Strasznie dużo dowiedziałam się o Garibaldim ciekawych rzeczy z tej książki. Zadziwiła mnie jego ignorancja polityczna, przy jednocześnie bardzo charyzmatycznej osobowości. Pozycja naświetla też kilka ciekawych wątków związanych z wyprawą Tysiąca Koszul, czy spotkaniem bohatera z Wiktorem Emanuelem II. Jednocześnie jest napisana bardzo płynnie, czytało mi się ją bardzo szybko, momentami wręcz było czasem zabawnie.

Strasznie dużo dowiedziałam się o Garibaldim ciekawych rzeczy z tej książki. Zadziwiła mnie jego ignorancja polityczna, przy jednocześnie bardzo charyzmatycznej osobowości. Pozycja naświetla też kilka ciekawych wątków związanych z wyprawą Tysiąca Koszul, czy spotkaniem bohatera z Wiktorem Emanuelem II. Jednocześnie jest napisana bardzo płynnie, czytało mi się ją bardzo...

Ciężko jestr oceniać książki biograficzne bez oceniania biografii głównego bohatera. I tak, Garibaldi jawi się nam jako osoba niezmiernie ciekawa i jednocześnie sprzeczna wewnętrznie. Legenda, która na zawsze zapisała się w podręcznikach do historii, we wzorcach demokracji, rewolucji i lewicy, jest karykaturą, przerysowaniem samej postaci jednego z ojców Italii. Garibaldi to człowiek, którego żcyie zasługuje na niejedną ekranizację, pełną przygód i niewiarygodnych zwrotów akcji. Jednocześnie, będąc w centrum politycznych wydarzeń na dwóch kontynentach, do polityki nie nadawał się zupełnie. Był jak zagubiony piesek. A jednak stał się wzorem dla wielu polityków. Awanturnik, którego sposób życia stał się przyczyną najbardziej niewiarygodnego podboju - Wyprawy Tysiąca, dzięki której dzisiaj zjednoczona Italia święci sukcesy w sporcie, muzyce i gospodarce. Wszystko przez szalone pomysły i idee jednego człowieka.
A sama książka przedstawia Garibaldiego w sposób przejrzysty i krytyczny. Są przywołane komentarze z epoki. Od urugwajskich generałów, przez Marksa i Bakunina, aż do królowej Wiktorii. Niesamowite, że ktoś mógł żyć w tylu, zdawałoby się, epokach, równocześnie i być na ustach ikon tak różnorodnych, jak tylko XIX wiek mógł dostarczyć. Garibaldiego poznali zarówno uczestnicy rewolucji francuskiej jak i I wojny światowej. Fascynująca postać. I w książce Witucha opisana w bardzo szeroki i umiejętny sposób.

Ciężko jestr oceniać książki biograficzne bez oceniania biografii głównego bohatera. I tak, Garibaldi jawi się nam jako osoba niezmiernie ciekawa i jednocześnie sprzeczna wewnętrznie. Legenda, która na zawsze zapisała się w podręcznikach do historii, we wzorcach demokracji, rewolucji i lewicy, jest karykaturą, przerysowaniem samej postaci jednego z ojców Italii. Garibaldi...

Takie właśnie biografie chcę czytać! Pisane przez historyka z niezłym piórem, a nie przez dziennikarza używającego tanich prasowych sztuczek "ubarwiających", "przyciągających uwagę" i "odwołujących się do emocji" lub przemycającego swoje własne poglądy. Biografia Witucha wolna jest od tych wad. Garibaldi przedstawiony jest uczciwie jako postać fascynująca, ale nie wolna od cech często irytujących. Autor przedstawia zarówno momenty chwały jak i żenujące incydenty w życiu Garibaldiego. A było to życie niewąskie! Plus jest to świetne studium historyczne Włoch w okresie zjednoczenia. Wituch pisze ciekawie, rzetelnie, z głęboką wiedzą o epoce, a do tego często dowcipnie. Czego chcieć więcej?

