste Pudełko to jedna z moich ulubionych Light Novel. Ale dlaczego tak jest? Zżyłem się z bohaterami? Fabuła była wciągająca? Sposób narracji był pociągający? Nie przeczę, że na wszystkie te pytania odpowiedziałbym twierdząco. Jednak która z uroków tej książki o wszystkim przeważyła? Możliwe, że nie jestem w tym jedyny i moja odpowiedź będzie pospolita, jednak to co dalej trzyma mnie przy tej serii to oczywiście związek, to co dzieje się między tytułową Marią, a głównym bohaterem. Fabuła naturalnie też jest oryginalna i ją ubóstwiam, jednak to właśnie tych dwoje złapało mnie w swoje sidła i najpewniej nie puszczą mnie do końca serii. Do tej pory wypowiadałem się na temat całej serii, a jak oceniam osobno czwarty tom?
W nim w końcu (jak zapowiadał sam opis) doczekaliśmy się zakończenia wątku z Grą dla Znudzonych. Kilka razy złapałem się na tym, że czytam z rozdziawioną gębą. Niektórych rzeczy po prostu nie przewidziałem.
Książka trzyma poziom poprzedniczek i ze swoim zakończeniem daje otwartą furtkę autorowi do wprowadzenia czegoś... no na pewno czegoś... Dalej jest kilka pytań bez odpowiedzi i na pewno nie jestem jedynym, który czeka aż dostanie na te pytania odpowiedź.
Historia ta wyjątkowo mi się podobała, wciągnęła mnie. Teraz tylko czekać na tom piąty!

Zerowa Maria i Puste Pudełko to jedna z moich ulubionych Light Novel. Ale dlaczego tak jest? Zżyłem się z bohaterami? Fabuła była wciągająca? Sposób narracji był pociągający? Nie przeczę, że na wszystkie te pytania odpowiedziałbym twierdząco. Jednak która z uroków tej książki o wszystkim przeważyła? Możliwe, że nie jestem w tym jedyny i moja odpowiedź będzie pospolita,...