To druga książka tego autora, którą przeczytałam. I znowu jestem pod dużym, pozytywnym wrażeniem. Temat trudny, ale Irek Grin świetnie sobie poradził. Główny bohater stara się obiektywnie przedstawić swoje losy na przestrzeni 80 przeżytych lat. W powieści opisane są niezwykle trudne czasy okresu międzywojennego i powojennej, opanowanej przez wiadomy reżim Polski. Bohater celowo pomija lata samej wojny. Mimo, że przyznaje się do wielu, nieraz wstydliwych i bardzo osobistych życiowych doświadczeń, relacjonowanie czasów wojny go po ludzku przerasta. Opisuje w książce swoją historię, bardzo starając się nie uzewnętrzniać rozczarowania i smutku. Czasem tylko "ze złości" wymykają mu się ostre i pełne goryczy słowa. Autor na podstawie losów wykreowanej przez siebie postaci, opisuje niszczący wpływ na życie jednostki ludzkiej źle pojętej moralności, braku elementarnej tolerancji, uprzedzeń religijnych i rasowych, niszczycielskiej siły napędzanej przez prymitywizm i głupotę. Książkę jednak czyta się świetnie, ponieważ główny bohater jest inteligentny, sympatyczny i ma najwyższej próby poczucie humoru. Irek Grin udowadnia na każdej stronie, że jest bardzo dobrym pisarzem.

To druga książka tego autora, którą przeczytałam. I znowu jestem pod dużym, pozytywnym wrażeniem. Temat trudny, ale Irek Grin świetnie sobie poradził. Główny bohater stara się obiektywnie przedstawić swoje losy na przestrzeni 80 przeżytych lat. W powieści opisane są niezwykle trudne czasy okresu międzywojennego i powojennej, opanowanej przez wiadomy reżim Polski. Bohater...