Takie właśnie biografie chcę czytać! Pisane przez historyka z niezłym piórem, a nie przez dziennikarza używającego tanich prasowych sztuczek "ubarwiających", "przyciągających uwagę" i "odwołujących się do emocji" lub przemycającego swoje własne poglądy. Biografia Witucha wolna jest od tych wad. Garibaldi przedstawiony jest uczciwie jako postać fascynująca, ale nie wolna od...

Tomasz Wituch (ur. 1942) prof. zw. historii, specjalizujący się w historii Włoch i Turcji, wydał biografię Garibaldiego w 1983, a na LC umieszczono drugie wydanie z 1998 i ma ono 7 (31 ocen i 7 opinii).
Wynik nie jest imponujący, bo nie jest to książka dla każdego, bo przeciętnego czytelnika Garibaldi nie interesuje. Natomiast ja całe życie się kształcę i czytam książki, by wzbogacić swoją wiedzę, więc gdy "Jonasz" mnie pożyczył "Garibaldiego", to z okazji skorzystałem i przeczytałem. I zadowolony jestem, a moje dotychczasowe wyobrażenie o Garibaldim, jako o trybunie ludowym, niezbyt rozwiniętym intelektualnie, potwierdziło się.

Moje odczucia wyraża profesjonalnie recenzja prof. dr Jerzego Skowronka (1937 – 96),którą znalazłem na łamach "Przeglądu Historycznego" i bezczelnie kopiuję:
http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Przeglad_Historyczny/Przeglad_Historyczny-r1984-t75-n4/Przeglad_Historyczny-r1984-t75-n4-s825-826/Przeglad_Historyczny-r1984-t75-n4-s825-826.pdf


"Tomasz W i t u с h, Garibaldi. Zaklad Narodowy im. Ossolińskich — Wydawnictwo, Wrocław—Warszawa—Kraków—Gdańsk—Łódź 1983, s. 290.
Postać jednego z najwybitniejszych rewolucyjnych działaczy włoskiego ruchu narodowego, uczestnika wielu inicjatyw wolnościowych w innych krajach europejskich i amerykańskich — Giuseppe Garibaldiego jest znana w Polsce dość powierzchownie. Mimo wcześniejszych publikacji dopiero książka historyka dziejów powszechnych — Tomasza Witucha daje czytelnikowi polskiemu gruntowną, pełną charakterystykę jednego z najpopularniejszych Włochów.
W ośmiu rozdziałach autor przedstawia burzliwe losy i bogatą działalność polityczno-konspiracyjną, a przede wszystkim wojskową Garibaldiego: dzieciństwo i służbę marynarską, udział w demokratycznej i narodowej konspiracji Mazziniego, bardzo różnorodną działalność w Brazylii i innych krajach południowoamerykańskich w latach 1835—1848 (która chyba bardziej zasługuje na nazwę „awantur południowoamerykańskich”, aniżeli „epopei”). Pięć rozdziałów (prawie 2/3 tekstu biografii) poświęca autor najważniejszej części życia Garibaldiego — udziałowi w walkach o stworzenie zjednoczonego, demokratycznego państwa włoskiego, poczynając od Wiosny Ludów (z wielkim , niezbyt chlubnym epizodem amerykańskim w latach 1850—1854).
Biografia w sposób klarowny i bardzo przystępny przedstawia wszystkie ważniejsze fakty dotyczące różnorodnej działalności i życia prywatnego Garibaldiego i ukazuje je we właściwych proporcjach, spokojnie a przekonująco przeciwstawiając się skrajnym legendom bohaterstw a, ale uwzględniając niekiedy atmosferę sympatycznej legendy umiarkowanej (np. podkreślanie prawości bohatera mimo wypadków łamania danego słowa, tłumaczenia „zaślepioną miłością do Anglii” braku zainteresowania irlandzkim ruchem narodowym i dążeniom i Włochów na Malcie etc.). W książce przedstawiono słuszną periodyzację biografii Garibaldiego (z wyjątkiem trochę zaskakującego połączenia w jednym rozdziale „Cisza przed nową burzą” upartych prób kontynuowania rewolucyjnej i partyzanckiej walki we Włoszech po upadku Republiki Rzymskiej z podjętym i po tym okresie podróżami po Ameryce i kierowaniem statkiem handlowym w Ameryce).
Monografia Witucha jest bardzo wartościową książką z zakresu wciąż deficytowych dziejów powszechnych i to kręgu, bliskiego naszej historii. Autor sygnalizuje podstawowe polonika w tej biografii. Może czyni to — jak na polskiego czytelnika i polskie potrzeby nazbyt lakoniczne (udział Polaków w wyprawie sabaudzkiej, w obronie Republiki Rzymskiej i „Wyprawie Tysiąca” oraz zainteresowanie sprawą polską w latach sześćdziesiątych). Zapewne słusznie podważa teorię o wielkim entuzjazmie i zainteresowaniu Garibaldiego współdziałaniem polsko-włoskim i polskimi walkami o niepodległość (s. 254—256) ale pomija milczeniem sprawę polskiej szkoły wojskowej w Genui i projekty wyprawy najstarszego syna Garibaldiego na pomoc powstaniu styczniowemu.
Wielkim osiągnięciem monografii jest znalezienie właściwych proporcji między sylwetką bohatera a uwarunkowaniami i rolą tych wydarzeń, w których uczestniczył. Autor świetnie, obrazowo, a zarazem precyzyjnie lokuje jego działania na tle ówczesnych dziejów Włoch, odpowiednich epizodów dziejów poszczególnych k rajów południowoamerykańskich, Francji i Wielkiej Brytanii (sformułowania dyskusyjne, wątpliwe zdarzają się tu bardzo rzadko — np. na s. 28 tłumaczenia włoskich wydarzeń z lat 1830—1832 — polityką wschodnią lat 1828— 1829).
W sumie jest to jedna z najlepszych książek w wartościowej serii biografii realizowanej przez „Ossolineum”. Autor bardzo dobrze wykorzystał podstawową, bogatą literaturę drukowaną — zarówno opracowania, jak obszerne wydawnictwa źródłowe. Stworzył biografię odpowiadającą najwyższym kryteriom publikacji popularnonaukowych, a zarazem podstawowym kryteriom naukowym w dziedzinie badania przeszłości. "

Autor wykorzystał literaturę źródłową, a ja wykorzystałem jego recenzenta, bo "szukajcie a znajdziecie", a umiejętnie znalazłszy zasłużyłem na odpoczynek. Amen

Tomasz Wituch (ur. 1942) prof. zw. historii, specjalizujący się w historii Włoch i Turcji, wydał biografię Garibaldiego w 1983, a na LC umieszczono drugie wydanie z 1998 i ma ono 7 (31 ocen i 7 opinii).
Wynik nie jest imponujący, bo nie jest to książka dla każdego, bo przeciętnego czytelnika Garibaldi nie interesuje. Natomiast ...

Świetna biografia skomplikowanego w swej prostocie człowieka, który żył w burzliwych, niepewnych ale wspaniałych czasach. Portret pragmatycznego rewolucjonisty, który miał więcej szczęścia niż rozumu, ale bez którego, z całą pewnością można to powiedzieć, nie było by dzisiejszych Włoch, od Alp po Sycylię.

Świetna biografia skomplikowanego w swej prostocie człowieka, który żył w burzliwych, niepewnych ale wspaniałych czasach. Portret pragmatycznego rewolucjonisty, który miał więcej szczęścia niż rozumu, ale bez którego, z całą pewnością można to powiedzieć, nie było by dzisiejszych Włoch, od Alp po Sycylię.

Giuseppe Garibaldi - dla Włochów postać legendarna i bohater narodowy. Barwny żywot, wręcz idealny pod biografię, którą w 1983 roku napisał Tomasz Wituch. Krótko mówiąc, jest to bardzo dobra książka. Przede wszystkim nie koncentruje się tylko na samej postaci Garibaldiego, ale dość szeroko opisuje tło historyczne. "Hitowym" jest dla mnie rozdział o "wojnie urugwajskiej", gdzie konflikt opisany jest szczegółowo, a trzeba zauważyć, że konflikty w Ameryce Południowej nie cieszą się u nas jakimś wielkim zainteresowaniem. W podobny sposób, są opisane inne wojny, w których brał udział Garibaldi, dla mnie zwłaszcza świetny był rozdział o walkach o Rzym w 1849 roku. Wszystko to sprawia, że otrzymujemy wiedzę, nie tylko o samym Garibaldim, ale także o XIX wiecznej historii Włoch i Ameryki Południowej. Sama postać Włocha jest tu oczywiście punktem centralnym, ale też bardzo często pojawiają się postacie Mazziniego, Cavoura czy Wiktora Emanuela II. Wituch bardzo często odnosi się także do pamiętników Garibaldiego, konfrontuje je i porównuje z literaturą i źródłami, dzięki czemu otrzymujemy wyważony portret Włocha. Nie jest to laurka, bardzo często Wituch wskazuje na błędy czy brak rozsądku bohatera narodowego Italii. Tak dzieje się na przykład, kiedy autor omawia stosunek Garibaldiego do Polski i Powstania Styczniowego. Cała książka sprawia wrażenie spójnej i uporządkowanej, obecnie książka jest dostępna za grosze, więc na pewno jest bardzo dobry zakup. Bibliografia może nie jest jakoś szczególnie gigantyczna, ale w trzeba pamiętać, że nie było wówczas internetu, więc dostęp do literatury był trudniejszy. W żaden sposób nie umniejsza to jednak walorów biografii, gdyż jest ona napisana przystępnym językiem i bardzo logiczna. Na plus zasługują też ilustracja zamieszczone w książce oraz trzy mapy.

Giuseppe Garibaldi - dla Włochów postać legendarna i bohater narodowy. Barwny żywot, wręcz idealny pod biografię, którą w 1983 roku napisał Tomasz Wituch. Krótko mówiąc, jest to bardzo dobra książka. Przede wszystkim nie koncentruje się tylko na samej postaci Garibaldiego, ale dość szeroko opisuje tło historyczne. "Hitowym" jest dla mnie rozdział o "wojnie...

Nad tą biografią naprawdę warto się pochylić - nienapisana zawiłym językiem, niezanudzająca nieskończoną liczbą dat i nazw miejscowości, ale mimo to nietraktująca żadnego wątku pobieżnie. Tym, co ją wyróżnia, jest to, że Garibaldi nie rysuje się czytelnikowi jako legendarny bohater bez skazy. Tomasz Wituch pokazał na przykładach zarówno jego dobre cechy - silny wpływ na morale, talent wodzowski, odwagę, jak i te złe - ignorancję, brak zmysłu politycznego. Przy czytaniu książek historycznych traktujących o innych państwach niż Polska, często pojawia się problem wynikający z braku wiedzy geograficznej (przynajmniej u mnie). Na szczęście, nie dotyczy on "Garibaldiego".

Nad tą biografią naprawdę warto się pochylić - nienapisana zawiłym językiem, niezanudzająca nieskończoną liczbą dat i nazw miejscowości, ale mimo to nietraktująca żadnego wątku pobieżnie. Tym, co ją wyróżnia, jest to, że Garibaldi nie rysuje się czytelnikowi jako legendarny bohater bez skazy. Tomasz Wituch pokazał na przykładach zarówno jego dobre cechy - silny wpływ na...

Zdecydowanie godna polecenia książka na temat słynnego włoskiego rewolucjonisty. Szczególnie podobał mi się brak hagiograficznego tonu, którym miniona epoka lubiła opisywać swoich największych bohaterów.

Zdecydowanie godna polecenia książka na temat słynnego włoskiego rewolucjonisty. Szczególnie podobał mi się brak hagiograficznego tonu, którym miniona epoka lubiła opisywać swoich największych bohaterów.